ตอนที่ 22
“ขนขึ้นไปเก็บไว้ในโรงน้ำแข็งไงล่ะ ในโรงน้ำแข็งก็เหมือนในเรือ คือรองพื้นด้วยกระสอบป่านเพื่อให้ซับน้ำเก็บความเย็น โรยด้วยแกลบหนาๆ ก่อนจะเอาน้ำแข็งไปเรียงซ้อนและก็โปะด้วยแกลบอีกชั้นนั่นแหละ ที่นี่จะมีน้ำแข็งขายตลอดทั้งปี ไม่ต้องกังวลว่าเรือน้ำแข็งจะเข้าช้าเข้าเร็วเพราะมีสำรองเอาไว้ตลอด คนงานโรงน้ำแข็งก็เลยร่างใหญ่บึกบึนเพราะต้องแบกต้องขนกันทั้งวัน”
สนตอบก่อนจะชี้ชวนให้เอื้อยเดินต่อเพราะกว่าจะพาเธอเดินชมตลาดจนทั่วทุกร้านเห็นทีจะบ่ายคล้อยแน่ เขาไม่อยากให้เย็นค่ำเพราะคนที่ต้องการจะแนะนำให้เอื้อยรู้จักคงจะรอคอยอยู่ด้วยความกระวนกระวายใจอย่างที่สุด และป่านนี้ข่าวว่าเขาพาคู่หมั้นมาชมตลาดก็คงจะกระจายไปให้ถึงหู
เอื้อยจำต้องเดินตามสนไปอย่างขัดใจ แต่ไม่ใช่เพราะเขาที่เร่งเร้าชี้ชวนให้เธอเดินตามแต่เป็นเพราะคนที่เธออยากให้หันมองไม่ได้ชายตามาเลยสักนิด
ใบหน้าคมคร้ามเข้มดั่งชายกรำงานหนักนั้
