Nang matapos ang announcement ay nagmamadali ako na bumaba ng stage. Hindi naman ako napansin ng mga matatanda dahil abala sila sa pag-uusap para sa plano sa pagpapakasal namin ni Hakan.
Sinundan naman ako ni Hakan na parang aso na bubuntot-buntot sa akin. Naiirita naman ako dahil parang ayaw na niyang mawala ako sa tabi niya. Hindi ko siya pinansin at nagtuloy-tuloy lang sa pagbaba na parang naalibadbaran ako sa kaniya. Especially sa pinag-uusapan namin ng mga matatanda. Wala na akong naririnig sa bibig nila kundi ang salitang kasal! Kasal! Puro na lang kasal! Kakadisiotso ko pa lang, gusto na nila akong sumuong sa buhay may asawa. Hindi naman kami Chinese, oo si Mommy may one fourth na lahing Chinese pero hindi naman siya ang nagpu-push para makasal ako sa lalaking ito.
“Honey, wait!”
