หัวใจเริ่มเปลี่ยนสี ( Because of You )# 2
1551 Words
ชายหนุ่มเดินถือแก้วเหล้าไว้ในมือก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่ ตั้งแต่ลิลลี่มาอยู่ที่นี่เขาก็ไม่ได้เรียกใช้ผู้หญิงคนไหนมาขึ้นเตียงด้วย แต่เขากลับรู้สึกปกติมันไม่ได้กระวนกระวายใจเหมือนที่ผ่านมา
เขาสูดควันเข้าปอดก่อนจะพ่นควันออกมา เวลาแบบนี้เขาควรจะอยู่บนเตียงกับผู้หญิงสักคน
ในชีวิตเจอะเจอผู้หญิงสวยมาทุกรูปแบบ แต่ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกเหมือนกับลิลลี่ได้ กลิ่นหอมหวานของเธอ ทำให้เขาติดใจ เธอมีแรงดึงดูดมาก จนทำให้เขาหงุดหงิด ลีโอนาร์ดยกเหล้าขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจี้บุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ แล้วจึงเดินเข้าไปอาบน้ำ กระทั่งอาบน้ำเสร็จเขาก็เดินไปที่ห้องของลิลลี่
เขาเห็นกระดาษวาดรูปที่เธอวางไว้บนหัวเตียง โดยเธอขีด ๆ เขียน ๆ และลบไปหลายแผ่น ตามที่เขาเห็นอยู่ในมือ เขาหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความสนใจ มีรูปหนึ่งที่เขาจ้องดูอยู่นานกว่าปกติ เป็นรูปหมาตัวเล็ก ๆ กำลังนั่งอยู่กับเด็กหญิง หน้าบ้านสีขาวชั้นเดียวหลังหนึ่ง
‘my sweet home’ เธอเขียนกำกับในรูปภาพ สายตาของเขาจึงอ่อนแสงลง เธอวาดรูปสวย ลงดีเทลชัดเจน เห็นทีเขาควรจับเธอเข้าทำงานในบริษัทนี้แล้วแหละจะได้ไม่ต้องไปทำที่อื่นให้ยุ่งยาก
ขณะที่กำลังจะเข้าสู่นิทรา เธอรับรู้ว่าเตียงยุบตัวลง พร้อมแรงรัดจากทางด้านหลัง แต่เปลือกตาเธอก็หนักเกินกว่าจะเปิดขึ้นได้เพราะฤทธิ์ยา เธอจึงซุกซบเข้ากับอกกว้าง
ลีโอนาร์ดหอมแก้มเธอจนพอใจ ยังแปลกใจตัวเองที่ไม่คิดทำอะไรกับเธอมากกว่าหอม ทั้งที่ด้วยประสบการณ์และความช่ำชองของเขา สามารถทำให้เธอโอนอ่อนและคล้อยตามเขาได้อย่างง่ายดาย ทว่าเขากลับนอนจ้องมองเธอที่หลับตาพริ้มอยู่แบบนั้นเนิ่นนาน จนเขาผล็อยหลับตามเธอไป
เช้าวันถัดมาคนที่อยู่ในอ้อมแขนก็ดิ้นขยุกขยิก ทำเอาคนตัวโตรู้สึกตัวทั้งที่เพิ่งได้หลับเต็มที่เมื่อตอนเกือบรุ่งเช้า เพราะกลิ่นหอมอ่อน ๆ
จากตัวเธอ มันรบกวนจิตใจจนยากที่จะหลับตาลงได้ เธอทำให้เขาตื่นตัวตลอดเวลา แก่นกายของเขามันแข็งขืนรู้สึกราวกับหิน ก่อนลิลลี่จะเปิดเปลือกตาขึ้นเพราะอยากเข้าห้องน้ำ
“คุณมานอนที่นี่ได้ยังไงคะ” ลิลลี่พยายามยกแขนของลีโอนาร์ดออก แต่เขาแทบไม่ขยับ
“อย่าขยับ ไม่งั้นฉันจะไม่ทำแค่กอดนะ” ลีโอนาร์ดพูดขู่ออกไปทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“แล้วคุณมานอนห้องลิลลี่ได้ไงคะ” ลิลลี่ถามออกมาอย่างแปลกใจ
“ลืมไปแล้วหรือไงว่าที่นี่เพนต์เฮาส์ของฉัน ฉันจะนอนห้องไหนก็ได้ แล้วเราก็นอนด้วยกันแบบนี้ทุกคืนตั้งแต่เธอมาอยู่นี่”
“แต่คุณยกห้องนี้ให้ลิลลี่แล้วนะคะ”
“เงียบ ฉันง่วง”
ลิลลี่เงียบและหยุดดิ้น ยอมปล่อยให้เขากอดต่อไป
ขณะลีโอนาร์ดได้ทีก็กอดเธอแน่นกว่าเดิมอีก ‘ปล้ำซะเลยดีไหม อะไรที่มันสมควรจะสงบมันดันชูคอขึ้นมาอย่างหิวกระหาย’
……
ตอนนี้นีโอรักษาตัวจนอาการหายดีเป็นปรกติ ลีโอนาร์ดจึงเรียกให้นีโอเข้ามาพบที่บริษัท เพื่อสอบถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซึ่งตอนอยู่โรงพยาบาลลีโอนาร์ดไปเยี่ยมนีโอสองครั้ง แต่นีโออยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมคุย เขาจึงยังไม่ทราบรายละเอียดแน่ชัด
“นีโอแกไปมีศัตรูที่ไหน พวกมันเป็นใคร”
“พวกมันตามเก็บหนูลิลลี่ครับ” นีโอตัดสินใจพูดความจริงออกไปหลังจากไตร่ตรองดีแล้วถึงผลได้ผลเสีย
“แกว่ายังไงนะ ให้ตายเถอะนีโอ ทำไม?” ลีโอนาร์ดตะคอกถามนีโอเสียงดังออกไป ถึงสิ่งที่ได้ยินจากปากนีโอ
“ช่วยคุ้มครองเธอด้วยครับเจ้านาย เธอไม่เหลือใครแล้ว... ถ้าเจ้านายสงสารเธอ เธอจะมีชีวิตรอด แต่ถ้าไม่ เธอคงไม่รอดเงื้อมมือพวกมันแน่”
“ฉันถามว่าทำไม?”
“เพราะเธอคือเด็กน้อยคนนั้นเมื่อ 10 ปีก่อนครับ ที่แด๊ดเธอถูกฆ่าตายในคืนคริสต์มาส”
“สิบปีก่อนอะไร? ที่ไหน? แกช่วยพูดให้ฉันเข้าใจได้ไหม”
“เธอคือเด็กหญิงคนที่เจ้านายสั่งให้ผมฆ่า แต่ผมสงสารเธอ”
“นีโอ! นี่แกขัดคำสั่งของฉันงั้นเหรอ?” ลีโอนาร์ดตวาดใส่นีโอเสียงดังจนทุกคนในห้องสะดุ้ง
“ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ขอแค่เจ้านายช่วยปกป้องคุ้มครองเธอด้วยครับ”
“เดี๋ยว ๆ อย่าบอกนะว่าที่แกยืมเงินไปสิบเอ็ดล้าน... แกเอาไปเลี้ยงดูเธอ?” ลีโอนาร์ดที่เพิ่งคิดได้ว่าคนมักน้อย และพูดน้อยอย่างนีโอจะเอาเงินไปทำอะไร เพราะครอบครัวก็เสียหมดแล้ว แถมแฟนก็ไม่มี
“ครับ ผมทำ และตอนนี้พวกมันรู้แล้วว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอกำลังถูกพวกมันตามล่า เพราะพวกมันเชื่อว่าเธอมีหลักฐานที่จะเปิดโปงพวกมัน”
“หุบปากแกเลยนีโอ ฉันไม่สนใจ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของฉัน... แกขัดคำสั่งฉัน แล้วยังจะมีหน้ามาขอร้องให้ฉันคุ้มครองเธออีกงั้นเหรอ? ... อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไสหัวไปซะ หรือแกอยากกินกระสุนปืน”
ส่งเสียงแข็งกร้าวออกไปตามอารมณ์โกรธที่กำลังปะทุอยู่ตอนนี้ ‘บัดซบ! … การที่ได้มารู้ความจริงว่าผู้หญิงที่เขากกกอดอยู่ทุกคืน คือเด็กผู้หญิงที่ยังมีแต้มบุญหลงเหลือ เธอจึงยังไม่ได้ไปเยี่ยมนรกหรือสวรรค์ เพราะได้รับความช่วยเหลือจากนีโอ ทำให้ลีโอนาร์ดถึงกับสติแตก
“เธอน่าสงสารมากนะครับเจ้านาย ความทรงจำตอนที่แด๊ดเธอถูกฆ่าตายหายไป หมอบอกเพราะเธอช็อก เลยทำให้ความทรงจำช่วงนั้นถูกลบหายไป... เธอเติบโตขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยว ต้องเข้าพบจิตแพทย์เพราะอาการหวาดผวาเสียงดัง ถ้าเจ้านายไม่ปกป้องเธอ ก็รอเก็บศพผมกับเธอก็แล้วกันครับ... ส่วนเรื่องเงินตอนนี้หนูลิลลี่เรียนจบปริญญาตรีแล้ว เธอบอกจะหางานทำช่วยผม แล้วผมจะทยอยจ่ายคืนครับ”
นีโอโค้งคำนับทำความเคารพเจ้านายของเขาก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป
ขณะที่ลีโอนาร์ดกำลังโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่
“แก! ฉันจะฆ่าแกนีโอ” น้ำเสียงกรุ่นโกรธที่พูดกระแทกใส่นีโอเสียงกร้าว ดังจนบรรดาลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้อง รับรู้ว่าตอนนี้เจ้านายของพวกเขาอารมณ์เสียแบบสุด ๆ
ลีโอนาร์ดหยิบโทรศัพท์ได้ก็ขว้างมันไปติดฝาห้องจนแตกละเอียด เขาขว้างปาสิ่งของจนใจเย็นขึ้นจึงหยุด
จากนั้นเซนและลูกน้องก็จัดการเก็บกวาดทำความสะอาดห้องที่เละเทะยิ่งกว่าอะไร
ลีโอนาร์ดต้องทำใจแข็ง มันไม่ใช่เรื่องของเขา ‘ใช่! แล้วฉันต้องสนใจทำไมวะ’
แด๊ดของเธอได้เงินจากเขาไปตั้งร้อยสี่สิบล้านบาท เพื่อแลกกับข้อมูลทุจริตประมูลงานก่อสร้าง แต่ข้อมูลนั้นเขายังไม่ได้มา ก็มีคนตามล่าเก็บแกริค โครงการรถไฟฟ้าจากไทยไปจีน มูลค่าหลายแสนล้านบาท จึงต้องหยุดชะงัก ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้เริ่มโครงการ
เขาต้องสูญเสียเงินมหาศาลไปกับโครงการนี้ ที่เลื่อนมาตอนนี้ 10 ปีแล้ว ยังไม่มีอะไรคืบหน้า เพราะยังสอบสวนไม่เสร็จ และไม่มีหลักฐานเอาผิดคนชั่วได้
“ฉันจะกลับเพนต์เฮาส์”
“แล้วถ้าเธอยังอยู่... เจ้านายจะให้ทำอย่างไรครับ”
“เซน อย่าเพิ่งถามได้ไหมฮะ!”
“ครับเจ้านาย” เซนรีบหุบปากทันทีตามคำสั่ง
ลีโอนาร์ดกระวนกระวายแทบคลั่ง ‘ทำไมเราต้องไปสนใจด้วยวะ ก็แค่ผู้หญิงที่เคยหอมแก้ม และเคยนอนกอดกันจนถึงเช้า... ก็แค่ผู้หญิงที่ตัวหอม หน้าตาสวย แต่ผู้หญิงสวยเราก็เจอทุกวันอยู่แล้ว’
“เจ้านายครับ ถึงเพนต์เฮาส์แล้วครับ”
“อือ”
เซนลงรถไปเปิดประตูให้เจ้านาย ก่อนจะเดินไปเปิดลิฟต์รอ
ลีโอนาร์ดก้าวเข้าไปในลิฟต์ด้วยอาการเหม่อลอย ‘เขาทำถูกแล้ว’ เขาบอกตัวเอง
แต่พอคิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเธออีกแล้ว ทำไมใจเขาถึงได้รู้สึกเจ็บหน่วงแปลก ๆ เพราะตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ที่เธออยู่ที่นี่กับเขา เขาต้องไปนอนปลอบใจเธอ นอนกอดเธอถึงเช้า จนมันเคยชินไปแล้ว
เขาชอบที่ร่างกายนุ่มนิ่มของเธอซุกซบอยู่กับอกของเขา มันเกิดเป็นความผูกพันที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากเย็นชา ความรู้สึกที่ทำให้หัวใจของเขาคันยุบยิบอย่างหาคำตอบไม่ได้
คิดถึงเวลาที่เขาบังคับเธอกินยา และต้องคอยมองเธอทำหน้ายู่ใส่เขาอย่างงอน ๆ
ติ๊ง!
- Writer
