ตอนที่ 5 ข่มขืน Nc+++

1525 Words

เลอสรรยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าห้องน้ำที่กรวลัยขังตัวเองอยู่ในนั้น หล่อนเดินวนไปมาเป็นหนูติดจั่นตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออย่างไม่ยอมแพ้ ..... “ตาเลอสรรลูก!! แม่มีเรื่องคอขาดบาดตายจะบอก แต่...เอ่อ คะ แค่นี้นะลูก” .. ...นี่คือประโยคสุดท้าย แทนคำบอกลาว่าต้องจากกันตลอดไป.. แม่ของเขาโทรมาหาด้วยน้ำเสียงเหมือนตกใจอะไรบางอย่าง แล้วรีบวางสายไป ไม่ทันที่เขาจะรู้อะไรสักอย่าง ท่านต้องมาด่วนจากไป เพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว ทำลายอนาคตของมิลาวรรณ และพรากชีวิตแม่เขาไป.. "ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย ฮึก หนูอยู่ในนี้ ช่วยหนูที!!! ช่วยด้วยค่ะ!!” “..หึ...” ดวงตาสีน้ำทะเลหรี่มองประตูห้องน้ำแล้วแสยะยิ้มร้ายออกมาอย่างน่ากลัว โครมมม,,,,!!! แรงถีบจากฝ่าเท้าเพียงครั้งเดียวจากหนุ่มลูกครึ่งร่างใหญ่สามารถพังทลายประตูห้องน้ำได้ง่ายดาย “กรี๊ดดด” “นอนบนเตียงดีๆไม่ชอบ ชอบเอาตรงนี้สินะ” “ไม่ค่ะ ไม่ๆ” น้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงพราวครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ทันที่เธอจะได้พนมมือร้องขอ กลับถูกผลักชิดผนังห้องน้ำ ร่างใหญ่ทาบทับตามมาติดๆ มือหนาบีบขยำหน้าอกอวบใหญ่จนแทบแหลกคามือ “อื้อ อย่า ฮือๆ ยะ อย่า หนูเจ็บ อ๊าส์เจ็บ คะ คุณเลอสรร” ร่างบางทรุดลงนั่งหากแต่ยังคงมีมือใหญ่ไม่ยอมปล่อยตามกอบกุมสองเต้าไม่วางมือ และยิ่งตื่นตระหนกเข้าไปใหญ่เมื่อมือของซาตานร้ายกำลังสอดเข้ามาใต้อาภรณ์สัมผัสกับเนินเนื้อแนบแน่นกว่าเก่า “อื้อ ยะ อย่าๆ หนูกลัวแล้ว” กำไลส่ายหน้าไปมาอย่างตื่นกลัว พยายามดิ้นหนีก็ไม่มีทางสู้แรงคนตัวใหญ่อย่างเขาไปได้ หนำซ้ำยังใช้ความไวถอดเสื้อผ้าเธอออกจนร่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อน “อย่าๆ อย่าทำหนูเลย กรี๊ดดดๆ ใครก็ได้ช่วยด้วยย” “เก็บเสียงไว้ครางดีกว่า นังฆาตรกร” เลอสรรใช้สองมือบี้ยอดถันเธออย่างแรง เธอกรีดร้องเสียงหลงไม่ทันจบประโยคเขาใช้ฝ่ามือปิดปากเล็กเพื่อตัดเสียงอันน่ารำคาญของหล่อน ใช้มืออีกข้างรูดซิปงัดท่อนใหญ่ที่กำลังแข็งได้ที่ออกมา “อื้อๆ” ดวงตากรวลัยเบิกโพลงเมื่อยลท่อนเขื่องกลางกายชายหนุ่ม มันทั้งใหญ่และยาว พวงสวรรค์โผล่พ้นกางเกงออกมา ส่วนปลายบานหยักน่ากลัวไม่สมดุลกับร่างกายเธอสักนิด เมื่อมองสลับกับข้อมือเธอ? ..ใช่ มันเทียบเท่าข้อมือจริงๆ หากเข้ามา รับรองความบริสุทธิ์ที่ทะนุถนอมมาโดยตลอดคงต้องฉีกขาดไม่หลือชิ้นดี “ฮือๆ ฮึก อื้อ อื้อ” “เอามือออก” เลอสรรปัดมือเล็กที่ปกปิดเนินโยนีเอาไว้ “ไม่ต้องห่วงหรอกกรวลัย ฉันไม่มีทางจะใช้ริมฝีปากกับร่างกายเธอแน่นอน” ปลายท่อนเอ็นจ่อปากทางสวาทถูไถเม็ดดิ่งสีแดงจนหล่อนสะดุ้ง แต่แล้วเธอต้องเจ็บปวดเป็นที่สุดเมื่อเขาดันเข้ามาอย่างแรง สวบบบ “ฮึกๆ .. ฮือๆ ...อื้ออออออส์” กรวลัยกรีดร้องใต้ฝ่ามือเลอสรร เมื่อความเป็นชายแทรกเข้ามาในรูปิดสนิท “ซี้ดด อื้มม เธอไม่เคย?" “ฮึกก อื้อ” ฟันเล็กขบกัดฝ่ามือเขา ทว่าเลอสรรไม่ยอมแพ้ยังคงฝืนดันเข้าไปแม้ตอนนี้มือเขากำลังถูกเธอกัดจนเลือดซึมก็ตาม ถ้าได้เสียบแล้ว ใครจะโง่ถอนออกเล่า พรวดด “อี๊ส์ จุๆๆๆ ฮื้อออ ฮือๆๆ” หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวด สิ่งแปลกปลอมที่ชื่อว่าองคชาตเข้ามาแทรกช่องทางอันแสนแคบจนสุดลำ ไม่มีการเล้าโลม หรือน้ำหล่อลื่นสักหยด เธอรู้สึกอึดอัด เจ็บจนแทบขาดใจ ทำได้แค่กรีดร้องและกัดฝ่ามือใหญ่จนรับรู้ได้ว่าเลือดของเขากำลังเลอะริมฝีปากจนคาวคลุ้ง “อย่าดิ้นเซ่ ถ้าดิ้น ฉันจะเด้า” “ฮึกๆ” กำไลส่ายหน้าพรืด น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย หมดแรงจนแน่นิ่ง กลางกายถูกสะโพกหนากดทับเอาไว้ ไร้เรี่ยวแรงทัดทาน นี่หรือรสสวาทที่เขาว่ากันว่า มันดีนักหนา แต่ทำไมเธอรู้สึกแค่อย่างเดียว คือเจ็บ .. มันเจ็บเหลือเกิน เมื่อท่อนใหญ่แช่คาไว้ได้สักพัก เขาค่อยๆขยับบั้นท้ายเนิบนาบ ก้มมองกลีบเนื้อกำลังอมเอ็นใหญ่จนคับตุ้ยมีเลือดความสาวปนออกมา เม็ดติ่งสีแดงถูกลำแท่งครูดจนจนสั่นระริก จะขยับแต่ละทีช่างยากลำบาก ไม่ใช่แค่เธอที่ทรมาน เขาเองก็รู้สึกเจ็บจากแรงบีบรัดข้างในเช่นกัน มันช่างคับแน่นและดีอะไรอย่างนี้ “อื้มม” เลอสรรกัดฟันข่มเสียงครางเอาไว้ ใช้น้ำลายแตะปลายนิ้วแล้วกดบี้เม็ดติ่งสีแดงให้เธอได้รู้สึกผ่อนคลายบ้าง “ซี๊ดดด” ขาเรียวเล็กถูกยกขึ้น เขาใช้ปลายนิ้วแยกกลีบกุหลาบออกเริ่มบรรเลงเพลงรัก แต่จังหวะขณะดึงออกช่างทรมานลำกายเหลือเกิน เพราะมันดูดดึงเขาจนต้องหลุดเสียงครางออกมาอย่าเสียวซ่าน “อ่าส์ แน่นชิบ” ถ้าจะแน่นตอดดีขนาดนี้ หวั่นว่าเลอสรรน้อยที่แสนจะอึดทน อาจจะต้องปลดปล่อยในอีกไม่กี่อึดใจนี้แน่ เขายอมปล่อยมือออกจากปากหล่อนเมื่อเห็นทีท่าเหมือนจะขาดใจตายรอมร่อ สะโพกหนาหมุนควงช้าๆให้ร่างกายเธอได้ปรับตัว “ฮือ ฮึก แก แกข่มขืนฉัน” "ข่มขืน เหรอ? หึ ไม่ถึงตายหรอก อย่างมาก.." ตั๊บบ "อ่าส์" "แค่เสียว" ตั๊บบบ!! "เฮือกกกส์" เลอสรรจงใจบดเข้าเน้นๆจนหล่อนสะดุ้งเฮือก "อะ ไอ้เลว ฮือๆ ฉันจะแจ้งความ ฮึก เลวๆ โอ๊ย เจ็บ ..ฮึก" พั่บ พั่บ.... สะโพกเร่งความเร็วไม่สนใจคำด่าทอจากเสียงหวาน “อ๊าๆๆๆ ฮึก เจ็บๆ ฉัน โอ๊ยย ชะ ใครก็ได้ ฮือๆ ช่วยด้วย” มือเล็กทุบตีพยายามดันกายเขาออก ตั่บ ตั๊บ ตั๊บ... เลอสรรเร่งความเร็วขึ้นอีก มือบีบนวดหน้าอกอวบจนเป็นรอย พวงไข่กระทบบั้นโหนกสาว “กรี๊ดดดดด” “โอ่ววว ซี้ดดดด” เขายับยั้งไม่อยู่เผลอปลดปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าไปในโพรงคับแคบจนหมด กำไลนอนเกร็งกระตุกหอบหายใจรวยรินร้องไห้โฮอย่างน่าเวทนา รับรู้ได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ฉีดเข้ามาในช่องคลอด “เอาออกไป พอๆ หนูไม่ไหวแล้ว ฮือๆ” เธอเหนื่อยจนไม่มีแรงจะทัดทาน “ซี้ดด เดี๋ยวก่อนสิ” สวบ สวบ ท่อนแกร่งผงาดขึ้นอีกครั้งเมื่อเขากระเด้าเพียงไม่กี่ที รอบนี้มีน้ำของเขาช่วยหล่อลื่นและไหลออกมาปนเลือดจนเลอะพื้นห้องน้ำ มือใหญ่ลูบเนินโหนกนุ่มนิ่มมีขนปกคลุมบางๆ ขณะที่ท่อนเอ็นกระเด้าช้าๆ “พอๆ เจ็บ พอเหอะ ฮือๆ” ครืดดดด เสียงมือถือสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงขัดจังหวะ ทำให้เขายอมถอนกกายออก ป๊อกก!! กำไลนอนถ่างขาขมิบขับเอาน้ำโสโครกจากคนเถื่อนออก กลีบเนื้อบวมเป่ง รูฉีกขาดมีเลือดออก "ฮึกๆ ฮือๆ" “ฮัลโหล” 'พี่สรรอยู่ไหนคะ?' “อืม พี่ติดธุระอยู่” 'มิลไม่สบาย มาหาน้องหน่อยสิคะพี่สรร น๊า นะคะ..' “เห้อ โอเคๆครับ เดี๋ยวพี่ไปนะ” กำไลอดทนฝืนสังขารฉวยโอกาสขณะที่เขากำลังคุยโทรศัพท์ ร่างบางคลานไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่เหลือบมองเขาเป็นระยะ “ครับผม” ... เลอสรรใช้มือถือแนบหูกับหัวไหล่ยื่นท่อนเอ็นจ่อก๊อกน้ำตรงอ่างล้างหน้า บุรุษเพศมีคราบเลือดปนน้ำขาวขุ่น เขามองดูกรวลัยที่แอบย่องออกจากห้องน้ำผ่านกระจกแล้วแสยะยิ้มร้ายคุยสายต่อ “ได้เลยคนดี เดี๋ยวพี่ไปหานะ” กรวลัยเดินโหลเหล ข่มความเจ็บปวดฝืนพาร่างกายบอบช้ำออกไปจากห้องให้เร็วที่สุด เมื่อพ้นเขตบังกาโลแล้วหัวใจโล่งขึ้นมาหน่อย แสดงว่าเขาปล่อยเธอแล้ว หากแต่ฝนฟ้าช่างไม่เป็นใจ ท้องฟ้ามืดดำร้องดังคำรามซ้ำเติมหัวใจดวงน้อยๆ ที่เดินเท้าเปล่าตามทางฟุตบาทอย่างไม่มีจุดหมาย ดวงตาเหม่อลอยไร้ความรู้สึก แบมือรับน้ำฝนหยดแหมะลงฝ่ามือเล็ก “ชีวิตอิสระ?” หญิงสาวแค่นยิ้มให้กับความโชคร้ายของชีวิต ที่คิดว่าต่อจากนี้คงจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดี แต่มันไม่ใช่ รถยนต์คันหรูแล่นผ่านสาวร่างบางที่เดินขาถ่างเล็กน้อย มองเผินๆเหมือนคนไม่สมประกอบ แต่เขาต่างหากเล่า ที่รู้ดี ว่าอะไรที่ทำให้เธออยู่ในสภาพนี้ ใบหน้าคมกระตุกยิ้มเหยียดเมื่อปลายหางตามองใบหน้าหวานอิดโรย และฝนที่เทลงมาราวกับฟ้าขาด เท้าเล็กเหยียบเศษหินบนพื้นก้าวแล้วเก้าเล่าจนเป็นรอยแดง ทุกก้าวย่างเจ็บแปลบไปถึงกลางกายที่บอบช้ำรุนแรง มีน้ำไหลออกมาเหนียวเหนอะหนะ.. เดินตากฝนไปอย่างนี้แหละดีแล้ว จะได้ไม่มีใครเห็นน้ำตา ไม่มีใครเห็นสภาพหลังโดนข่มขืน ...เหมาะกับเธอที่สุดแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more