“โทรศัพท์ผมหายน่ะพี่ ว่าจะซื้อใหม่ก็ยังไม่ได้ออกจากคอนโดไปไหนเลยตั้งแต่กลับมาจากชลบุรี”
พยัคฆ์รินเหล้าราคาแพงให้พี่ชายที่นั่งคุยกันตรงห้องนั่งเล่น ส่วนสาวๆ ขอเข้าไปคุยกันแค่สองคนในห้องนอนนานแล้ว
สิงหราชจิบเหล้ารสชาติบาดคอเข้าไปนิดหน่อยก่อนวางแก้วลงบนโต๊ะเล็กเบื้องหน้า เขามองน้องชายด้วยดวงตาจริงจัง
“ทำไมแกต้องทุ่มเงินขนาดนั้นเพื่อลูกแกะด้วย”
พยัคฆ์สำลักเหล้าพรืด เขาโบกมือปฏิเสธพัลวัน
“ไม่ใช่เพื่อน้องลูกแกะของพี่หรอกน่า ตาแก่วริศต่างหาก ประมูลชนะผมไปหลายรอบแล้ว ผมโมโหเลยบลัฟคืนเวอร์เกินไปหน่อย ไม่น่าเลย ตั้งสิบล้าน”
สิงหราชเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงเบา
“จะว่าไปก็ดีแล้ว ไม่อย่างนั้นตอนนี้ไม่รู้ว่าลูกแกะจะเป็นยังไงบ้าง”
“แน่ะ” พยัคฆ์ยิ้มกว้างจนลักยิ้มบุ๋ม “ชอบแล้วละสิพี่ แต่อาการแบบนี้คงไม่แค่ชอบ รักเลยล่ะมั้ง”
ดวงตาคมวาวที่มองสบทำให้พยัคฆ์หุบยิ้มทำหน้าเคร่งขรึมตอบ แต่เมื่อพี่ชา
