ความที่ยังเด็ก... ไม่เคยมีใครใช้สรรพนามเรียกณจันทร์ว่า ‘คุณ’ หรอก มีแต่ ‘หนู’ ‘น้อง’ ‘เธอ’ ‘ลูก’ สาวน้อยเรียกเขาคุณเต... ก็เพราะเขาเรียกเธอว่าคุณก่อน ถึงแม้จะไม่คุ้นชิน แต่ก็คิดว่าเดี๋ยวก็ชินไปเองนั่นแหละ
แต่เวลาเขาเรียกเธอแบบนี้ ในเวลาที่เขากำลังมองเธอด้วยสายตาเหมือนอยากจะกลืนกินทั้งตัว ด้วยการกระทำที่ดูทะนุถนอมและคลั่งไคล้ร้อนแรงปะปนกัน...
...หัวใจของณจันทร์ก็เหมือนถูกทาทาบด้วยอารมณ์บางอย่างที่หวิวไหว สั่นสะท้านหัวใจ ชวนให้รู้สึกมีความสุขปะปนความทรมาน
อย่ารักเขานะต่ายนุ่ม
เขาก็แค่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมของสุภาพชน เขาคงสุภาพแบบนี้กับทุกคนนั่นแหละ
อย่าสำคัญตัวเองผิดไป!
เพียรบอกตัวเองเท่าไหร่ แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับนองน้ำตาด้วยความโหยไห้ อยากได้หัวใจจากเขา แม้จะรู้ว่าไม่มีหวัง
“อือ คุณเต...”
เสียงหวานครางแผ่วเมื่อชายหนุ่มก้มลงจูบหนักๆ ที่เนินอกสล้าง ก่อนที่ปากและลิ้นของเขาจะลากไล้ไปทั่ว
