“ดังนั้น เราจะเปิดสาขา ‘ไซรัน’ สาขาแรกที่ศูนย์การค้าสยามพารากอน บนพื้นที่เจ็ดสิบสามตารางเมตรค่ะ และจะขยายสาขาให้ครบตามเป้าหมายภายในปีหน้า ท่านใดมีข้อท้วงติงหรือแนะนำเพิ่มเติมมั้ยคะ”
นิดายืนยิ้มแย้มอยู่หน้าเครื่องโปรเจคเตอร์ หลังจากทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากเตวิชเรียบร้อย แต่ดูเหมือนผู้เข้าร่วมประชุมจะไม่ค่อยสนใจสิ่งที่เธอนำเสนอสักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็รู้เรื่องนี้กันอยู่แล้วว่าเตวิชเจรจาซื้อต่อแฟรนไชส์แบรนด์ไซรันจากหิรัญมาได้สำเร็จ โดยกดราคาได้ต่ำกว่าที่บอร์ดบริหารยอมจ่ายราวหนึ่งล้านบาท ซึ่งไม่มีใครแปลกใจหรอก
ถ้าหิรัญคือเสือแก่เขี้ยวลากดิน เตวิชก็จิ้งจอกหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์ในแวดวงธุรกิจดีๆ นี่เอง
แต่ไอ้การนั่งขยับโทรศัพท์มือถือเครื่องสำรองแล้วมองมันราวกับจะกลืนกินของเตวิชนั่น... มันอะไรวะ!
ทุกคนเห็น ‘ตรัสตรัย’ พ่อของเตวิชที่เป็นประธานบอร์ดบริหารก็เห็น ทางด้านนิดา เธอเห็นสิ่งนี้มาตั้งแต่หลา
