“หมั่นไส้ พอผู้หญิงขับละทำเป็นหลับ”
“ไปยุ่งอะไรกับเขาล่ะ”
“ก็หมั่นไส้มันอะ” คิวว่า พลางเลื้อยจากไหล่ลงไปนอนหนุนตักฉัน แล้วทำหน้าแบบว่า...เอ่อ ฉันจะผิดปกติไหมถ้ารู้สึกว่ามันกำลังอ้อน แถมน่ารักด้วยอะ! กรี๊ดๆ ทำไมมือไม้มันเกะกะแบบนี้นะ ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหนแล้วเนี่ย >O “ถ้าฉันไม่ขับตกเหวก่อนนะ”
กาลครั้งหนึ่ง...
มีสาวงามเจ้าของผมสีน้ำผึ้งยาวประบ่านามว่าลูกหมีกำลังขับรถ มีหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อนั่งหลับคอตกอยู่ข้างๆ และมีสองลิงนั่งตาแข็งมองทางแบบแทบไม่กะพริบประดุจว่านั่นอาจเป็นภาพสุดท้ายที่จะได้เห็นในชีวิตทุกเมื่อ! โฮกกก! ทำไมไม่มีใครบอกฉันว่ายัยนั่นจะซิ่งแม้กระทั่งกับโค้งขึ้นเขาที่มีแค่สองโค้งแบบนี้นะ เดี๋ยวโค้งซ้าย...เดี๋ยวโค้งขวา...เดี๋ยวโค้งซ้ายอีกละ...มาเกือบพันครั้งแล้วเนี่ย!
“คิว! ทางไปปายมันมีถนนตัดใหม่ที่น่ากลัวน้อยกว่านี้ไม่ใช่รึไง”
“อือ”
“แล้วทำไมนายบอกให้ลูกหมีข
