บทที่ 1 ตอนที่ 2

2294 Words

“เราจะตามไปทันก่อนที่มันจะข้ามเขตไปไร่โน้นไหมครับคุณแทน” ณปราชควบม้าตีขึ้นมาใกล้ๆ กับเจ้านายแล้วตะโกนถาม “ต้องทันสิไม่งั้นเนื้อทองไม่รอดแน่ พวกมันอันตราย” ชายหนุ่มตอบเสร็จก็เตะสีข้างม้าให้มันเร่งความเร็ว เพราะทางนี้เป็นทางลัดต้องอ้อมไกลกว่าจะตัดเข้าสู่ถนนเส้นหลักที่รถกำลังแล่นนำหน้าไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เหตุที่เขาก็ไม่เสี่ยงตามหลังโจรผู้ร้าย ก็เพราะเกรงว่าเด็กสาวที่ถูกจับไปเป็นตัวประกันจะเป็นอันตรายตามคำขู่ ตะวันเริ่มคล้อยลับลงจากขอบฟ้าแล้วความมืดย่างกรายปกคลุมทั่วหล้าจำเป็นต้องรีบตามไปช่วยเด็กหญิงให้ทันโดยเร็วมิอาจรีรอ เพราะขืนชักช้าอาจก่อให้เกิดความสูญเสียที่ไม่อาจคาดเดา... “พี่ปราชแยกไปทางนั้นเบี่ยงเบนความสนใจมัน...ผมจะหาทางหยุดรถมันเอง” เสียงห้ามตะโกนแทรกเสียมลมเสียงฝีเท้าของม้าบอกกับณปราช เมื่อตามมาทันแลเห็นรถของผู้ร้ายแล่นอยู่บนถนนในอาณาเขตไร่ ขณะที่ตนเองและพ่อของเด็กหญิง กำลังควบม้าอยู่ระหว่างร่องสวนแก้วมังกรตีคู่ตามมาติดๆ ถนนเป็นพื้นดินธรรมดามีหญ้าปกคลุมและเป็นเนินสูงบ้างต่ำบ้างตามธรรมชาติไม่ได้ลาดยางมะตอยไม่มีคอนกรีต การสัญจรโดยใช้รถจึงไม่สะดวกเท่ากับม้า ณปราชบังคับให้ม้าของตนควบเลี้ยวตัดถนนเมื่อรถวิ่งผ่านไปแล้ว เพื่อลัดเลาะมายังสวนแก้วมังกรอีกฝั่ง ควบม้าขนาบถนนในขณะที่ด้านตรงข้ามมีเจ้าของไร่เร่งความเร็วม้าไม่ได้ลดหลั่นเพื่อสังเกตการณ์หาวิธีช่วยตัวประกันชายวัยกลางคนทำตามแผน กระแทกเท้ากับสีข้างม้าตัวใหญ่ให้เร่งความเร็วจนวิ่งสูสีเกือบถึงตัวรถ ระยะห่างเพียงสองร่องสวนของหลักปลูกแก้วมังกร ผู้ร้ายเห็นเขาได้ไม่ยาก... “มึงปล่อยลูกสาวกูซะ!!” โจรร้ายหันมองด้วยแววตาขึงขัง สลับเกียร์รถแล้วเหยียบคันเร่งหักหัวรถเลี้ยวขวาไปตามเส้นทางตรงสามแยกเพื่อหนีณปราช “อย่าไปทางนั้น!!” ณปราชตะโกนแต่ไร้ประโยชน์เพราะรถได้แล่นห่างจากเขาไปมากแล้ว เขามองเห็นม้าของเจ้านายหนุ่มหยุดกะทันหันแล้วเปลี่ยนทิศทางตามรถไป ตนเองก็ไม่รอช้าเช่นกัน “คุณแทนช่วยเนื้อทองด้วย!” “รีบตามไปเร็วเข้าก่อนที่มันจะไปถึงหน้าผา!!” อีกฝ่ายตะโกนตอบกลับมาทางด้านหลัง เขาเพ่งมองรถที่แล่นล่วงหน้าไปท่ามกลางความมืดแล้วกัดฟันกรอด ในรถคันนั้นมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่กำลังตกอยู่ในชะตากรรมเป็นตายเท่ากัน คนขับไม่ชินเส้นทางจึงไม่รู้ว่าข้างหน้าเป็นหน้าผาสูง ด้านล่างมีแอ่งน้ำธรรมชาติลึกสุดกู่ และมองไม่เห็นในระยะไกลเพราะสองข้างทางเป็นสวนแก้วมังกรบดบังทัศนะวิสัย ถนนจะทอดยาวขึ้นไปบนเนิน แล้วสิ้นสุดเส้นทางเพียงเท่านั้น หากรถแล่นไปด้วยความเร็วก็ไม่มีทางหยุดทัน ต้องดิ่งตกหน้าผาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... ร่างใหญ่บนหลังม้าละมือข้างหนึ่งจากสายบังเ**ยนชักปืนสั้นจากสะเอว เมื่อม้าควบฝีเท้าทันรถ เขาก็กดลั่นไกปืนเสียงดังก้อง รถเสียหลักหักหลบไปชนกับเสาแก้วมังกรล้มระเนระนาดเป็นทางยาว ก่อนหยุดนิ่ง ควันสีขาวพวยพุ่งโขมงจากเครื่องยนต์ ณปราชและแทนกระโดดลงจากหลังม้ารีบวิ่งไปดูด้วยความระมัดระวัง “อย่าเป็นอะไรนะเนื้อทอง” ณปราชเอ่ยเสียงเบาหวิว หัวใจเต้นระส่ำด้วยความเป็นห่วงบุตรสาว เพราะไม่ได้ยินเสียงร้อง ไม่ได้ยินการตอบรับใดๆ จากรถคันที่เกิดอุบัติเหตุเลย แต่แล้ว... “ไอ้พวกบรรลัยเอ้ย!!” ความเกรี้ยวกราดดังขึ้นจากซากรถที่พังยับเยินพร้อมร่างบึกบึนที่กำลังพยุงตัวยืนขึ้นด้วยความทุลักทุเลหลังจากคลานออกจากรถได้แล้ว แต่ตัวประกันยังคงอยู่ในเงื้อมมือความชั่วร้าย! ณปราชกับแทนกระโดดหลบไปคนละทิศละทาง เมื่อมัจจุราชสีดำมะเมื่อมสาดกระสุนเข้าหาตัว ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ...แต่เมื่อมองไปยังซากรถอีกทีก็พบว่าโจรนั้นได้พาตัวเนื้อทองวิ่งขึ้นไปบนเนินลาดสูงเสียแล้ว และหยุดชะงักเมื่อพบว่าเป็นทางตัน แต่พอหันกลับมาผู้ล่าทั้งสองคน ก็กำลังเล็งปืนเดินใกล้เข้ามาทุกขณะ “อย่าเข้ามานะเว้ยไม่งั้นอีเด็กนี่ตายแน่ๆ” มือสั่นยกปืนขึ้นจ่อขมับเนื้อทองที่ถูกอีกมือหนึ่งรัดคอรวบตัวเอาไว้ทันที เด็กสาวน้ำตาไหลพราก ทั้งเจ็บเพราะอุบัติเหตุ ทั้งกลัว “ปล่อยเด็กซะ มึงไม่รอดหรอกไอ้หัวขโมย” แทนกล่าว สีหน้าจริงจังจ้องผู้ร้ายที่เลือดเปรอะเปื้อนเต็มเสื้อผ้า แฉลบสายตาไปทางเนื้อทองเป็นสัญญาณให้หล่อนอดทน ท่ามกลางความมืดนั้น เหมือนเวลาและลมหายใจจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ “มึงกล้าก็เข้ามา” เสียงคนพูดสั่น ท่าทางเลิ่กลั่กบ่งบอกถึงความกลัวและหวาดระแวงเต็มที แต่ก็ยังไม่ยอมจำนนง่ายๆ “แล้วทำไมมึงถึงคิดว่ากูไม่กล้า” “ปล่อยลูกกูซะไอ้เวรเอ้ย! ถ้าเนื้อทองเป็นอะไรมากกว่านี้กูสับมึงไม่เหลือชิ้นดีแน่” ณปราชและแทนยังคงจ่อปืนตรงไปด้านหน้ายังคนที่จับเนื้อทองเป็นตัวประกัน ค่อยๆ เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง เนื้อทองถูกลากถอยหลังไปเรื่อยๆ จนถึงขอบหน้าผา ผู้ร้ายหันหน้าหันหลังลังเลเหมือนจะตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาอย่างไรดี เพราะต่อให้ยิงเด็กหญิงทิ้งตัวเองก็ต้องตายไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่หากปล่อยไปจุดจบก็คงไม่ต่างกัน หรือจะยิงแทนกับณปราชก็เลือกได้เพียงคนเดียว และอีกคนที่เหลือก็คงพร้อมตอบโต้ทันที ครั้นจะหนีก็อับจนหนทางเสียแล้ว “แล้วทำไมมึงถึงคิดว่ากูจะไม่กล้า” แทนใช้มืออีกข้างมากระชับปืนในมือ หยุดฝีเท้าและนิ่งเล็งเป้าพร้อมจะลั่นไกปืนในขณะที่ณปราชใจไม่นิ่งเท่ากับเขาเพราะความเป็นห่วงบุตรสาว “เพราะถ้ามึงยิงกู อีเด็กนี่ก็ต้องตายเหมือนกัน” เท้าหนึ่งถอยกลับมาด้านหน้าเมื่อรู้ว่าด้านหลังมีแต่ความว่างเปล่า เนื้อทองหัวใจหวิวๆ เมื่อเหลือบปรายตาไปเห็นด้านข้างแล้วพบว่าหล่อนถูกจับมายืนอยู่ริมหน้าผา ข้างล่างเป็นสระน้ำใหญ่ที่มองลงไปเป็นเพียงเวิ้งดำมืด ลมเย็นพัดกระทบผิวเนื้อเป็นระยะ หล่อนรู้สึกหนาวจับจิตชาวาบไปทั้งร่างเพราะความกลัว “ยังไงกูก็คงไม่รอดอยู่ดี หึ...” รอยยิ้มร้ายแสยะเหยียดเหมือนปลงใจต่อชะตากรรมของตนเอง สายตาล่อกแล่กแฝงแววอำมหิต สื่อให้รู้ถึงอะไรบางอย่างในใจที่ไม่ประสงค์ดี “กูไม่ยอมตายคนเดียว!..” ยังไม่ทันจบประโยคที่ตะคอกประกาศปาวๆ ดวงตาเจ้าของเสียงก็เหลือกลานค้างเติ่ง ใบหน้าหงายแหงนเสียการทรงตัว เลือดสดๆ ไหลท่วมใบหน้าในเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเมื่อสิ้นเสียงปืนในมือของแทน “กรี๊ด!” / “เนื้องทอง!!” เด็กหญิงกรีดร้องด้วยความตกใจสุดขีด ในขณะที่ยังขวัญเสีย ร่างของหล่อนถูกดึงให้หงายหลังร่วงลอยลงไปกลางอากาศที่ว่างเปล่า ณปราชกระโดดเข้าไปช่วยบุตรสาวแต่ไม่ทันการณ์ เขาคว้าจับกิ่งไม้ใกล้ๆ หน้าผาไว้ทันก่อนจะร่วงตามลงไป พลางตะโกนเรียกชื่อเนื้อทองสุดเสียงในขณะที่ร่างทั้งสองดำดิ่งกระแทกกับผืนน้ำเสียงดัง “เนื้อทอง!!” “พี่ปราชอย่า!” แทนดึงตัวณปราชเอาไว้ ในขณะที่หนุ่มใหญ่กำลังกระโจนลงตามหาลูก “ถ้าใครสักคนจะรอด คนนั้นต้องเป็นพี่” เขาบอกพลางเอาปืนที่ใช้ยิงผู้ร้ายยัดใส่มือณปราช ไม่ได้รอให้อีกฝ่ายตอบรับหรือแสดงความคิดเห็นใด รีบกระโดดหน้าผาลงไปยังท้องน้ำเบื้องล่างทันที “คุณแทน!!” แผ่นหลังกระแทกกับผิวน้ำเต็มแรง หล่อนจุกและเจ็บไปหมดทั้งตัว ร่างกายลอยดิ่งลึกสู่ความเวิ้งว้างอันมืดมิด แม้จะพยายามดิ้นกระเสือกกระสนเท่าไหร่ แต่แรงจากการตกลงมาจากที่สูงก็ดึงให้หล่อนจมลงในความลึกเกินกว่าที่เรี่ยวแรงน้อยนิดจะขวนขวายทะยานตัวขึ้นเหนือผิวน้ำได้ สองมือที่ถูกมัดรวบเอาไว้ขยับดึงจนเจ็บชาเชือกที่มัดอยู่ก็ไม่ยอมหลุดง่ายๆ ลมหายใจติดขัดขาดห้วง แรงดันอากาศอัดแน่นในหัวจนอื้ออึงไปหมด หล่อนไม่รู้ว่าโจรร้ายที่ดึงตัวหล่อนลงมาหายไปไหน มีแต่ความเย็นยะเยือกเปียกท่วมรอบด้าน ดำมืดและเคว้งคว้าง หัวใจดวงน้อยของหล่อนพร่ำเรียกบิดาด้วยความอาลัย หากไม่มีหล่อนแล้วพ่อจะเสียใจสักเท่าไหร่ ตั้งแต่จำความได้ก็มีกันอยู่เพียงสองพ่อลูก หล่อนกำลังหวาดกลัว คิดถึง หนาว...และไม่ปลอดภัยหล่อนกำลังจะตายโดยไร้อ้อมกอดของผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูหล่อนมาด้วยความรัก ผู้ชาย...ที่เป็นฮีโร่ในดวงใจของหล่อน “!!” แรงกระชากตรงต้นแขนทำให้เนื้อทองกระตุกตื่นตัวในจังหวะสุดท้าย ก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดลง หล่อนคิดว่านั่นคงเป็นแรงฉุดจากมัจจุราชกระมัง ทุกอย่างดับสิ้นทั้งที่ใจยังพะวงโหยหาบิดาจวบจนวินาทีที่สติดับวูบ “คุณแทน! เนื้อทอง!” ณปราชตะโกนลั่นเมื่อเห็นผืนน้ำที่นิ่งสงบก่อนหน้ากระจายตัวเป็นวง แทนโผล่พรวดขึ้นมาพร้อมๆ กับมือข้างหนึ่งที่เกี่ยวต้นคอของเนื้อทองพาว่ายน้ำขึ้นไปบนฝั่ง คนเป็นพ่อหัวใจเต้นถี่รีบวิ่งไปยังทางที่สามารถปีนไต่หน้าผาลงไปยังสระน้ำนั้นได้ด้วยความทุลักทุเล ใจหนึ่งก็ยินดีที่แทนสามารถช่วยบุตรสาวขึ้นมาได้ อีกใจ...ก็ยังลังเลในความปลอดภัยของเด็กหญิง ณปราชรีบลงน้ำไปช่วยอีกแรงเมื่อชายหนุ่มว่ายน้ำเข้ามาใกล้ และทำท่าเหมือนเริ่มจะอ่อนล้า “เนื้อทอง เนื้อทองลูกพ่อ” “แกะมือให้เนื้อทอง...” ร่างเปียกโชกคลานขึ้นมาบนฝั่ง ในขณะที่ณปราชเข้ามาอุ้มพาเนื้อทองไปวางบนพื้นเพื่อดูอาการ สายตาของเขามองไปยังร่างนิ่งงันด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ตัวเองนั้นก็เหนื่อยแทบขาดใจกับการดำน้ำควานหาตัวเด็กหญิง และกว่าจะว่ายน้ำพามาถึงฝั่งอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยกับเหตุการณ์ในช่วงเวลากลางคืนเช่นนี้ ณปราชแกะเชือกที่มัดข้อมือบุตรสาวเอาไว้ ทั้งเขย่าทั้งเรียกให้ตื่น แต่เนื้อทองก็ยังนิ่งงัน คนเป็นพ่อเริ่มใจเสีย ทำอะไรไม่ถูก ปากคอสั่นไปหมดสงสารลูกเหลือเกินที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยนอกจากนั่งมองเฉยๆ “มา...ผมจัดการเอง” แทนพลิกตัวคลายเข้ามาหาทั้งที่ยังหอบฮัก จับเนื้อทองที่อยู่ในอ้อมกอดของณปราชให้นอนราบลงกับพื้น แล้วทำการปั๊มหัวใจช่วยชีวิต เขาเชื่อว่าเนื้อทองยังไม่สิ้นลม เพียงแต่อาจสำลักน้ำและสลบไปเท่านั้น ต้องกระตุ้นให้หล่อนรู้สึกตัวโดยเร็วที่สุดก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป “เนื้อทอง! เนื้อทองตื่น!” เมื่อยังไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเริ่มขั้นตอนการผายปอดสลับกับปั๊มหัวใจไปด้วย ทางด้านณปราชก็ได้แต่นั่งมองและลุ้นให้บุตรสาวฟื้นขึ้นมาเสียที “พ่อ...” ได้ผล...เด็กหญิงสะดุ้งตัวกระตุกเป็นจังหวะหล่อนสำลักน้ำออกมาและค่อยๆ ลืมตาขึ้น สติยังคงเลื่อนลอยจับใจความไม่ได้ หล่อนหายใจรัวเร็วขึ้นและกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อเริ่มได้ยินเสียงเรียกคุ้นหู “เนื้อทอง ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมลูก โธ่...” “พ่อ” เด็กหญิงขานเรียกร่างใหญ่ที่รวบหล่อนเข้าไปกอดเอาไว้แนบอก แล้วค่อยๆ เรียบเรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “เนื้อทองยังไม่ตายใช่ไหมพ่อ” “ยัง เนื้อทองยังอยู่ คุณแทนช่วยชีวิตลูกเอาไว้” “นาย...” หล่อนบ่นพึมพำแล้วก็หันไปมองสำรวจรอบตัว ดวงตาพร่าปรือมองเห็นชายหนุ่มเจ้าของไร่ที่หล่อนพักอาศัยอยู่นั่งแผ่หลาใช้มือค้ำพื้นดินอยู่ไม่ห่าง เสื้อผ้าและเนื้อตัวของเขาเปียกปอนไปด้วยน้ำไม่ต่างจากหล่อน “พ่อจ๋า...” แล้วร่างเล็กก็ฟุบไปบนบ่าของผู้เป็นพ่อเพราะความอ่อนล้าและตื่นตระหนก ณปราชตกใจและจับหล่อนเขย่าเรียกอีกครั้งแต่แทนก็ห้ามไว้ “เนื้อทองไม่เป็นอะไรแล้วล่ะพี่ปราช คงหมดสติเพราะจิตใจกับร่างกายปรับตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ทัน เรารีบพากลับไปเถอะ ปล่อยไว้นานเดี๋ยวจะเป็นไข้” “ครับคุณแทน” ณปราชละล่ำละลักรับคำ อุ้มเนื้อทองเดินตามแทนที่ลุกเดินนำหน้าไปยังทางออกอีกทางเพื่อเดินกลับไปในไร่ เพราะหากขึ้นไปด้านบนหน้าผาเพื่อเอาม้าไปด้วยคงเสียเวลาไม่น้อย และเนื้อทองตอนนี้ก็จำเป็นต้องได้รับการเยียวยาโดยเร็ว โชคดีที่เมื่อเดินลัดเลาะห่างจากสระน้ำนั้นมาได้ไม่ไกลนัก คนงานและตำรวจก็ตามมาสมทบให้ความช่วยเหลือและนำเด็กหญิงส่งโรงพยาบาลในที่สุด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more