"มือทั้ง 2 ข้างจับปืนให้มั่น เล็งไปยังที่ๆเราต้องการจะให้กระสุนเจาะไปที่สิ่งนั้น แล้วตัดสินใจลั่นไกทันที เห็นมะไม่ยากเลยซักนิด"
เสียงของเจ้อัญที่เคยสอนผมยิงปืนดังเข้ามายังโสตประสาทของผม ผมจึงจ้องไปที่พี่ทินแล้วตัดสินใจลั่นไก แล้วพี่ทินก็ทรุดลงไปกับพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากขาเพราะโดนกระสุนเจาะอย่างจัง
"ขอบคุณคับเจ้"
ผมพึมพำพูดออกมา แล้วพี่แวนก็จับพี่ทินกดลงไปกับพื้นก่อนจะหันมายิ้มและพยักหน้าให้ผม
"คำสารภาพของมึง กูบันทึกไว้หมดแล้ว มึงดิ้นไม่หลุดแน่ๆไอ้ทิน"พี่แวนชูมือถือที่อัดเสียงการสนทนาขึ้นมา ทำเอาพี่ทินหัวเราะออกมาอย่างดังเลย
"555 สมกับที่เป็นตำรวจจริงๆ แต่มึงมีอีกเรื่องที่มึงยังไม่รู้ เรื่องของขุน มึงไม่รู้แน่ๆ แล้วเมื่อถึงวันที่มึงรู้ กูว่ามึงกระอักเลือดตายแน่เชื่อกู"
ผมไม่รู้เหมือนกันนะว่าพี่ทินไปรู้อะไรมา แต่พี่แวนจับพี่ทินกระแทกไปกับพื้นจนสลบไปเลย แล้วไม่นาน กองหนุนก็มาร
