วันใหม่ของเฮียกันต์

ตามหา

"เป็นยังไงบ้าง มีใครอยู่ที่บ้านหลังนั้นบ้าง" กันต์ธีรีบเอ่ยถามวิลเลี่ยมทันทีที่อีกฝ่ายกลับมาถึง

"ไม่มีใครอยู่ที่บ้านหลังนั้นเลยครับเจ้านาย จากที่ผมถามคนแถวนั้นดูเขาบอกว่าทุกคนแยกย้ายกันออกไปหมดตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วครับ"

วิลเลี่ยมรายงานทุกอย่างให้ผู้เป็นเจ้านายได้รับรู้ตามที่ตอนเองได้ไปสืบมา

"หึ แสดงว่าเตรียมการกันมาก่อนแล้วสินะ อึก อึก อึก" กันต์ธียกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นที่ถูกหักหลังอย่างเจ็บแสบ

"เจ้านายจะให้พวกเราทำยังไงต่อครับ" เจคอปเอ่ยถามเจ้านายพร้อมทั้งเตรียมรับคำสั่งไปในที เขารู้ดีว่าคนที่กล้าหักหลังกันต์ธีแบบนี้เรื่องคงจบไม่สวยแน่นอน

"ให้คนไปเฝ้าหน้าบ้านแล้วก็หน้าบริษัทเอาไว้ ให้ฝ่ายไอทีตามดูด้วยว่าน้ำเพชรเช็คอินที่ไหน หรือถ้าโพสอะไรก็ให้รีบรายงานทันที ถึงตอนนี้จะหนีได้ แต่ยังไงคุณอาพัสกรก็ต้องเข้ามาที่บริษัทอยู่ดี"

"ครับเจ้านาย" เจคอปกำลังจะแยกออกไปทำงานตามคำสั่งแต่ก็ถูกเรียกตัวไว้เสียก่อน

"เดี๋ยวเจค เด็กคนนั้นอยู่ที่ไหน"

"ไปแล้วครับเจ้านาย ตอนที่ผมลงไปส่งข้างล่างเจอกับคุณหนูเกรซพอดี ทั้งคู่เลยออกไปด้วยกันครับ"

"จริงสินะ เด็กคนนั้นเป็นเพื่อนกับยัยเกรซหนิ ไปตามหามาว่าตอนนี้เด็กคนนั้นพักอยู่ที่ไหน"

กันต์ธีได้แต่นึกสงสัยว่าเด็กนิสัยเสียคนนี้มีดีอะไร ทำไมญาติผู้น้องของเขาถึงได้ดูรักใคร่นักหนาถึงขนาดพาไปเที่ยวที่บ้านเสียด้วยซ้ำ

กันต์ธีเคยมีโอกาสเห็นเด็กคนนี้อยู่บ่อยครั้ง แต่เป็นเพราะน้ำเพชรบอกว่าเด็กคนนี้ชอบก่อเรื่องให้ที่บ้านร้อนใจอยู่เรื่อย เขาจึงไม่ค่อยอยากยุ่งด้วยสักเท่าไหร่

"เจ้านายจะทำอะไรกับเด็กคนนั้นเหรอครับ เท่าที่ผมสังเกตเห็นเด็กคนนี้ก็นิสัยดีนะครับ อีกอย่างเจ้าตัวก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ"

เจคอปรีบเอ่ยทัดทานผู้เป็นเจ้านายเอาไว้ก่อน บ่อยครั้งที่เขาได้ติดตามเจ้านายไปที่บ้านติณณภพ แต่ก็ไม่เห็นว่าเด็กคนนี้จะมีท่าทีเหมือนที่เพื่อนของเจ้านายพูดเลยสักนิด

"ฉันต้องตอบนายใช่ไหมเจค" กันต์ธีเหลือบมองลูกน้องด้วยแววตาที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ ขนาดเด็กคนนั้นมาแค่ครึ่งวันก็เรียกร้องความสารจากลูกน้องของเขาได้แล้ว

"เอ่อ ไม่ครับเจ้านาย ผมจะรีบไปตามหาให้เดี๋ยวนี้ครับ"

เจคอปรีบหมุนตัวออกจากห้องไปทำงานที่ได้รับมอบหมายทันที เหลือไว้เพียงวิลเลี่ยมที่กำลังรอรับรายงานจากลูกน้องเรื่องการเดินทางออกนอกประเทศของครอบครัวติณณภพ

ติ๊ด ติ๊ด

วิลเลี่ยมรีบเปิดไอเเพดดูทันทีว่าลูกน้องรายงานอะไรเข้ามา เพียงแค่ได้อ่านไม่กี่คำเขาก็รู้ได้เลยว่าอารมณ์ของเจ้านายต้องปะทุขึ้นมาอีกแน่นอน

"มีอะไรวิล รีบพูดมา" กันต์ธีเห็นสีหน้าขรองวิลเลี่ยมที่ดูกระอักกระอ่วนจึงรีบเอ่ยถามด้วยความหงุดหงิด

"ฝ่ายไอทีรายงานมาว่าคุณน้ำเพชรกับแฟนหนุ่มบินไปที่นิวซีแลนด์ตั้งแต่ 2 วันที่แล้วครับ ส่วนคุณพัสกรและภรรยาก็บินไปที่ปลายทางเดียวในช่วงเช้านี้ครับ"

เพล้งงงงง

กันต์ธีขว้างแก้มบรั่นดีในมือใส่กำแพงจนเศษแก้วกระเด็นไปทั่วพื้นห้อง สายตาคมกริบสะท้อนแววเจ็บปวดปนอาฆาตแค้นออกมาอย่างเห็นได้ชัด

"รีบไป รีบไปตามหาว่าไอ้เด็กใจแตกคนนั้นพักอยู่ที่ไหน ฉันต้องการรู้ภายในวันนี้ ถ้าทำไม่ได้ก็ลาออกไปซะ!!"

"ครับเจ้านาย" เมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายเริ่มโมโหแล้ววิลเลี่ยมจึงแยกตัวออกไปที่ห้องไอทีเพื่อค้นหาพิกัดด้วยตัวเอง

"หึ ในเมื่อทิ้งไอ้เด็กใจแตกคนนี้เอาไว้ ฉันก็จะใช้งานมันให้คุ้มกับเงิน 250 ล้านที่ต้องเสีย อึก อึก"

มือเรียวยื่นออกไปหยิบขวดบรั่นดีขึ้นมากระดกเพื่อย้อมใจ กันต์ธีมั่นใจเกิน 100% ว่าลูกน้องตนเองต้องตามหาเด็กคนนั้นเจอแน่นอน

คอนโดหรูกลางเมือง

"เกรซกับพอร์ชกลับก่อนนะใหม่ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพวกเราได้ตลอดเวลา" เกวลินกับพลชที่จัดแจงห้องพักให้เพื่อนชายร่างบางเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงขอตัวกลับเพื่อให้อีกคนได้พักผ่อน

"เราขอบคุณทั้งสองคนมากเลยนะที่คอยดูแลเราตลอด"

"อย่าคิดมากสิหนู ป๋ากับยัยขี้วีนกลับก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน" พลชเอ่ยเย้าพร้อมทั้งลูบแก้มเนียนของวันใหม่เบา ๆ เพื่อหยอกเย้าเพื่อนเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ ก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าลิฟต์กลับไป

"หึ สำส่อนจริง ๆ สินะ"

มุมตึกมีร่างสูงของกันต์ธีที่มาดักรอจังหวะที่ญาติผู้น้องจะออกจากห้องไป แต่ก็ได้เห็นภาพที่ตอกย้ำว่าเด็กนิสัยเสียคนนี้น่าจะผ่านมือผู้ชายมามาก ตามที่คิดเอาไว้จริง ๆ

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง

แอดดดดด

"ลืมอะไรเหรอเกร...ฮะ..เฮียกันต์ มะ..มาที่นี่ได้ยังไงครับ" วันใหม่รีบเปิดประตูเพราะนึกว่าเพื่อน ๆ ลืมอะไรเอาไว้ในห้อง แต่ยังไม่ทันได้พูดจบก็ต้องหยุดพูดเสียก่อน เพราะผู้มาเยือนคือเจ้าหนี้รายใหญ่ของผู้มีพระคุณ

"เข้าไป นายคงไม่อยากแก้ผ้าโชว์คนอื่นตรงนี้ใช่ไหม"

วันใหม่ยอมเดินเข้าห้องแต่โดยดีเมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นชายิ่งกว่ามีดคมกริบที่พร้อมจะกรีดแทงเขาอยู่ตลอดเวลา ไหนจะกลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งไปทั่วตัวผู้มาเยือนอีก

"ครับ"

"พวกนายเฝ้าหน้าห้อง"

"ครับ/ครับเจ้านาย"

เมื่อสั่งผู้ติดตามเสร็จแล้ว กันต์ธีรีบตามเด็กหนุ่มเข้าไปในห้องทันที

"ถอดเสื้อผ้าออก แล้วมาทำหน้าที่ของนาย"

"มะ..หมายความว่ายังไงครับเฮียกันต์" เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดพรายขึ้นตามกรอบหน้าของเด็กหนุ่ม ปีใหม่ยื่นตัวสั่นเกร็งด้วยความกลัวเมื่อต้องมาเผชิญเรื่องนี้อีกครั้ง

"อย่ามาลีลา แสร้งทำเป็นกลัวเหมือนว่าไม่เคยผ่านมือผู้ชายมาก่อน คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่านายมันสำส่อนแค่ไหน ถอดออก!!"

"เฮียกันต์ครับ ใหม่ไม่เคยจริง ๆ ให้ใหม่ทำงานอย่างอื่นชดใช้แทนได้ไหมครับ งานอะไรก็ได้ ใหม่ทำได้หมด อึก"

วันใหม่ร้องขออย่างน่าเวทนาแต่ไม่อาจทำให้กันต์ธีใจอ่อนลงได้ ยิ่งเห็นน้ำตาของอีกฝ่ายยิ่งทำให้เขารู้สึกสาแก่ใจกับเรื่องบัดซบที่เขาต้องพบเจอในวันนี้

"หึ คิดว่างานไหนล่ะที่นายจะใช้หนี้ 250 ล้านให้ฉันได้ พวกนายเห็นฉันเป็นตัวตลกรึยังไงถึงได้กล้าทำแบบนี้กับฉัน!"

"มะ..ไม่ครับ ใหม่ไม่เคยคิด ใหม่มาที่นี่เพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณท่านทั้งสองเท่านั้น เฮียให้ใหม่ทำงานอื่นเถอะนะครับ"

ขณะที่คนตัวเล็กกำลังร้องขอทั้งน้ำตา แต่ดูเหมือนอารมณ์ของกันต์ธีกำลังปะทุขึ้นจนได้ที่ เขารีบถอดเสื้อเชิ้ตราคาแพงทิ้งอย่างไม่แยแส ก่อนจะเดินมาประชิดตัวเด็กหนุ่มแล้วกระชากเสื้อที่เด็กหนุ่มใส่อยู่จนกระดุมกระเด็นไปคนละทิศทาง

แคว่กกกก

"ถอด!!"

"อึก เฮียอย่าทำใหม่เ.."

"หุบปาก!! รีบถอด"

กันต์ธีไม่เพียงแต่ตวาดลั่นห้องแต่มือของเขายังเร่งปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มออกจนหมด

พรึบ

"โอ๊ย เฮียกันต์ ใหม่เจ็บ ฮึก อ๊างงง"

กึด แคว่กกก

"ซี๊ดดด อ๊าาาา หุบปาก! ฉันไม่อยากได้ยินเสียงครางของนาย เก็บเสียงให้ดีอย่าให้มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาให้ฉันได้ยินอีก"

"อึก ฮึก" วันใหม่เจ็บปวดช่องทางด้านหลังที่ถูกบุกรุกจนฉีกขาดโดยที่ไม่มีการโลมเล้า จนเผลอกันริมฝีปากบางจนกลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่วกระพุ้งแก้ม

"ซี๊ดดด อ๊าาา ซิงหรอว่ะเนี่ย ทำไมมันแน่นแบบนี้ว่ะ"

พับ พับ พับ พับ พับ

กันต์เห็นรอยเลือดที่ไหนซึมออกมาจากช่องทางรักด้านหลังของเด็กหนุ่มก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นคนแรกที่ได้ผ่านเข้ามาในประตูนี้

แม้จะสับสนระหว่างความจริงที่ได้สัมผัสกับตัว และเรื่องราวที่น้ำเพชรเคยเล่าให้ฟังแต่ความเสียวซ่านตรงหน้าก็ทำให้เขาไม่อาจสนใจสิ่งอื่นได้

"อึบ เปิดประตู" กันต์ธีตัดสินอุ้มเด็กหนุ่มตรงหน้าทั้งที่แก่นกายของเขายังเชื่อมต่อกันอยู่เพื่อพาเด็กหนุ่มเข้าไปที่ห้องนอน

แอดดดดด วันใหม่ยอมเปิดลูกบิดประตูห้องนอนแต่โดนดี ตามที่คนตัวใหญ่ที่ประกบอยู่ด้านหลังออกคำสั่ง

ทุกก้าวเดินสร้างความเสียวซ่านให้กับกันต์ธีไม่น้อย แต่สำหรับวันใหม่มันคือความเจ็บปวดที่ไม่อาจปฏิเสธได้

ผล็อก

"ขึ้นไป เห็นแก่วันนี้เป็นครั้งแรกของนาย ฉันจะสอนนายว่าต่อไปนายต้องปรนนิบัติฉันยังไง"

"คะ..ครับ"

วันใหม่เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหว เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่ดื้อดึงกันต์ธีจึงเดินไปหยิบมือถือราคาแพงของตนเองออกมาเปิดคลิป 18+ ที่มีอยู่เกลื่อนกลานเพื่อให้เด็กหนุ่มตรงหน้าได้ดูไปด้วย

ก่อนที่เขาจะจับเด็กหนุ่มหันหลังแล้วยกสะโพกขึ้นมาตรงหน้าแก่นกายของตนเอง มือหนาชักรูดขึ้นลงแก่นกายของตัวเอง 2-3 ครั้ง ก่อนจะส่งกลับเข้าไปในประตูหลังของหนุ่มน้อยที่กำลังปวมแดงอีกครั้ง

กึด

"ซี๊ดดด เสียวชิบ!"

"อึก ฮึก"

พับ พับ พับ พับ

ความรู้สึกหลากหลายเข้าโจมตีวันใหม่พร้อมกันจนเข้าสมองพร่าเบลอ เสียงเนื้อกระทบกันจากคนที่อยู่ด้านหลังดังสนั่นไปทั่วห้อง เสียงครวญครางจากคลิปในมือถือที่กันต์ธีเอามาเปิดให้วันใหม่ดูก็ดังสนั่นไม่แพ้กัน

ดูเหมือนว่าเสียงครวญครางจากคลิปในมือถือ จะไปกระตุ้นความต้องการของคนที่กำลังอยู่ด้านหลังของวันใหม่ ทำให้เขากระแทกตอกอัดเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง จนเด็กหนุ่มจวนเจียนจะทนรับศึกหนักไม่ไหว

"อ๊าาส์ มันชิบ!"

ปัก ปัก ปัก ปัก

"อึก!"

ผล็อก

"หยุดร้อง!"

กันต์ธีพลิกตัวเด็กหนุ่มให้หงายหน้าขึ้นมาก็พบว่าแก้มเนียนเต็มไปด้วยน้ำตา จนเขาอดไม่ได้ที่จะตวาดให้คนตรงหน้าหยุดร้องไห้เสียที

"อึก ครับ"

"เอากับฉันมันทรมานมากรึไง"

"หื่อ ใหม่เจ็บครับ" วันใหม่ส่ายหน้าเบาก่อนจะเอ่ยตอบไปตามความจริง

"อื้อ จะทำเบา ๆ แล้วกัน เอามือถือมานี่ พอจะจำได้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไรให้ฉันบ้าง"

"คะ..ครับ" เด็กหนุ่มส่งมือถือคืนให้อีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเมื่อกันต์ธีถามถึงเรื่องท่าทางล่อแหลมที่พึ่งให้เขาดูและจดจำ

'กลับไปพักผ่อนเลย พรุ่งนี้ 9 โมงเอาเสื้อผ้ามาส่งที่นี่ ไปสืบประวัติเรื่องเด็กคนนี้มาด้วย (อย่างละเอียด)'

"เชรดดด เกิดอะไรขึ้นว่ะเนี่ย"

"มีอะไรเจค"

วิลเลี่ยมรีบแย่งโทรศัพท์ในมือของเจคอปไปดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นานแล้วที่เพื่อนของเขาไม่มีปฏิกิริยาแบบนี้

"What ? "

ทั้งสองยืนมองหน้ากันด้วยความมึนงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายของเขา เป็นที่รู้กันดีว่ากันต์ธีไม่เคยนอนร่วมเตียงหรือค้างคืนกับใคร แต่ทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนี้ ทั้งยังสั่งให้ไปตามสืบเรื่องราวของเด็กหนุ่มในห้องให้ละเอียดอีกด้วย