“ลิน...พี่ต้องการ...ต้องการลิน” เสียงหอบพร่าดังชิดใบหูของมัสลิน เธอรับรู้ทุกอย่างและปลดปล่อยความฝันของตัวเองไปตามอารมณ์ของการร่วมรัก แรก ๆ รู้สึกแสบขัด รู้ดีว่ากำลังรัดแน่นเขามากเกินไปด้วยซ้ำ แต่หัสวีร์มีความอดทนเป็นเลิศ แม้ความเป็นเธอที่กำลังร้อนผ่าวหุบรัดและตอดเขาแน่นตลอดเวลา ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะยังอดกลั้นต่อความเสียวซ่านขนาดนั้นได้ และมันเป็นความสุขที่ไม่ได้เกิดจากความพลั้งเผลอ เธอตั้งใจ ดึงเขาให้จมลงสู่หุบเหวที่ลึกที่สุด พันธนาการเขาไว้ด้วยความงดงามและชุ่มฉ่ำของดอกไม้บาน หัสวีร์ไม่มีวันรู้ได้เลยว่าเขากำลังดำดิ่งลงไปในหลุมพราง และเธอจะฝังเขาไว้ที่นั่นเหมือนอย่างที่เธอเคยต้องทนทุกข์ทรมานมาแล้ว
บทที่ 19
มัสลินขยับตัวจะห่างจากอ้อมกอดอันแข็งแกร่งของหัสวีร์ที่เขานอนหงายและยังหอบหายใจอยู่บนพื้นหลังความสุขสมของเธอและเขาพ้นผ่านไป เขากับเธอเหมือนคนรักที่เพิ่งมีความสัมพันธ์กันใหม่ ๆ ทั้งที่มั
