“พี่รู้ว่าตอนนี้อะไร ๆ อาจจะสายไปอย่างที่ลินบอก แต่ขอให้พี่ได้ทำอะไรสักอย่างเพื่อลูกและเพื่อเมียของพี่จะได้ไหม”
น้ำเสียงของหัสวีร์ตอนนี้แห้งผากและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ประกายตาของเขาไม่ต่างจากแววตาของมัสลินเมื่อเกือบ 1 ปีก่อนหน้านี้ ตอนที่เธอถูกเขาทอดทิ้งด้วยการตัดสัมพันธ์อย่างไรเยื่อใยและเลือดเย็นที่สุด ในส่วนลึกมัสลินรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังยุบลงไปทางด้วยความเจ็บปวด ทั้งด้วยความรักที่ยังคงหลงเหลือและติดลึกหากทว่าเมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาทำกับเธอเอาไว้เสมือนสร้างบาดแผลใหญ่มันกลับกระตุ้นเตือนให้มัสลินต้องพยายามฉุดรั้งตัวเองไว้ไม่โอนอ่อนตามเขาไป เธอคงต้องเข้มแข็งมากกว่านี้หากทว่าก่อนที่เธอจะคิดอะไรได้มากกว่านั้นหัสวีร์ก็ช้อนร่างของแม่หนูกระต่ายน้อยไปไว้ในอ้อมแขนของเขา มัสลินอยากจะอ้าปากปฏิเสธหากแต่มือไม้ของเธอกับอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เธอรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนนั่นก็เพรา
