มัสลินตอบอย่างรวดเร็วโดยแทบไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่น้อย หัสวีร์ก้มลงมองหน้าลูกสาวของเขาที่นอนหลับอยู่ในอ้อมอกอุ่นก่อนเงยหน้าขึ้นมาและพูดกับเธออีกครั้งว่า
“แล้วเมื่อไหร่ที่เขาจะมาอยู่กับที่นี่”
“เดย์ก็พร้อมเสมอค่ะ แต่ลินก็บอกเขาว่าอาจจะต้องใช้เวลาอีกสักพักให้ลินแข็งแรงมากกว่านี้ แล้วลินก็จะไปจดทะเบียนสมรสกับเดย์ให้เขาได้มีสิทธิ์เป็นพ่อของลูกกระต่ายตามกฎหมาย”
“ถ้าอย่างนั้นในช่วงเวลาที่ลินยังไม่ได้อยู่กับแดนสรร พี่...เอ้อ...ขอทำหน้าที่ของพ่อให้ลูกกระต่ายในช่วงเวลานี้จะได้ไหม พี่ขอแค่ช่วงเวลานี้เท่านั้น ก่อนที่ลินจะได้ไปใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ลินรักเขาและเขาก็รักลินด้วย”
คำร้องขอของหัศวีร์ทำให้มัสลินนิ่งไปชั่วขณะ เธอจ้องหน้าเขา จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมเข้มคู่นั้น ลึก ๆ แล้วเธอก็ยังไหวหวั่นและแทบหลอมละลายทุกครั้งเวลาที่ได้สบนัยน์ตาของเขา ถึงอย่างไรเธอก็ยังคงมีภาพและความทรงจำของหัสวีร์อยู่ในส่วนลึ
