EP 5 สินค้า
1272 Words
“ต้องขอประทานอภัยด้วยนะคะคุณลูกค้า” เดือนเต็มยกมือไหว้อ่อนช้อยอย่างเสแสร้ง “แต่เดือนจำเป็นต้องพาเด็กของเดือนกลับไปจริงๆ ค่ะ... ลูกแกะรับแขกผิดคน แทนที่จะเป็นน้องชายคุณ กลับมาเสียท่าให้คุณเสียนี่ เดือนถูกขอเงินสิบล้านคืนจากคุณพยัคฆ์ ลูกแกะจะต้องถูกลงโทษให้สาสมค่ะ!”
“อะไรนะ...”
ระหว่างที่สิงหราชตะลึงอึ้ง คิดไม่ถึงว่าน้องชายเขาจะทุ่มเงินขนาดนั้นเพื่ออุณา... เดือนเต็มก็ส่งสัญญาณให้แมงดาฉวยจังหวะกระชากสาวน้อยออกมาจากด้านหลังชายหนุ่ม แม้สิงหราชจะอยากดึงเธอคืน แต่เสียงร้องด้วยความเจ็บของเธอก็ทำให้เขาเผลอปล่อยมือ
เผียะ!
เดือนเต็มตบหน้าสินค้าของนางอย่างแรง ก่อนกระชากโซ่ล่ามคอราวกับว่าเด็กสาวเป็นเพียงสัตว์ตัวหนึ่ง
“คะ คุณแม่ ทำไม...” อุณาร้องเรียกด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ไม่คิดเลยว่าหญิงสูงวัยที่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเธอมาจะลงไม้ลงมือกับเธอได้ลง
ก็เดือนเต็มพูดเสมอว่ารักเธอกับน้องสาวยิ่งชีวิตนี่นา...
เดือนเต็มหาอาหารดีๆ มาให้ หาเสื้อผ้าดีๆ ของเล่นราคาแพงมาให้เสมอ หลังจากแม่เสียชีวิตไป ก็มีเดือนเต็มนี่แหละที่ทะนุถนอมเธอกับน้องสาวฝาแฝดราวกับไข่ในหินจนอุณาเรียกนางว่าคุณแม่ได้อย่างเต็มหัวใจ และพร้อมจะทำทุกอย่างตามความต้องการของนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ
ดารีย์เตือนอุณาเสมอว่าเดือนเต็มไม่น่าไว้ใจ ทำดีด้วยก็เพราะต้องการผลประโยชน์เท่านั้น แต่อุณาเห็นต่างจากน้องสาว อุณาเทิดทูนเดือนเต็มพอๆ กับแม่บังเกิดเกล้ามาตลอดสิบกว่าปีหลังจากแม่จากไป
แต่แล้ววันนี้ อุณาก็เพิ่งตระหนักว่าดารีย์เป็นฝ่ายถูก
เดือนเต็มทำดีด้วยเพราะต้องการขายพวกเธอในราคาแพงกว่าโสเภณีคนอื่นก็เท่านั้นเอง!
“ถ้าเห็นว่าไม่ใช่ลูกค้าของแก ทำไมยังแบให้เขา แกทำให้ฉันกำลังจะสูญเงินสิบล้าน แกทำให้ตัวเองกลายเป็นสินค้ามีตำหนิ แกต้องชดใช้อย่างหนักเลยลูกแกะ!”
“เฮ้!” สิงหราชก้าวอาดเข้าไปปัดมือเดือนเต็มออก เขาประคองอุณาให้ลุกขึ้น และตวัดสายตาเกรี้ยวกราดมองชายในชุดสูทอีกสามคนอย่างเอาเรื่อง
เดือนเต็มส่งสัญญาณทางสายตาให้ชายทั้งหมดนั้นรออยู่ก่อน นางกำลังจะได้รางวัลนักแสดงชั้นเยี่ยมอยู่แล้ว แค่ต้องสวมบทโหดให้มากกว่านี้
ยิ่งทำให้อุณาดูน่าสงสารมากเท่าไร นางก็จะโขกเงินจากสิงหราชได้มากเท่านั้น!
“จริงๆ แล้วคุณไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวเธอเลยนะคะคุณสิงหราช คุณไม่ได้ซื้อเธอ...”
“น้องผมซื้อเธอแล้ว!” ชายหนุ่มตะคอกกลับ
“คืนเดียว!” เดือนเต็มแหวใส่อย่างไม่ยอมแพ้ “คุณพยัคฆ์จ่ายเงินสิบล้านสำหรับหนึ่งคืน และตอนนี้ฉันต้องค*****นให้น้องชายคุณเพราะเขาไม่ได้ ‘ใช้’ สินค้า! คุณจะจ่ายเงินแทนเขาไหมล่ะ ถ้าไม่ ฉันจะได้พาเด็กของฉันไปรับแขกต่อ คืนนี้ยังมีอีกหลายคนรอของเหลือเดนจากคุณอยู่”
สิงหราชกัดฟันแน่น เส้นเลือดที่ขมับขมวดเกร็งด้วยแรงโทสะ เขาเผลอบีบแขนสาวน้อยแรงจนอุณาร้องโอดเบาๆ ด้วยความเจ็บ ชายหนุ่มจึงคลายแรงบีบ ก้มหน้ามองใบหน้าแดงก่ำเปรอะน้ำตาของเธออย่างห่วงใย
มันก็แค่คืนเดียวที่แนบชิด แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ได้พบกัน แต่สิงหราชก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาจึงไม่สามารถปล่อยมือเธอไปได้เลย
“ผมจะจ่าย”
เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาทำให้เดือนเต็มยิ้มหวาน เกือบจะประนมมือไหว้ขอบคุณเขาอยู่แล้ว หากไม่ใช่ว่าชายหนุ่มหันมองมาด้วยดวงตาคมวาว พร้อมพูดต่อเสียงห้วนสั้น
“หนึ่งล้านบาท แลกกับอิสระของเธอ!”
ถ้าจะต่อราคาขนาดนี้ยกเท้าลูบหน้ากันเสียดีกว่า!
เดือนเต็มขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ถ้าไม่ติดว่าครอบครัวของเขาเป็นผู้ดีเก่ามีชื่อเสียงในวงสังคม และมีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย นางคงทนไม่ไหวสั่งให้พวกแมงดาลากชายหนุ่มไปลอยทะเลให้หายหงุดหงิดแล้ว!
“แต่เธอมีราคาสิบล้านบาทต่อหนึ่งคืนค่ะ น้องชายคุณเป็นคนกำหนดราคานี้เอง”
“ช่างหัวมันสิ ผมกับน้องเป็นคนละคนกัน”
ไม่พูดเปล่า แต่ชายหนุ่มเดินไปหยิบสมุดเช็คมาเขียนตัวเลขกลมๆ แล้วเซ็นลายเซ็นส่งไปให้เดือนเต็ม เขามองหน้านางด้วยดวงตาดุดันจนสาวใหญ่เสียวสันหลังวาบ แม้จะมีแมงดาอยู่ตรงนี้ตั้งสามคนเป็นแบ็คให้นางก็ตาม
แต่ใครประสาทอยากมีปัญหากับตระกูลมหัทธนเมธาก็โง่เง่าเต็มทน!
“คุณก็รู้ว่าผมเป็นใคร แล้วเงินล้านนึงสำหรับการซื้อขาดสินค้าของคุณก็ไม่น้อยนะ สิบล้านของไอ้เสือ ถ้าไม่อยากคืนก็แค่หาผู้หญิงคนอื่นที่ถูกใจให้มันก็จบแล้ว ผมรู้จักน้องชายผมดี”
เขาปัดความสนใจของเดือนเต็มไปทางน้องชายตัวดี และคิดว่าถ้ากลับกรุงเทพฯ ไปคงต้องคุยเรื่องนี้กันสักหน่อยแล้ว
ถึงเขากับน้องจะโตเป็นผู้ใหญ่หาเงินใช้กันเองได้ แต่เอาสิบล้านมาถลุงด้วยเรื่องแบบนี้มันน่าเตะสักที!
“แต่ฉันจะหาเงินจากลูกแกะได้มากกว่าหนึ่งล้านจนกว่าลูกแกะจะทำงานไม่ได้ค่ะ มันน้อยเกินไป”
เดือนเต็มเชิดหน้าไม่ยอมแพ้
สิงหราชหันไปมองอุณาที่ยืนตัวแข็ง มองเดือนเต็มอย่างผิดหวัง ก่อนก้มลงถามตามที่ตัวเองเข้าใจไปเองว่าอุณาอาจจะขายตัวใช้หนี้
“เธอติดหนี้เขาเท่าไหร่”
สาวน้อยเงยหน้ามองชายหนุ่ม ก่อนสั่นศีรษะ เอ่ยตอบเสียงแหบพร่าด้วยความเสียใจ
“หนูประเมินไม่ได้ค่ะ เขาเลี้ยงหนูมาตั้งแต่หนูห้าขวบ”
สิงหราชกำหมัดแน่น หันมองเดือนเต็ม แต่ยังไม่ทันพูดอะไร ทางนั้นก็รีบแก้ตัวออกมาก่อน
“แม่ของลูกแกะเป็นเด็กของฉันที่ตายไปตอนลูกแกะยังเล็ก ฉันเลี้ยงดูแกมา ให้ข้าวให้น้ำ อาจจะหมดเงินไปมากกว่าล้านนึงด้วยซ้ำ”
ชายหนุ่มไม่สนใจสิ่งที่เดือนเต็มพยายามอธิบาย เขาก้าวเข้าไปใกล้ ยกเช็คใบนั้นขึ้นระดับสายตาของนาง
“จะรับเช็คใบนี้ไปแลกกับอิสระของเธอ หรือจะมีปัญหากับผม เลือกเอาคุณเดือน...”
แม้ไม่เต็มใจเท่าไรนัก แต่สุดท้ายเดือนเต็มก็กระชากเช็คใบนั้นไปจากมือของสิงหราช ก่อนหรี่ตามองอุณาอย่างไม่พอใจ แล้วหันไปเรียกคนของตัวเองให้ตามออกจากห้องไป
“อ้อ ลูกแกะ”
หญิงสูงวัยชะงักที่ประตู ก่อนหันไปมองสินค้ามีตำหนิของนางพลางยิ้มเยาะ
“วันไหนถูกเขาทิ้งขึ้นมาก็กลับมาหาฉันได้นะ ฉันรับรองว่าจะปั้นเธอให้เธอดาวเด่นแซงหน้าแม่เธอไปเลย ฉันให้เวลาไม่เกินสามเดือนหรอก เดี๋ยวเขาเบื่อเธอ เขาก็ทิ้ง!”
อุณาน้ำตาไหลเผาะ ในขณะที่สิงหราชตวาดลั่น
“ออกไป!”
เดือนเต็มเหยียดยิ้มเย้ยหยัน ก่อนเดินออกจากห้องพักไปพร้อมสามชายฉกรรจ์ ปล่อยให้อุณาทรุดกายลงนั่งบนพื้นพรมอย่างหมดแรงยืนด้วยหัวใจที่นองน้ำตา...
- Writer
