“ไม่อยากบอกเลยเดย์ว่าฉันแทบไม่ได้นอนเลย”
“ทำไมล่ะ ทำไมแกถึงไม่ได้นอนล่ะ”
“ก็ฉันเจ็บแผลด้วย มันยังเจ็บหน่วง ลูกกระต่ายก็ร้องโยเยทั้งคืน เวลากินนมเพราะน้ำนมออกมากเขาก็จะร้องให้ พอจะให้กินนมอีกก็หลับไปแล้วพอตื่นขึ้นมาก็โยเยร้องไห้อีกฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงมันถึงจะพอดีน่ะ”
“นมแม่มันก็คงไม่เหมือนนมขวดนี่นะ ฉันก็เดาไปอย่างนั้นแหละเพราะถ้าเป็นนมจากขวดมันก็ควบคุมการไหลได้ง่ายกว่า ฉันก็คิดของฉันไป ถ้าเป็นแบบนี้แกจะเป็นลมเอาได้นะลิน”
“ฉันก็คงต้องอดทนเลี้ยงลูกคนเดียวอย่างนี้แหละเดย์ จะทำไงได้ล่ะและฉันก็มีเวลาที่จะอยู่กับลูกแค่ 3 เดือนก่อนที่ฉันจะไปทำงาน ก็จะต้องหาคนเลี้ยงลูกหลังจากนี้”
“แกอยากจะพาลูกกลับไปอยู่กับพ่อแม่หรือเปล่าล่ะ”
“ก็ยังไม่รู้เลย แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามีความสุขมากถึงแม้ว่าฉันจะต้องเหนื่อยก็ตามเถอะ ถ้าถึงเวลานั้นฉันก็คงต้องตัดสินใจอีกที”
มัสลินทำหน้าเศร้า ๆ เมื่อพูดถึงอนาคตกับก
