บทที่ 26 ไปเปลี่ยนรถมารับน้อง
ฉันคลี่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อมาถึงหน้าตึกเรียนก็เห็นพี่ฟารันขับรถบิ๊กไบก์คันหรูมาจอดด้านหน้าพอดี จึงรีบวิ่งเข้าไปหาด้วยท่าทางรีบร้อน ไม่ได้สนใจหรือกลัวว่านักศึกษาที่อยู่แถวนี้จะเห็นเลย เพราะสิ่งที่ฉันต้องการในตอนนี้คือไอแพด
ปกติพระเอกจะขี่ม้าขาว
แต่วันนี้ไม่ใช่... เพราะพระเอกขี่บิ๊กไบก์
“ขอบ...”
“ไปไหนมาไหนไม่บอก พอมีเรื่องเดือดร้อนถึงโทรหา”
ฉันถึงกับกลืนคำพูดในตอนที่กำลังจะเอ่ยคำขอบคุณเพราะถูกคนที่ถอดหมวกกันน็อคเต็มใบออกจากใบหน้าตวัดสายตามาเอ่ยแทรกซะก่อน
บอกแล้วว่าฉันไม่รู้จะบอกพี่เขายังไง เพราะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่คู่นอนต้องบอกกัน
“ซินขอโทษที่ไม่ได้ตอบข้อความค่ะ เมื่อวานซินอยู่กับแม่ทั้งวัน ไม่ได้จับโทรศัพท์เลย” ไม่ใช่ว่าฉันไม่ตอบหรือไม่เห็นข้อความของพี่ฟารันแค่คนเดียวนะ ข้อความของสมายก็เช่นกัน เพิ่งเห็นเมื่อกี้เอง แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ตอบเพ
