ขุนtalk
ผมตกใจจนพูดอะไรไม่ออกเลยนะ เพราะเสียงแบบนี้มันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่แวนของผม นี่มันอะไรกัน ผมอุตส่าไปอยู่เมกามา 10 ปี แล้วแกล้งสร้างอุบัติเหตุขึ้นมาว่าผมได้ตายจากไปแล้วเพื่อที่พี่แวนจะได้ตัดใจแล้วไม่ต้องมาจมปักกับผม
"ทำไม ถึงกับเงียบเลยเหรอ มึงจำเสียงพี่ได้ใช่มั้ย"พี่แวนยังคงกระซิบที่ข้างหูผม ทำเอาผมอ่อนระทวยไปเลยคับ แต่ไม่ได้คับผมจะไม่ยอมโดนพี่แวนจับได้แน่ๆ แผนผมแตกแบบนี้ไม่ได้
" ใครอ่ะ ผมไม่รู้จักคุณ คุณคงจำคนผิดแล้ว ปล่อยมือออกจากตาผมเดี๋ยวนี่"ผมกระชากเสียงใส่พี่แวนเพื่อความสมจริง
พี่แวนจึงค่อยๆเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ลมหายใจของพี่แวนรดต้นคอผมเพราะความใกล้ก่อนที่พี่แวนจะขบกัดที่หูผมเบาจนผมสั่นไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่าน ผมรู้นะว่าพี่แวนต้องการให้ผมนึกถึงวันเก่าๆ ถึงได้ทำแบบนี้ แต่อยากจะบอกจริงๆว่าผมไม่เคยลืมเรื่องของผมกับพี่แวนเลยซักเรื่อง ทุกเรื่องผมจำได้หมด แม้แต่เรื่องบนเต
