เช้าวันใหม่ เลอสรรออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืดเธอเอาแต่ขลุกอยู่ในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้า ได้ยินเพียงเสียงรถแล่นออกจากบ้านไป พอตอนสายสุพจน์นำชุดมาให้เธอสวมพร้อมหมวกและถุงมือเสร็จสรรพ แล้วจึงอาสาพาเธอไปเริ่มงานวันแรกที่ไร่กาแฟห่างจากตัวบ้านไปประมาณ2กิโลเมตร และเธอยังคงใช้ชื่อแฝงว่าสมศรีและปกปิดใบหน้าดังเดิม
=br=
“เห้อ พี่สรรคะ มิลคิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ”
สาวอ่อนหวานกับชุดขาวเรียบร้อยหันหน้าไปทางพี่ชายที่กำลังเข็ญรถให้เออยู่หลังจากที่ทั้งคู่กรวดน้ำเสร็จเรียบร้อยเตรียมจะกลับบ้าน
“ใช่ พี่ก็คิดถึง คิดถึงมาก”
“ได้ข่าวว่ายัยนั่นออกจากคุกแล้ว โถ่ ฆ่าคนตายไปสองคน ติดคุกแค่ปีเดียว มันไม่ยุติธรรมกับคนตายสองคนเลยนะคะ ฮึก ออกมาแล้วคงจะหน้าระรื่น ดูเราสิคะ เหลือกันแค่สองพี่น้อง”
เลอสรรชะงักรถเข็ญทันควัน เหมือนมิลาวรรณกำลังพูดจาเสียดแทงใจเขาไปพร้อมๆกับเธอจนเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาในใจที่ดันไปคลุกคลีกับหล่
