ตอนที่ 21
“กลับไปเชียงใหม่ซะ อย่ายุ่งกับคุณสน คุณสนน่ะเขามีเมียแล้วและเขาก็รักกันมาก ถ้าไม่อยากให้พี่สั่งสอนล่ะก็ต้องเชื่อฟังพี่เข้าใจมั้ย!”
เอื้อยพยักหน้างึกงักเมื่อคำลงท้ายของไอ้โจรไม่ต่างจากการตะคอกทั้งที่ท่อนล่างของมันยังคงเสียดสีเร่งเร้า
“เพราะถ้าโดนของพี่เข้าไปล่ะก็ คุณสนได้รู้แน่ หึหึหึ...”
มันพูดแต่ก็ยังไม่หยุด ทั้งเสียดสี ทั้งรุกเร้า ทั้งกระแทกกระทั้น แม้จะเป็นเพียงภายนอกมันก็ทำให้เธอรู้สึกร้อนซ่านไปทั้งตัว เต้าอวบอิ่มหมิ่นเหม่อยู่ในชุดนอนบางเฉียบถูกควักออกมาทั้งยวงก่อนมันจะอ้าอมปลายยอดพร้อมดูดดึงรุนแรง ทั้งที่มือของมันข้างหนึ่งยื้อข้อมือของเธอชูขึ้นเหนือหัว และอีกข้างยังคงทาบปิดริมฝีปากของเธอไว้
เอื้อยดิ้นพล่านไม่ต่างจากปลาถูกทุบหัว ความกักขฬะที่รอคอย ความป่าเถื่อนที่โหยหามันทำให้เธอไม่คิดที่จะต้านทาน ในเวลานี้เธออยากให้มันทำอย่างที่มันคุยไว้ เธออยากให้ท่อนซุงทั้งต้นกระ
