“มีอะไรจะอธิบายหรือเปล่า” เมื่อทุกคนกลับไปแล้ว เหลือเพียงแค่เจตนิพัทธ์กับลักษณ์นาราเพียงสองคน ในห้องนั่งเล่น เสียงทุ้มของเจตนิพัทธ์ก็เอ่ยถามขึ้น หญิงสาวค่อนข้างหนักใจ เพราะเธอก็ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี เธอไม่รู้ว่าเจตนิพัทธ์คิดว่าเธอโกหก แบบที่แม่ของเขาคิดหรือเปล่า เรื่องที่ว่าเธอความจำเสื่อม
“เรื่องไหนละคะ” เธอถามกลับเสียงเบา เพราะรู้ว่าการตอบคำถามด้วยคำถาม มันสร้างความโกรธให้อีกฝ่ายอย่างแน่นอน
“เรื่องสัญญาจ้างหย่า แม่บอกว่าท่านบอกกับรัก หลังจากที่รักกลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว” เขากำลังจะบอกว่าเธอรู้เรื่องนี้หลังความจำเสื่อม นั่นแปลว่าเขาไม่ได้ติดใจอะไรเรื่องอาการความจำเสื่อมของเธอ
“ค่ะ แม่คุณมาหาฉันที่บ้าน มาทวงถามเรื่องสัญญาจ้าง แต่เพราะฉันจำอะไรไม่ได้ ท่านจึงกลับไป และบอกไว้เพียงว่าถ้าจะไม่หย่า ก็ให้หาเงินค่าจ้างไปคืน” ลักษณ์นาราพยายามตอบให้กระชับที่สุด เพราะไม่อยากพูดอะไรให้มันยืดเยื้อ
