“คุณเจต ปล่อยฉันนะคะ คุณเมาเกินไปแล้วนะ” หญิงสาวพยายามจะเรียกสติของเขา แต่เหมือนว่าเจตนิพัทธ์จะเมามากแล้วจริงๆ เขายังคงอุ้มเธอเอาไว้มั่น แม้ว่าลักษณ์นาราจะพยายามดิ้นอย่างไร เขาก็ไม่สนใจ ร่างบางถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง ก่อนที่เจ้าของห้องจะพุ่งตามลงไปคร่อมบนตัวเธอ เพื่อไม่ให้หนีไปไหน
“แม้แต่ตอนที่ความจำเสื่อม เธอก็ยังรังเกียจที่จะนอนกับฉันอยู่อีกเหรอรัก” เขาถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจ นานนับปีแล้วที่เขาและลักษณ์นาราไม่ได้ร่วมหลับนอนด้วยกัน หากไม่ใช่ว่าเธอเมาแล้วเข้ามาหาเขาเอง เจตนิพัทธ์ก็ไม่เคยไปบังคับขืนใจเธอเลย
ลักษณ์นารามักจะบอกเสมอ ว่าลีลาบนเตียงของสามีจืดชืดเสียจนทนกินได้แค่ตอนเมา นั่นจึงเป็นปมฝังใจของเขาเรื่อยมา ทำให้ไม่กล้าเข้าไปรบกวนเธอเลยหากว่าเธอไม่ได้เป็นฝ่ายร้องขอ
แต่วันนี้ต่างออกไป คนที่เมาไม่ใช่ลักษณ์นารา แต่เป็นเขาต่างหาก และเขาก็เมาเกินกว่าจะควบคุมตัวเองได้เสียแล้ว
“ฉันไม่ได้รัง
