My Girl [คนนี้ของผม] # 7
1882 Words
My Girl [คนนี้ของผม]
Chapter 7
เช้าวันจันทร์..หยดน้ำก็ไปโรงเรียนตามปกติ ที่ไม่ปกติคือ เธอรีบไป โดยที่ไม่รอไปพร้อมกับไอหมอกเหมือนทุกวัน..และตอนนี้ไอหมอกก็กำลังเดินตรงมาหาเธอ ที่โต๊ะไม้หินที่นั่งประจำของพวกเรา
เธอก็ไม่แน่ใจตัวเอง ว่าเป็นอะไร ทำไมถึงไม่รอเขา และไม่บอกเขาว่าจะมาโรงเรียนก่อน ก็ตั้งแต่วันนั้นที่ชายหาด เขาก็เงียบไปเลย สงสัยคงยุ่ง ๆ กับยัยเด็กนั่นสิท่า แต่นั่นมันก็เรื่องของเขา..และตอนนี้ เขากำลังเดินหน้าบึ้งตึงเข้ามา คงไปหาฉเธอที่บ้านมาแล้ว และที่บ้านคงบอกว่าเธอออกมาก่อนแล้ว
"ทำไมไม่รอ?" นั่งไงจริง ๆ อย่างที่เธอคิดไว้เลย ไอหมอกไม่พอใจที่เธอออกมาก่อน โดยไม่รอเขา
"ก็ไม่มีอะไรนี่ มาเองคนเดียวบ้างก็ไม่เห็นเป็นไรเลย"
"เธอเป็นอะไร"
"ก็เป็นเพื่อนนายไง ถามมาได้"
"หึ!.."
"อะไร..หมอก..หึ! ทำไม?" เธอถามเขากลับไป เพราะเขามองหน้าเธอ และยิ้มแบบกวน ๆ มันน่าโมโห
"ถ้าอยากเป็นมากกว่าเพื่อน ก็ได้นะ"
พอพูดจบ เราต่างก็มองหน้ากัน สบตานิ่ง
"หมอก" เสียงเรียกจากใครบางคน ทำให้เธอได้สติ และเจ้าของเสียงเรียกนั้น ก็กำลังเดินเข้ามาหาเขา
"ว่าไง ข้าวหอม"
"ทำไมวันนี้ หมอกมาเช้าจัง ปกติมาสายตลอดนี่"
"ก็อยากมาเช้าบ้างไง ไม่ได้มีอะไร"
"ไปหาข้าวกินกันดีกว่า ข้าวหอมยังไม่กินอะไรมาเลย ไปกินเป็นเพื่อนหน่อยสิ..นะนะ"
ข้าวหอมพูดอ้อนเขา ไอหมอกเหลือบมามองทางเธอ ก่อนที่จะพูดอะไรออกมา
"หยดน้ำกินอะไรมายัง ไปกินเป็นเพื่อนข้าวหอมด้วยกันไหม"
"นายไปเถอะ เรากินมาแล้ว เดี๋ยวเรานั่งรอ กาย กับ รันเวย์ ตรงนี้ดีกว่า" ก็ไม่ได้อยากไปด้วยไง ไปกินกันเองสองคนเถอะ เธอคิดในใจ
"ไปกันเถอะหมอก ข้าวหอมหิวข้าวแล้ว ขอตัวนะหยดน้ำ"
ยัยข้าวหอม คงไม่อยากให้เธอไปด้วยหรอก..แค่มองตาก็รู้แล้ว.แล้วเด็กนั่น ก็ดึงแขนไอหมอกไปทันที
ถ้าพูดถึง ยัยคุณหนูข้าวหอม ที่เป็นลูกคุณหนู บ้านรวย เอาแต่ใจ หล่อนเป็นเพื่อนกับไอหมอกมาตั้งแต่ มัธยมต้น และท่าทางยัยข้าวหอมก็น่าจะชอบไอหมอกเอามาก ๆ เสียด้วย เพราะทุกครั้ง ที่เด็กนั่นเจอเธอ เจ้าหล่อนก็จะทำกริยาแย่ ๆ ใส่เธอตลอดเวลา
ดีนะที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน ถ้าขืนอยู่ห้องเดียวกัน เธอคงรำคาญยัยนี่น่าดู
หยดน้ำนั่งรอ กาย กับ รันเวย์ อยู่สักพัก และเมื่อทั้งคู่ก็มาถึง
"ทำไมนั่งคนเดียวครับคนสวย"
"แล้วนายจะให้ฉันนั่งอยู่กับใครล่ะ..รันเวย์" รันเวย์ก็คงจะหมายถึงไอหมอกนั่นแหล่ะ แต่เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไร
"บอดี้การ์ดสุดหล่อของเธอไปไหนเสียล่ะ"
"บอดี้การ์ดบ้าบออะไรของนาย"
"ไอ้ไอหมอกไง"
นาน ๆ ครั้ง กายจะพูดหยอกเธอ ถ้าเขาไม่สนิทจริง ๆ กายก็จะไม่พูดกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่ คงกลัวดอกพิกุลจะเรื่องเลยไม่อยากพูด เพราะกายเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว
"กาย นายก็อีกคนนะ เงียบ ๆ ไม่พูดก็ดีอยู่แล้วป่าว"
"นั่นไง ไอ้กาย..ไอ้หมอกกำลังเดินมากับยัยข้าวหอมขาวีน ฮ็อตตลอดไอ้นี่..มีแต่สาว ๆ รุมทึ้ง วันหยุดก็อีกคน มาเรียนก็สาวเพียบ อิจฉาไอ้หมอกจริง ๆ เลยว่ะ ทำไงเกิดมาหล่อเหมือนมันบ้างว่ะ ฮ่า ๆๆ"
"......." กายเงียบ ไม่คุยอะไรต่อ แต่เขาเหลือบมองไปทางรันเวย์
"นาย กับกาย ก็หล่อนะ แต่นายชอบกวนไง สาว ๆ เลยหนีหมด ส่วนกายก็พูดน้อยไป สาว ๆ คงไม่ชอบคิดว่าเป็นใบ้"
พอเธอพูดจบ ทั้งสองหนุ่มก็หันไปมองจ้องหน้าเธอ..ก็จริงนี่นา เธอพูดผิดตรงไหนกันล่ะ
ขณะที่เพื่อนทั้งสามคนกำลังคุยกัน ไอหมอก กับข้าวหอมก็เดินมาถึงที่เรานั่งพอดี
"มาช้านะพวกมึง"
"กูไม่ได้ช้า แต่มึงเสือกมาเร็วต่างหาก..ไอ้หมอก"
"เราขอขึ้นห้องก่อนนะ" เธอบอก แล้วก็รีบลุกไปทันทีที่พูดจบ เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองว่าเป็นอะไร เห็นอะไรก็ดูหงุดหงิดไปหมด
@ ห้องเรียน
"เป็นอะไรของเธอ หน้าเราเธอก็ไม่มอง พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย"
"ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ก็ปกติดี"
"ที่เธอพูดอยู่นี่ มันไม่ปกตินะ เพราะถ้าปกติจริง เธอจะไม่พูดกับเราแบบนี้ แล้ววันนี้ เรายังไม่เห็นเธอยิ้มเลย"
"ก็ไม่อยากยิ้มนี่"
"อาจารย์มาแล้ว ๆ " เพื่อนคนหนึ่งตะโกนบอก แล้วเธอก็ไม่พูดอะไร ตั้งใจเรียน ไม่คุย ไม่มองหน้าไอหมอก ก็บอกแล้วว่ามันหงุดหงิดไง
ตอนพักกลางวัน พวกเราก็มากินข้าวกันปกติ ส่วนหยดน้ำก็พยายามตีตัวออกห่างจากไอหมอกอย่างเห็นได้ชัดเจน ซึ่งไอหมอกก็น่าจะรู้ตัว
ขณะที่เรานั่งกินข้าวกัน ยัยข้าวหอมกับเพื่อนของเธอก็ขอมานั่งร่วมโต๊ะด้วย โดยใช้ข้ออ้างว่า ไม่มีโต๊ะว่าง ทั้ง ๆ ที่ โต๊ะในโรงอาหารก็ยังมีว่างอยู่ สะตอที่สุดก็ยัยนี่ล่ะ
"เราอิ่มแล้ว ขอตัวนะ"
หยดน้ำบอกแล้วก็ลุกเดินออกไปเลย ไปหาที่นั่งเล่นใต้ต้นไม้ดีกว่า อากาศสดชื่นกว่ากันเยอะ และยังมีเวลาอีกเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนที่จะเริ่มเรียนคาบบ่าย
"ขอพี่นั่งด้วยได้ไหมครับ..น้องหยดน้ำ"
ขณะที่หยดน้ำกำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งเดินเข้ามาทัก และขอนั่งกับเธอด้วย เธอก็ให้เขานั่ง เพราะโต๊ะนี่เป็นทรัพย์สินของโรงเรียน ไม่ใช่ของเธอสักหน่อย ใครอยากจะนั่งก็นั่งสิ
"ค่ะ พี่รู้จักหยดน้ำด้วยหรือคะ"
"พี่รู้จักน้องหยดน้ำนานแล้วครับ แต่พี่ไม่มีโอกาสได้คุยด้วย ก็น้องเล่นอยู่กับไอ้ไอหมอกตลอดเวลา ขนาดนั้น ใครจะกล้าเข้าไปทักกันล่ะ" อ้าว! แล้วทำไมไม่กล้าทัก เธอไม่เข้าใจที่รุ่นพี่คนนั้นพูด
"อ๋อ! หยดน้ำกับไอหมอกเรียนห้องเดียวกัน และพอดีกับบ้านเราอยู่ใกล้กันน่ะค่ะ และคุณลุงก็ให้หมอกคอยดูแลน่ะ"
"ตอนแรก พี่เข้าใจว่า น้องหยดน้ำกับไอ้หมอก เป็น...." รุ่นพี่คนนั้นพูดคลุมเครือ และหยุดประโยคนั้นไว้
"ก็เป็นเพื่อนกัน " เธอจึงรีบชิงตอบ ไม่ใช่อะไรหรอกนะคะ แค่ไม่อยากให้ใครเข้าใจอะไรผิด ๆ ก็เท่านั้นเอง และเธอกับไอหมอกก็เป็นเพื่อนกันจริง ๆ
"ครับ..เป็นเพื่อนกัน ถ้าอย่างนั้น พี่ก็มีสิทธิ์จีบน้องหยดน้ำน่ะสิ"
"อะไรนะคะ พี่พูดว่าอะไรนะ”
คือเธอได้ยินมันชัดเจนแหล่ะ แต่ที่ทวนซ้ำ เพราะเธอไม่คิดว่า รุ่นพี่คนนั้นจะพูดจารุกเธอแบบนี้
“พี่ว่า..หยดน้ำได้ยินที่พี่พูดแล้วนะ”
เขายังทำเป็นรู้มากอีก ได้ยินแล้วไง แล้วทีนี้เธอจะพูดปฏิเสธยังไงดีล่ะ
“เอ่อ..คือว่า.."
ตอนที่ฉันกำลังจะปฏิเสธพี่คนนั้นกลับไป บังเอิญเห็นไอหมอกกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับกาย และรันเวย์ ซึ่งเธอคิดว่า ทั้งสามคนน่าจะได้ยินที่พี่คนนั้นพูด เธอเห็นสีหน้าของไอหมอกตอนนี้ เหมือนไม่สบอารมณ์ ไม่พอใจอะไรสักอย่างนี่แหล่ะ ทำหน้าบอกบุญไม่รับเชียว
"ไอ้เราก็เข้าใจว่า ทำไมถึงรีบออกมา อย่างนี้นี่เอง นัดรุ่นพี่ไว้" ไอหมอกพูดกระแทก
"ใช่ แล้วจะทำไม เกี่ยวอะไรกับนายด้วย"
[ไอ้กาย มึงคิดเหมือนกูม่ะ คู่นี้เหมือนมันงอน ๆ อะไรกันอยู่ใช่ไหมวะ / อือ! กูก็คิดงั้นแหล่ะ กายและรันเวย์คุยกระซิบกระซาบกัน]
แล้วทั้งสามคนก็มานั่งด้วย
"โทษทีนะครับรุ่นพี่ จะจีบกันก็ตามสบาย แต่พวกผมจะขอนั่งด้วย" ไอหมอกพูดกวน ๆ แต่สายตานี่กำลังมองหยดน้ำอยู่อย่างไม่พอใจ
"พี่ว่า วันหลังพี่ค่อยมาคุยกับน้องหยดน้ำดีกว่านะครับ พี่ขอตัวก่อนครับ"
"ค่ะ" เธอตอบกลับไปสั้น ๆ ค่อยโล่งอกไปทีที่พี่คนนั้นไปซะได้ ไม่งั้นเธอคงอึดอัดมาก
..เมื่อพี่เขาเดินไปแล้ว
"เสน่ห์แรงจริงนะ หยดน้ำ " รันเวย์แซว พร้อมกับทำเสียงล้อเลียน
"ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน ไอ้นั่นมันควงสาวไม่ซ้ำหน้า ชอบฟันแล้วทิ้ง รู้ไม๊!" ไอหมอกเอ่ยขึ้น
"เหมือนนายน่ะเหรอ?"
"เราไม่ได้ทำแบบมันสักหน่อย"
"ก็เห็นนายก็ควงสาวไม่ซ้ำหน้าเหมือนกันนี่"
"หยดน้ำ!!"
"จะเรียกเสียงดังทำไม อยู่กันใกล้ ๆ แค่นี้"
"เหมือนกูกำลังนั่งดูผัวเมียที่กำลังทะเลาะกัน ด้วยความหึงหวงกันอยู่ใช่ไหมวะ ไอ้กาย"
"อีรันเวย์บ้า พูดจาอะไรของนาย..น่าเกลียด!"
"กูว่าพวกมึงสองคนเคลียร์กันก่อนดีไหม? เดี๋ยวกูกับไอ้กายจะขึ้นไปห้องเรียนก่อน ป่ะไอ้กาย"
เมื่อกายกับรันเวย์เดินจนพ้นสายตาไปแล้วนั้น บรรยากาศก็ยังเงียบอยู่ จนเธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เลยคิดว่า ลุกไปซะดีกว่า แต่ทันทีที่เธอจะลุก หมอกก็จับแขนเธอไว้
"นั่งคุยกันก่อน" เขาพูดเสียงอ่อน ๆ
"เธอเป็นอะไร โกรธเราหรือไง แล้วโกรธเรื่องอะไรช่วยบอกให้รู้ด้วย"
"นั่นสิเราจะโกรธนายเรื่องอะไรล่ะ"
"นั่นสินะ เธอจะโกรธเราเรื่องอะไรกันล่ะ และที่เราพูดก็หวังดีกับเธอจริง ๆ นะ ไอ้รุ่นพี่นั่น มันเจ้าชู้จริง ๆ"
"ก็เรื่องของเค้าสิ เกี่ยวไรกับเราล่ะ"
"อ้าว!..ก็มันมาจะจีบเธอไม่ใช่หรือ อีกอย่างอาเดชก็ฝากให้เราดูแลเธอนะ"
"อืมม..เราเข้าใจแล้ว ไปเรียนห้องเรียนเถอะ"
แล้วเธอก็ลุกเดินไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกของไอหมอก ที่ดูเหมือนกว่าเขายังคุยไม่จบ แต่สำหรับเธอ เราคุยกันเข้าใจแล้ว และเธอก็เข้าใจว่า คุณลุงฝากให้เขาแค่ช่วยดูเธอ ก็แค่นั้นเอง.. แล้วไอ้รุ่นพี่คนนั้น เป็นใคร ชื่ออะไร เธอยังไม่รู้จักเลย และก็ไม่ได้อยากรู้คุย หรืออยากจะรู้จักรุ่นพี่คนนั้นด้วยซ้ำไป..
***********************
งอนไรกาน..มีใจให้กันป่าว
- Writer
