EP 10 เปลี่ยนสไตล์
1236 Words
เย็น
เลิกงานดิสนีย์ตรงกลับคอนโดด้วยความเหนื่อยล้า เธอเชื่อแล้วว่าทำงานกับไรเฟิลคงเก่งขึ้นจริง ๆ เพราะดูจากการเรียนรู้ของเธอวันแรก เธอได้อะไรมาเยอะมากมาย ไรเฟิลในมุมของนักธุรกิจเป็นอะไรที่ดูมีเสน่ห์ หญิงสาวโชคดีที่ได้ใกล้ชิดคนแบบเขา
"อยากอยู่ด้วยอีกจัง" เธอพูดกับตัวเองแล้วนึกถึงใบหน้าของชายหนุ่มอยู่ซ้ำ ๆ ไม่ว่าจะพยายามลบเขาออกจากหัวยังไงก็ไม่อาจทำได้
ไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายที่ไม่ได้อยู่ในสเปคของเธออย่างชายหนุ่ม จะทำให้เธอนึกถึงใบหน้าและรอยยิ้มของเขาได้มากขนาดนี้ แล้วจู่ ๆ มากกว่าภาพใบหน้าของชายหนุ่มคือสัมผัสจูบที่เธอได้ลองมันกับเขา ทำเอาเธอจับที่ปากสวยได้รูปของตัวเองและซุกหน้าลงหมอน
"ชวนไปดื่มดีกว่า"
"เอ๊ะ เฟิลแพ้แอลกอฮอล์" ในขณะที่กำลังพิมพ์ เตรียมจะส่งไลน์หาเขาเธอก็นึกได้ขึ้นมา เกิดชวนเขาไปที่แบบนั้นคงมีแค่เธอที่สนุก
"เปลี่ยนร้านก็ได้" เธอไม่ล้มเลิกความคิด แต่เลือกจะชวนเขาไปที่อื่นนอกจากคลับแทน
ติ่ง! หลังส่งไปได้ไม่นานข้อความก็ถูกตอบกลับ และคำตอบก็ดูจะเป็นที่พึงพอใจของดิสนีย์ไม่น้อย เธอยิ้มกว้างและดีดตัวลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว
"ชุดไหนดี" ต้องยอมรับเลยว่าดิสนีย์ไม่เคยประหม่าเท่าวันนี้มาก่อน ชายหนุ่มคนนี้ที่เขาบอกกับตัวเองว่าไม่มีอะไรที่น่าดึงดูด กลับทำให้ผู้หญิงมั่นใจในตัวเองสูงอย่างดิสนีย์เสียอาการทั้งที่เจอกันไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ
ตัดมาทางไรเฟิล
เขานั่งอ่านหนังสือใจจดใจจ่อและขมวดคิ้วเมื่ออ่านเจอความคิดผิด ๆ ในหนังสือเล่มนั้น จู่ ๆ เสียงไลน์ก็เด้งเข้ามาทำให้เขาต้องละสายตาจากหนังสือและหยิบมันขึ้นมาอ่าน
"ไปหาของหวานกินด้วยกันมั้ย?" คำถามสั้น ๆ ทำให้ไรเฟิลยอมวางหนังสือที่ตัวเองติดเอามาก ๆ ช่วงนี้เพื่อตอบตกลงที่จะไปกับเธอ
"ติดแล้วสินะ" เขาพูดกับตัวเองก่อนจะยกยิ้มร้ายที่มุมปาก ทุกวันนี้ชายหนุ่มเหมือนคนที่โรคจิตเข้าไปทุกที เหมือนในมุมมองของตัวเอง แต่ต่อหน้าของคนอื่นเขาคือผู้ชายที่แสนดีมาก ๆ
"เข้ามาหากูหน่อย กูมีเรื่องสำคัญให้ทำ" ไรเฟิลสั่งปลายสายหลังจากที่กดโทรหาการ์ดคนสนิทของตัวเอง
ก๊อก ๆ! เสียงประตูห้องนอนถูกเคาะ ไรเฟิลเดินไปเปิดหลังจากที่เขาเอาผ้าพันเอวไว้หลวม ๆ เพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ หยดน้ำที่เกาะตามหน้าท้องที่ลอนได้รูปนั่นมันดูเซ็กซี่ไม่ธรรมดา หากคนที่เห็นเป็นผู้หญิงคงชอบผู้ชายตรงหน้าไม่ยากเลย
"นายมีอะไรให้ผมทำครับ" การ์ดก้มหน้าลงเพราะคิดว่ามันคงเป็นมารยาทที่ดีกว่า เขาไม่เคยเข้ามาหาเจ้านายหนุ่มในตอนที่เขายังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย
"เลือกชุดให้กู"
"วะ..ว่าไงนะครับ" การ์ดแทบไม่เชื่อหูของตัวเองว่านี่คืองานสำคัญที่เจ้านายเอ่ยผ่านสายมา
"หูตึงอะไรวันนี้ เข้ามา!" ไรเฟิลหงุดหงิดเล็กน้อย หากเขามีรสนิยมการแต่งตัวเหมือนผู้ชายทั่วไปก็คงไม่ตามคนช่วยหรอก ส่วนมากแล้วชุดที่ไรเฟิลใส่จะมีแค่สูทเท่านั้น ก็ทั้งชีวิตเขามีแต่งาน
"นายจะไปไหนครับ ผมจะได้เลือกถูก"
"ร้านขนมหวาน" การ์ดยิ่งทำหน้างงกว่าเดิม ไม่งงได้ยังไง ก็ไรเฟิลไม่ใช่ผู้ชายสายหวานแบบนี้ มุมสองมุมที่คนในจะเห็นก็คือทำงานกับหนุ่มเนิร์ดติดหนังสือ
"งั้นผมขออนุญาตเปิดตู้หาก่อนนะครับ" ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะเดินมานั่งที่เตียงไซซ์คิงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาเธอ
"ส่งโลเคชั่นมานะครับ เดี๋ยวเฟิลไปรับ" ส่งเสร็จเขาก็คอยมองให้เธอตอบกลับ แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของการ์ดที่หาชุดที่เหมาะให้เขาได้แล้ว
"นี่ครับนาย โชคดีที่นายมีติดตู้นะครับ" การ์ดยื่นเสื้อให้ชายหนุ่ม มันเป็นเสื้อยืดสีดำและกางเกงขาสั้นสีกรมยื่นให้เขา
"ชุดนี้เหรอ" ไรเฟิลมองแล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก คนที่ไม่เคยแต่งตัวได้ปกติเหมือนคนอื่น จะลังเลในการเปลี่ยนสไตล์คงไม่ใช่เรื่องแปลก
"นายจะดูหล่อในชุดนี้ ผมเอาหัวรับประกัน" ไรเฟิลรอบถอนหายใจและรับชุดนั่นมาก่อนการ์ดจะหมุนตัวเดินออกไป
หลังใส่เสร็จ ไรเฟิลเดินมาดูตัวเองในกระจก เขาที่อยู่ในชุดนี้และไม่ใส่แว่นดูดีจนผิดหูผิดตา ไม่อยากเชื่อว่านี่คือตัวเองจริง ๆ หากไรเฟิลแต่งตัวแบบนี้ออกไปข้างนอกบ่อย ๆ ป่านนี้มีแฟนไปแล้วมั้ง
"เฮ้อ ลงทุนไปมั้ยเนี้ย"
ติ่ง! เสียงไลน์ที่เด้งตอบกลับมาทำให้เขาละสายตาจากตัวเองแล้วเดินตรงไปหยิบมันมาดู ดิสนีย์ส่งที่อยู่ของเธอให้เขาแล้ว ไรเฟิลเก็บมันลงกระเป๋าและเดินไปหยิบแว่นของตัวเองมาใส่ จากนั้นฉีดน้ำหอมเล็กน้อยและออกจากห้องตรงไปที่รถ
วันนี้ชายหนุ่มเลือกรถสปอร์ตคันหรูที่ตั้งแต่ซื้อมาเขาเอาแต่คลุมผ้ามันไว้ เนื่องจากตัวเขาเองอยากจะให้คนอื่นมองเขาเป็นคนที่เรียบง่าย ชีวิตของไรเฟิลเลยไม่ได้หวือหวามากมาย
"เอาไปทำภารกิจหน่อยนะลูกรัก" ไรเฟิลลูบพวงมาลัยรถและเอ่ยบอกมันราวกับว่าขออนุญาต จากนั้นชายหนุ่มก็ขับตรงตามพิกัดของเธอ ไม่นานเขาก็มาถึงคอนโดของเธอ ไรเฟิลหยิบโทรศัพท์มาโทรออกหาดิสนีย์เพราะความขี้เกียจพิมพ์
"มาถึงแล้วครับ" เขาเอ่ยบอกหลังจากที่เธอกดรับ
"ดิสกำลังลง รอแป๊บนะ"
"ไม่ต้องรีบ เฟิลจอดอยู่ด้านหน้าเลยนะครับ"
"โอเคค่ะ" เธอกดวางสายและวิ่งมาราธอนออกจากห้อง ที่บอกกำลังลงสำหรับผู้หญิงคือเพิ่งเสร็จ
พอวิ่งมาด้านล่างดิสนีย์ถึงกับต้องขมวดคิ้ว เพราะไม่แน่ใจว่ารถตรงหน้าใช่ไรเฟิลมั้ย เธอไปกินข้าวกับเขาบ่อย ๆ ไม่ใช่รถสปอร์ตแต่เป็นรถเมอร์เซเดสธรรมดา
"ดิสครับ" และความสงสัยก็หายไปเมื่อชายหนุ่มลงมาจากรถเพื่อเดินมาเปิดประตูฝั่งเธอ
"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวกระชับสายสะพายกระเป๋าและขึ้นไปนั่ง จากนั้นไรเฟิลก็วิ่งกลับมาฝั่งตัวเอง
"ทำไมถึง.."
"พอดีรถคันนั้นมีปัญหา เฟิลเลยต้องเปลี่ยน ดิสอึดอัดเหรอ?"
"ป่าวหรอก ร้านที่ดิสจะชวนไปมันไม่ค่อยมีที่จอดรถ กลัวว่ารถเฟิลจะเป็นรอย"
"ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ รถซ่อมได้ แค่ดิสบอกว่าไม่อึดอัดก็พอแล้ว" เขายิ้มกว้างให้เธอและขับรถออกจากคอนโด ใจของหญิงสาวเต้นแรงกับลุควันนี้ของผู้ชายตรงหน้า
- Writer
