เนื้อทองรู้สึกตัวลอยหวิวๆ ในหัวมึนตึงไปหมด แสบร้อนตั้งแต่ลำคอจนถึงในท้อง คงเป็นเพราะไม่ได้กินอะไรเลยมาทั้งวัน น้ำเมาจึงแล่นพล่านสู่ร่างกายอย่างรวดเร็วกว่าปกติ หล่อนไม่อยากลืมตาเพราะมันทำให้วิงเวียนศีรษะอย่างหนัก ยังมีความรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สะลึมสะลือเหมือนครึ่งฝันครึ่งตื่น หล่อนกลับบ้านมาพร้อมกับหม่อนและมียะคอยพยุง เมื่อถึงห้องฟักแฟงก็เข้ามาสมทบอีกคน
“เมาหนักเลยค่ะ แบบนี้จะดีแน่เหรอคะคุณหม่อน” หล่อนได้ยินเสียงของฟักแฟง ที่นอนนุ่มๆ ผ้าห่มอุ่นๆ ทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้น เมื่อสักครู่ใครบางคนก็ช่วยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ด้วย
“ต้องดีสิ...เราไปกันเถอะฟักแฟง” หม่อนตอบฟักแฟง หล่อนรับรู้ได้ถึงความหดหู่ในน้ำเสียงนั้น อยากจะลืมตาแล้วรั้งพี่สาวต่างสายเลือดเอาไว้แต่ร่างกายก็หนักอึ้งเกินจะต้านทาน
สัมผัสทั้งห้าของหล่อนคงมีแต่หูกับจมูกที่ยังพอใช้การได้ เมื่อประตูปิด
