ลิลลี่เล่นเครื่องออกกำลังกายนานแล้วจึงมานั่งพักดูลีโอนาร์ด เธอชื่นชมหุ่นของเขาที่ดูแข็งแรง กล้ามแขนกำลังดี ไม่เยอะจนน่าเกลียดเกินไป ชายหนุ่มที่เห็นเธอมองมาที่เขาเลยแอบยิ้มอย่างดีใจ แล้วแก้มนวลเนียนก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ คงเพราะกำลังเขินอาย ซึ่งมันดูน่ารักจนเขาหลงเธอมากขึ้นทุกวัน เขาเดินมานั่งลงตรงหน้าเธอ พร้อมกับยื่นมือมาขอน้ำดื่ม
“ขอฉันดื่มด้วยได้ไหม”
“แต่ขวดนี้ลิลลี่ดื่มแล้วนะคะ” หญิงสาวปฏิเสธเสียงเบา
“แล้วมันเป็นปัญหาตรงไหนเหรอลิลลี่”
“น่าเกลียดตายเลยค่ะ คุณจะมาดื่มน้ำต่อจากลิลลี่ได้ไง”
“เอามาเถอะลิลลี่ ฉันไม่ถือหรอก ฉันอยากดื่มดับกระหาย”
เธอลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่พอคิดว่าเขาคงจะเหนื่อยและคอแห้ง เธอจึงยื่นขวดน้ำไปให้เขาอย่างขัดไม่ได้ เท่ากับว่าตอนนี้เขาได้จูบปากเธอทางอ้อม
‘อร๊าย ฉันคิดบ้าอะไรของฉันเนี่ย’ ลิลลี่หยิบผ้าขึ้นมา ก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อให้เขาอย่างลืมตัว
“ขอโทษค่ะ
