อุณาเบิกตากว้าง ถึงความทรงจำจะเลือนราง แต่เธอจำได้ว่าเขาคือผู้ชายที่ประมูลซื้อตัวเธอจริงๆ ด้วย!
ร่างเล็กบอบบางขยับไปจับแขนเสื้อสิงหราชโดยไม่ทันตั้งใจ เมื่อคิดว่าหากวันนั้นเธอไม่ได้ ‘บริการ’ ผิดคน ผู้ชายที่เธอต้องหลับนอนด้วยอาจเป็นเขาคนโน้น และตอนนี้เธออาจยังอยู่ที่โรงแรมของเดือนเต็ม ต้องกอดชายอื่นเรื่อยๆ ไปก็ได้
แค่คิด อุณาก็สะอิดสะเอียนตัวเองอย่างบอกไม่ถูกแล้ว
แต่ก่อนนี้เธอเชื่อได้อย่างไรนะว่าเดือนเต็มรักและหวังดี เธอนี่ช่างโง่สิ้นดีเลย!
“เฮ้ เธออยู่กับพี่จริงๆ ด้วย” พยัคฆ์เดินกึ่งวิ่งลงบันไดมา ขายาวๆ ของเขาพาร่างกำยำมาหยุดตรงหน้าพี่ชายได้อย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มตบบ่าพี่ชายหนักๆ ด้วยรอยยิ้มสดใส
“เดือนเต็มบอกผมแล้วว่าพี่พาเธอไปแต่ผมไม่เชื่อ คิดว่าเดือนเต้มโกหกเสียอีก โธ่ ใครจะคิดว่าคนอย่างพี่จะซื้อผู้หญิงละ ตั้งแต่เกิดมาจะลงอ่างสักครั้งพี่ยังไม่ยอมไปกับผมเลย”
พยัคฆ์ยื่นหน้ามายิ้มให้ รอ
