เมียร้อนจำยอมรัก

1 เมียส้มหล่น            “ไอ้เพชรแกเอาไป นี่เมียแก !” หญิงสาวที่อยู่ในชุดนอนมีร่องรอยฉีกขาด ถูกผลักเข้าไปในกระท่อมเก่าซอมซ่อของพัชระหรือทุกคนเรียกกันว่า เพชร ซึ่งเป็นเพียงช่างคนหนึ่งในไร่ชาของที่นี่            “คุณจันทร์นี่มันอะไรกันครับ” เจ้าของหนวดเคราครอบหน้าหันไปมองคนบนพื้นแล้วหันมาถามนางจันทร์นิล ด้านหลังก็มีลูกน้องของเจ้านายอีกสองคน            “นังอ้อนมันร่านไง มันมาอ่อยผัวลูกสาวฉัน ไอ้เพชรฉันยกนังอ้อนให้แกจัดการ” นางจันทร์นิลชี้นิ้วใส่ลูกเมียน้อยของสามีอย่างจงเกลียดจงชัง “จัดการยังไงครับคุณจันทร์” พัชระได้ยินว่าคนที่ตนแอบรักถูกทำร้าย แววตาของเขาก็ประกายแข็งกร้าวขึ้นด้วยความโกรธ “ก็จัดการมันให้เป็นเมียแกซะ เดี๋ยวนี้เลย !”            “ไม่นะคะคุณจันทร์ อ้อนไม่ได้ทำแบบนั้นเลยนะคะ คุณพฤกษ์แก โอ๊ย !” พิราอรหน้าหันกลับไปอีกทางจากแรงตบ            “แกไม่ต้องมาพูดนังอ้อน ฉันรู้จักสันดานแกดี เหมือนแม่แกไม่มีผิด ผัวน้องสาวก็ไม่เว้น ไอ้เพชรแกเอามันทำเมียเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันจะไล่แกออกจากไร่แทน” นางจันทร์นิลสั่งเสียงเฉียบพร้อมกับชี้นิ้วใส่เจ้าของกระท่อม            “ครับคุณจันทร์” พัชระตอบรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ดี งั้นพรุ่งนี้ฉันจะมาดูผลงานของแก” นางจันทร์นิลพูดแล้วก็เปิดประตูเดินจากไปพร้อมลูกน้องทั้งสองคน พัชระหันไปมองคนบนพื้นด้วยสายตาแปลก ๆ เขาอยู่ในไร่ชาแห่งนี้มาตั้งแต่จำความได้ บุญคุณของนางจันทร์นิลที่ช่วยเหลือครอบครัวของเขาก็ยังท่วมหัว รู้เพียงว่าพิราอรคือลูกเมียน้อย คนที่ทำให้คุณหนูอรินดาของเขาต้องเสียใจมากที่สุด “พี่เพชรอย่าทำอ้อนเลยนะ” พิราอรยกมือขึ้นไหว้เขาด้วยความสั่นกลัว แม้พัชระจะเป็นแค่คนงานภายในไร่ แต่สถานะของเธอก็ไม่ได้สูงไปกว่าเขา อาจจะมีความสำคัญมากกว่าคนที่มีหน้าที่หลักคือการทำงานบ้านอย่างเธอด้วยซ้ำ นั่นเพราะนางจันทร์นิลไม่ยอมให้เธอได้มีส่วนรับรู้ในสมบัติของที่นี่นั่นเอง “อยู่ดีไม่ว่าดีนะคุณอ้อน ไปยุ่งกับผัวคุณรินทำไม” พัชระพูดแบบคนโยนความผิดใส่หน้าพิราอรตรง ๆ “อ้อนเปล่า อ้อนไม่ได้ทำ” หญิงสาวส่ายหน้าเร็ว ๆ “ลุกขึ้นมานี่” พัชระดึงข้อมือของหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืน มองดูสภาพชุดนอนสีขาวบางเบา แถมขาดวิ่นเผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มทิ่มตาคนมอง “นี่นะไม่ได้ทำ ไม่ได้ไปอ่อยผัวคุณริน ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนเขาจะใส่ชุดแบบนี้ออกไปข้างนอกกลางค่ำกลางคืนกัน” หลักฐานคาตาแบบนี้ ยากที่พัชระจะไม่เชื่อ “อ้อนมีเสื้อคลุม แต่ถูกคุณพฤกษ์...” พิราอรพูดต่อไม่ออก แค่นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าไม่กี่นาที หัวใจของเธอก็ชอกช้ำเหลือเกิน            “คุณอ้อนรู้ใช่ไหมว่าไอ้เพชรคนนี้ขัดคำสั่งคุณจันทร์ไม่ได้” “พี่เพชร ไม่นะ” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา ก่อนจะหันหลังตั้งท่าพร้อมวิ่ง ทว่าไปได้เพียงสองก้าวก็ถูกรวบเข้าตรงกลางเอว แล้วลากเข้าห้องนอนไป “พี่เพชรอย่าทำอ้อนเลย อุก !” พิราอรถูกเขาโยนลงกลางเตียงไม้ขนาดสามฟุตครึ่ง ตามติดด้วยเจ้าของห้องที่ก้าวขึ้นมาคร่อมบนตัวเธอ กดข้อมือให้อยู่เหนือศีรษะทั้งสองข้าง “จะมาโทษผมไม่ได้นะคุณอ้อน คุณทำตัวเองทั้งนั้น” “ไม่นะ ! ปล่อย !” พิราอรรู้ดีว่าพัชระจงรักภักดีต่อนางจันทร์นิลแค่ไหน ทั้งยังเคยเห็นแอบมองอรินดาอยู่บ่อยครั้ง แม้เธอกับเขาคุยกันแทบจะนับคำได้ แต่การกระทำของเขาก็ชัดเจนในสายตาของเธอ “อย่าดิ้นสิคุณอ้อน อยากเจ็บตัวนักรึไง !” คำขู่ของพัชระทำให้พิราอรตัวแข็งทื่อ เขาตัวใหญ่แถมหน้าตาดุดันน่ากลัวที่สุดในไร่ มัดกล้ามเนื้อที่เห็นอยู่โทนโท่ก็แทบจะทับเธอมิดร่างอยู่แล้ว จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้ได้ “พี่เพชรอย่าทำอ้อนเลย” หญิงสาวอ้อนวอนขอพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนวล แต่ใช่ว่าจะทำให้พัชระรู้สึกสงสารแต่อย่างใด คนอย่างเขามันไร้หัวใจมานานแล้ว แควก ! แควก ! แควก ! “ว้าย ! ไม่นะ อย่า !” เศษผ้ากระจายตามพื้นห้อง พิราอรเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว เพราะชุดนอนที่สวมเป็นกึ่งชั้นในอยู่ในตัว หญิงสาวสะอื้นไห้ด้วยความหวาดกลัว กระถดถอยหลังหนีไปด้านหลังจนติดหัวเตียง ฝ่ามือที่ยกปิดเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างแทบบังไม่มิด สายตาของพัชระเปลี่ยนไปเล็กน้อย ผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขาเห็นของสวย ๆ งาม ๆ ก็จะไม่ให้เกิดความต้องการได้อย่างไร มีเพ่งพิศความงามอย่างหยาบโลน “อย่าทำอ้อนเลย ฮึก ฮื้อ ๆ”  พิราอรปล่อยเสียงร้องออกมาดังลั่นห้อง ท่าทางแบบนี้ของพัชระมันบอกว่าเขาพร้อมจะทำลายเธอตามคำสั่งของนางจันทร์นิลอย่างแน่นอน “เลิกร้องซะคุณอ้อน มันน่ารำคาญ ! คนทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ เรื่องง่าย ๆ ทำไมคิดไม่ได้” “อ้อนไม่ได้ทำผิด พี่เพชรไม่ฟังเลย !” “ผิดหรือไม่ก็เห็นอยู่โทนโท่” บอกแล้วก็จับปลายคางของพิราอรเอาไว้แน่น “พี่เพชร ! อุ๊บ...” เจ้าของปากที่เต็มไปด้วยหนวดเคราบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างหนักหน่วง ความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนเกิดขึ้น พิราอรร้องไม่ออกได้แต่ดันหน้าอกของเขาเอาไว้ แต่เหมือนไม่เกิดประโยชน์แต่อย่างใด พัชระเลื่อนมือลงไปขยำเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้าง “โอ๊ะ !” คนเจ็บจนน้ำตาเล็ดหลุดเสียงร้องออกมา ก่อนจะถูกบดขยี้ริมฝีปากเข้าอีกครั้ง เธอหดลิ้นหนีเขาก็ไล่ต้อนตาม กระหวัดพันเกี่ยวจนได้ ยิ่งเธอขัดขืนเขาก็ยิ่งรุกหนัก กระทั่งขบปากล่างของเธอเบา ๆ “โอ๊ย ! พี่เพชรอ้อนเจ็บ” “เจ็บก็อย่าดื้อ ผมไม่ชอบ” พัชระข่มเสียงทุ้มลึกขู่ ก่อนจะกดสะโพกลงกลางร่างของพิราอรตรง ๆ “อ๊ะ !” คนตกใจดิ้นรนหนี เพราะใจกลางร่างของเขาแข็งขืนอยู่ใต้กางเกงนอน ไม่กี่ชั่วอึดใจเขาก็หยุดจูบแล้วเลื่อนหน้าลงตรงลำคอ จูบซอกซอนไปจนถึงใบหูแล้วขบเม้มแรง ๆ “อื้อ !” พิราอรในยามนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ทั้งเนื้อทั้งตัวมันเจ็บมันระบมเหมือนมีกระแสไฟแล่นพล่านไปหมด หญิงสาวผู้ไม่เคยต้องมือชายมาก่อนถึงกับหวาดกลัวไปทุกสิ่งอย่าง “ระทวยง่ายแบบนี้นี่เอง คุณพฤกษ์ถึงชอบ” คนที่กำลังหลับตาแน่นรีบดิ้นขลุกขลักในทันที “ผมพูดถูกใช่ไหมล่ะ ถึงได้ร้อนตัวแบบนี้” “คนเลว” ไม่มีคำไหนจะเหมาะกับพัชระอีกแล้ว แววตาของพิราอรแข็งกร้าวขึ้นในทันที “ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลว ๆ เลยนะคุณอ้อน ให้ผมทำก่อนค่อยด่าก็ได้” “อ้อนเกลียดพี่เพชร !” “เออ ! อยากเกลียดก็เกลียดไป คนอย่างคุณอ้อนไม่มีค่าอะไรในสายตาของผมหรอก !” ดวงตาทั้งสองคู่มองสบกันนิ่ง ก่อนหยาดน้ำตาของพิราอรจะหล่นอาบสองแก้มอย่างช้ำใจ “อ๊ะ โอ๊ย !” ความเจ็บแล่นแปลบ เมื่อพัชระก้มลงกัดยอดอกของเธอเบา ๆ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นดูดเข้าคายออกสลับข้างกันไปมา “ชอบแบบนี้หรือเปล่าคุณอ้อน” เขาถามพลางรัวปลายลิ้นลงบนยอด มือก็รวบฐานเต้าขึ้นสูงให้เจ้าตัวได้มองเห็น แต่ดูเหมือนพิราอรจะรับความจริงตรงหน้าไม่ได้ หญิงสาวหันหน้าหนีไปทั้งน้ำตา แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกรอบเมื่อเขาเลื่อนตัวลงด้านล่างอย่างรวดเร็ว ถอดกางเกงในเธอออกจากสะโพกโยนทิ้งลงข้างเตียง “อื้อ ! พี่เพชร อย่า...” ท่อนขาถูกแยกกว้างออกจากกันอย่างรวดเร็ว ความงามตรงกลางร่างทำให้พัชระกัดฟันกรอด เพราะอารมณ์ใคร่ของเขากำลังพุ่งจนฉุดไม่อยู่ รีบดึงกางเกงนอนออกจากตัว ใช้ปลายนิ้วบดบี้กลีบดอกไปพลาง ๆ “พี่เพชร อื้อ ! ไม่ ๆ” คนถูกบดบี้ส่ายสะโพกหนีจนลนลาน เหมือนเป็นการยั่วยุอารมณ์ให้ฝ่ายชายฮึกเหิมมากยิ่งขึ้น พัชระจับรูดตัวเองแล้ววางลงกลางดอกไม้ช่องาม ถูไถขึ้นตามร่องหลืบที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำหวานของหญิงสาว “อ๊ะ ! ยะ...อย่า อื้อ !” ฤทธิ์สวาทกำลังเล่นงานพิราอรอย่างหนักหน่วง ไม่ว่าจะออกแรงขัดขืนหรือต่อต้านอย่างไรก็ไม่เป็นผล นิ้วมือที่จิกลงบนท่อนแขนแข็งแรงของเขาเกร็งสุดกำลัง “อา อืม...” เสียงที่หลุดออกมาจากปากของพัชระ บอกว่าเขากำลังรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งตัว พิราอรชุ่มฉ่ำไปทั้งดอก และพร้อมสำหรับเขาเหลือเกินในตอนนี้ แทบไม่หลงเหลือความคิดอื่นนอกจากความอยากของร่างกาย ชายหนุ่มขยำเต้างามที่เด้งกระเพื่อมอวดตาล่อใจเขาอย่างเมามัน “อ๊ะ อื้ม !” เสียงครางหวาน ๆ ของพิราอรยิ่งทำเขาคึก จับง้างท่อนขาให้กว้างขึ้น แล้วกระแทกเข้าใส่สุดกำลัง “โอ๊ย ! เจ็บ ๆ” อาการบิดตัวเป็นเกรียวกับสีหน้าที่สุดแสนทรมาน บอกเขาได้ว่าหญิงสาวไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน พัชระกัดฟันจนกรามโหนกนูน นี่มันบ้าบออะไรกัน ทำไมพิราอรถึงยังบริสุทธิ์อยู่ ‘ก็ไหนคุณจันทร์ว่า...’