[10] ถูกเด็กหลอก

1860 Words

บทที่ 10 ถูกเด็กหลอก หญิงสาวกัดปากแน่นเมื่อถอนจูบออกมาสบตากับเขา พวงแก้มนวลเห่อร้อนอย่างหนักด้วยความเขินอาย เธอค่อยๆ เลื่อนเรียวแขนออกจากลำคอหนา ก่อนจะตัดสินใจดึงสายตาไปมองอีกสองคนที่จ้องอยู่ แพรวากำหมัดแน่นด้วยใบหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ส่วนทิคเกอร์จ้องตาเขม็ง แต่เพราะคนที่ซินเนียร์ดึงเข้าไปจูบเป็นฟารัน ทั้งสองจึงไม่กล้าทำอะไร “พี่จะไปต่อกับแพรวาเหรอคะ” ซินเนียร์ตัดสินใจหันมาเอ่ยถามเขาเสียงเบา เธอขยับเท้าถอยหลังเล็กน้อยเพราะเพิ่งสังเกตว่าร่างกายของเธอกับเขาแนบชิดกันเกินไป “ที่ดึงฉันไปจูบ เพราะอยากให้ฉันเปลี่ยนใจไปต่อกับเธอแทนเหรอ” “…” “ได้นะ ถ้าเธอต้องการ ฉันยังไงก็ได้…” ฟารันเอ่ยบอกด้วยแววตาที่ยังฉายถึงความเรียบนิ่ง เขาจ้องมองใบหน้าลังเลของคนตรงหน้า ก่อนจะตวัดไปมองผู้หญิงอีกคนที่มองอยู่ ชายหนุ่มยังไม่เคยบอกว่าจะไปต่อกับแพรวา ไม่เคยทำท่าทางว่าต้องการจะไปกับผู้หญิงคนนั้น ตอนที่นั่งร่วมโต๊ะกันเป็นเพราะเซน่าเอ่ยปากชวนตามมารยาท ซึ่งเขายังไม่ได้พูดคุยอะไรกับเธอมากไปกว่าชนแก้วตามปกติ แต่จากสถานการณ์ที่ได้เห็น เขาก็พอเดาออกได้ว่า อะไรเป็นอะไร “ไปต่อนี่… แค่ดื่มเฉยๆ ใช่ไหมคะ” “เธออายุกี่ปีแล้วถึงไม่รู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้น” “…” ซินเนียร์กัดปากเบาๆ ด้วยใบหน้าลังเล สำหรับเธอการจะไปต่อกับผู้ชายหรือวันไนต์สแตนด์กับใครถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงหัวสมัยเก่าที่ต้องการจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีในอนาคตอยู่แล้ว เพียงแค่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่จะลองทำ… จึงเกิดความรู้สึกประหม่า “ถ้าไม่ไป ฉันจะไปต่อกับผู้หญิงคนนั้น…” ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบข้างใบหู ที่เขาพูดไม่ได้ต้องการจะไปต่อกับผู้หญิงคนไหน แต่พูดเพราะต้องการจะบีบบังคับเธอ “…ฉันให้สิทธิ์เธอเลือกก่อน” “ซินเนียร์” ทิคเกอร์เอ่ยเรียกเมื่อมองอดีตแฟนสาวยืนใกล้ชิดกับรุ่นพี่ในคณะมาพักหนึ่ง เขาตัดสินใจก้าวเดินเข้าไปคว้าข้อมือเล็ก ทว่าซินเนียร์ก็สะบัดออกอย่างแรง “เธอควรกลับไปหาผู้ชายของเธอนะ” แพรวาเอ่ยพูดด้วยแววตาไม่พอใจ เพราะเธอแอบชอบและเล็งฟารันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง ที่สำคัญเธอจะไม่ยอมให้ผู้หญิงที่เธอเกลียดแย่งไป “ไม่ต้องอ่อยพี่ฟารันให้เสียเวลาหรอกเพราะไม่มีใครอยากได้ผู้หญิงแบบเธอ” “…” “มาผับกับผู้ชายอีกคน แต่พอผู้ชายคนนั้นเผลอก็มาอ่อยแฟนเก่า พอเจอคนใหม่ก็เปลี่ยน คิดว่าพี่ฟารันจะสนใจผู้หญิงแบบเธอเหรอซินเนียร์?” “ซินตกลงไปกับพี่ค่ะ” เธอกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจเพราะไม่ได้ทำอย่างที่แพรวาพูด แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปนอกจากหันไปตอบตกลงกับฟารัน ทำให้ชายหนุ่มกดยิ้มมุมปากเล็กๆ ด้วยความพึงพอใจ เรื่องที่แพรวาพูดเขาไม่สนใจ เพราะสิ่งที่เขาสนใจมีแค่เธอ… เด็กของคู่อริ “ถ้าตัดสินใจแล้ว เธอเปลี่ยนใจไม่ได้นะ” “…ค่ะ” ฟารันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีก เขาดึงข้อมือเล็กก้าวเดินไปตามพื้นพรมสีแดงเพื่อใช้ประตูที่สองไปยังโรงจอดรถ ซินเนียร์จึงเอี้ยวหน้าไปมองแพรวากับทิคเกอร์ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างที่แพรวาชอบเยาะเย้ยเวลาเอาชนะเธอได้ แพรวาขบกรามแน่น เพราะเธอจะไม่ยอม จะหาวิธีเล่นงานผู้หญิงคนนี้จนกว่าชีวิตของคนใดคนหนึ่งจะจบลง ครืดดด~ ครืดดดด~ ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เธอรีบหยิบออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วขยับตัวออกห่างจากเขาเล็กน้อย ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยมือออกจากข้อมือเล็ก “ซินขอรับโทรศัพท์แป๊บนึงนะคะ” “อือ…” เมื่อได้รับคำตอบเธอก็รีบกดรับสายโทรศัพท์แล้วก้าวขาออกห่างจากชายหนุ่ม “ฮัลโหลค่ะพี่เอ็กซ์คิว” ฟารันส่งเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินชื่อคู่อริลอยมากระทบใบหู มือหนาหยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาจุดสูบ แต่เมื่อสายตาเลื่อนไปที่ทางเข้าผับอีกแห่งก็เห็นเอ็กซ์คิวนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ตรงนั้น (อยู่ไหนครับ พี่ไปหาที่โต๊ะไม่เจอ) “อ้อ ซินมาเข้าห้องน้ำค่ะ ทำไมเสียงพี่เอ็กซ์คิวดูแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า” (ทะเลาะกับพ่อนิดหน่อย แต่ไม่มีอะไรหรอก ซินเนียร์ยังอยากดื่มต่ออีกไหม) “ซินอยากกลับแล้ว… พี่เอ็กซ์คิวอยากกลับหรือยังคะ” (อือ ถ้างั้นเราเดินออกมาหาพี่ที่หน้าผับ พี่จะเดินไปส่งที่รถ) “ไม่เป็นไรค่ะ พี่เอ็กซ์คิวกลับเลยก็ได้ เดี๋ยวซินเดินออกอีกประตู” (เอางั้นเหรอครับ?) “ค่ะ…” (ถ้าถึงคอนโดแล้วส่งข้อความบอกพี่หน่อยนะ) “ได้ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ” หญิงสาวเลื่อนโทรศัพท์ออกจากใบหูแล้วหมุนตัวหันไปมองชายหนุ่ม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเอ็กซ์คิวกำลังเดินไปที่โรงจอดรถ เธอจึงก้าวถอยหลังเล็กน้อยเพื่อหลบ เพราะไม่อยากให้พี่ชายเห็นว่าเดินออกมาพร้อมผู้ชายคนอื่น เธอไม่ได้กลัวเอ็กซ์คิวต่อว่าเรื่องการคบหาใคร เพราะเธอกับเอ็กซ์คิวไม่ได้ยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของกันและกันอยู่แล้ว เพียงแค่กลัวว่าเอ็กซ์คิวจะรู้เรื่องที่เธอตัดสินใจทำ ฟารันเบือนสายตามองตามไปเพียงนิด ในขณะที่ริมฝีปากพ่นควันบุหรี่สีเทาให้ลอยคละคลุ้ง เขาตัดสินใจโยนบุหรี่ราคาแพงทิ้งลงพื้นแล้วก้าวเดินเข้าไปหาเธอ “มาผับยังไง” “ซินขับรถมาค่ะ” “ฉันไม่ได้ขับรถมา” เขาเอ่ยบอกเสียงเรียบ “ไหนๆ ก็จะไปที่เดียวกันอยู่แล้ว เธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมถ้าฉันจะไปด้วย” “…ได้ค่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้าด้วยท่าทางประหม่า เธอเลื่อนสายตาไปมองตามเสียงรถบิกไบค์ของเอ็กซ์คิวที่ขับออกไปเพียงนิด จากนั้นก็ยอมเดินไปที่รถเบนซ์สีขาวของตัวเอง “…รถซินคันนี้” “จะขับหรือให้ฉันขับ?” “ซินขับก็ได้ค่ะ” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีก เขาเลื่อนมือไปกดปลดล็อกรถผ่านกุญแจในมือของหญิงสาวอย่างถือวิสาสะ จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถในตำแหน่งข้างคนขับอย่างไม่รีรอ “กลับตัวทันไหมเนี่ย…” ซินเนียร์พึมพำคนเดียว ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เธอเปิดประตูเข้าไปนั่งบนรถ กดปุ่มสตาร์ตแล้วหันไปมองคนข้างกายที่นั่งหลับตาเงียบๆ “…จะไปที่ไหนคะ” “คอนโด” เขาเอ่ยบอกทั้งๆ ที่ไม่ยอมลืมตา “ไหนๆ ก็อยู่คอนโดเดียวกัน ก็ไปที่นั่นแหละ” ซินเนียร์เม้มริมฝีปากแน่น เธอพ่นลมหายใจออกมาอีกรอบก่อนจะตัดสินใจขับรถออกไป ไหนๆ ก็ตัดสินใจทำแบบนี้แล้ว เธอไม่ควรลังเล @The Base Condo ชายหนุ่มหยุดฝีเท้าเมื่อเดินมาถึงห้องพักของตัวเอง เขาหมุนตัวหันไปจ้องมองหญิงสาวที่ยังยืนอยู่หน้าห้องด้วยท่าทางประหม่า “อย่าทำเหมือนฉันบังคับ เธอเต็มใจมาเอง” “ซินรู้ค่ะ…” “ถ้ารู้ก็เข้ามา” “…จะเริ่มเลยเหรอคะ” เธอเอ่ยถามด้วยลมหายใจที่เริ่มติดขัดเมื่อเห็นคนตรงหน้าปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทุกเม็ด จนเผยให้เห็นมัดกร้ามแข็งแกร่งที่เคยเห็นมาแล้วเมื่อช่วงตอนเย็น “จะรอนายกมาตัดริบบิ้นหรือไง?” “…ซินขอเวลาก่อนได้ไหมคะ” “…” “วันนี้ซินยังไม่พร้อม…” คนตัวเล็กเอ่ยพึมพำเสียงเบา “ซินรู้สึกปวดๆ ท้อง เหมือนจะเป็นประจำเดือนเลยค่ะ” “ถ้าไม่พร้อมเธอไม่ควรตอบตกลง” “พี่จะทำทั้งๆ ที่ซินเหมือนจะเป็นประจำเดือนเหรอคะ” “แค่เหมือน… ไม่ได้เป็น” “…” เธอกัดปากเบาๆ เพราะที่พูดออกไปแค่โกหก ที่จริงประจำเดือนเธอหมดตั้งแต่สามวันก่อน “…วันนี้เราแค่ดื่มทำความรู้จักกันก่อนได้ไหม ซินขอเวลาเตรียมใจ” “…” “การมีเซ็กซ์ที่ดีต้องเกิดจากความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอคะ” เธอกลั้นใจเอ่ยพูด มือเล็กเลื่อนมาบีบเข้าหากันแน่นด้วยท่าทางประหม่า “เหอะ!” ชายหนุ่มส่งเสียงหัวเราะในลำคอด้วยท่าทางเย้ยหยัน เขาก้าวเดินเข้ามาใกล้ๆ ร่างเล็ก “รับผิดชอบคำพูดตัวเองหน่อยสิ ตอบตกลงออกมากับฉันเองแต่พอมาถึง…ดันเท” “ซินไม่ได้เท ซินแค่ขอเวลา…” เธอเป็นคนรักษาคำพูดตัวเองมาก ซึ่งเรื่องนี้ก็เช่นกันและไม่ได้จะเทเขา เพียงแค่อยากขอเวลาทำใจอีกสักนิดเพราะเธอยังไม่เคยทำอะไรแบบนี้ “ซินขอเวลาห้าวันค่ะ ถ้าซินไม่มา… พี่ฟารันไปหาซินที่ห้องได้เลย” “…ฉันให้เวลาแค่สองวัน” ฟารันเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยบอกอย่างจำยอม “ห้า…” “จะเอาสองหรือเอาคืนนี้?” “…” “เอาคีย์การ์ดห้องเธอมา ถ้าครบกำหนดสองวัน เธอไม่มาหาฉันที่ห้อง… ฉันจะไปหาเอง” “ซินไม่เทค่ะ” “วันนี้เธอตอบตกลงเองแต่ยังเท คิดว่าฉันจะเชื่อใจเธอเหรอ?” “ก็ได้ค่ะ” เธอจำใจยอมแล้วหยิบคีย์การ์ดห้องพักในกระเป๋าสะพายให้คนตรงหน้า “เริ่มนับวันที่หนึ่งคือพรุ่งนี้นะคะ” “อือ…” ฟารันส่งเสียงตอบในลำคอ ปกติเขาไม่ใช่คนรอในเรื่องแบบนี้แต่เพราะอยากได้เด็กของคู่อริจึงจำใจต้องยอม มือหนาเก็บคีย์การ์ดห้องของเธอไว้ในกระเป๋าเสื้อแล้วหมุนตัวเดินไปหยิบขวดไวน์กับแก้วก้าวเดินออกไปที่ระเบียงห้อง เขาเบนสายตาไปมองหญิงสาวที่กำลังก้าวตามมาเพียงนิด “เดี๋ยวซินรินให้ค่ะ” ชายหนุ่มยอมเลื่อนขวดไวน์ไปตรงหน้าเธอ เขาจึงหยิบโทรศัพท์มากดดูข้อความเมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้ตอนที่เดินออกมาจากผับเพื่อนในกลุ่มส่งข้อความมา แต่เขาไม่ได้ตอบกลับ LINE… สันติไม่ใช่ทางออก (4) Justin : มึงไปไหน @Faran Saint : แค่เดินตามไปห้ามเผื่อน้องมีเรื่อง ถึงกับหายหัวเลยเหรอวะ @Faran Justin : อ่านแล้วตอบ Siena : น้องแพรวาเดินกลับมาแล้วแต่น้องซินเนียร์กับมึงหายไปไหน? Siena : ฟารัน! มึงหลอกน้องไปที่ไหน @Faran Faran : กูไม่ได้หลอก แต่กูถูกเด็กหลอก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more