สาบกุหลาบ ตอนที่ 12
1064 Words
ตอนที่ 12
เหมยกุ้ยพยักหน้ารับทั้งน้ำตา ความเจ็บปวดครั้งเดียวอย่างนั้นเหรอ เจ็บครั้งนี้แล้วเธอจะไม่ต้องเจ็บอีกใช่ไหม ทว่าแม้จะคิดอย่างนั้นแต่ทุกครั้งที่คุณสนโถมกายเข้ามา เธอก็อดไม่ได้ที่จะต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
ความคับแน่นในโพรงดอกไม้ฉ่ำน้ำมีมากเสียจนเขาก็รู้สึกตึงไปทั่วกายเนื้อ ดวงตาคมเข้มก้มมองกุหลาบสีชมพูไร้หนามที่กำลังอ้าอมตัวตนของเขาไว้เกินกว่าครึ่ง อีกไม่เท่าไรมันก็จะสิ้นสุด แต่ใบหน้าที่แสดงความเจ็บปวด เสียงหวานที่ร้องขอพรางสั่นสะอื้นไปด้วยน้ำตาก็เป็นสิ่งที่น่าสงสารนัก
ทั้งที่อยากหักหาญให้จบไปแต่ก็ทำไม่ได้ ฝ่ามือกอบโกยบัวตูมคู่มหึมาให้แนบชิด ริมฝีปากอุ่นวาบตรงเข้าครอบครองยอดอกสีหวานที่ชูช่อล้อสายตาสองยอดพร้อมๆ กัน ลิ้นชื้นเร็วรี่ตวัดหยอกเย้าเว้าวนไปมาให้คนใต้ร่างได้ดิ้นพล่านด้วยความซ่านเสียว
“อา... คุณสนขา... คุณสนทำอะไรฉัน อืม... อา... อูย... ซี้ด...”
ลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ในขณะกายแกร่งท่อนล่างก็กำลังรอคอยเวลา เหมยกุ้ยครวญครางไม่ขาดปากพร้อมทั้งแอ่นอกตามแรงดึงดูดหวังอยากให้เขากลืนกินเธอไปทั้งเนื้อทั้งตัว ยิ่งริมฝีปากของเขาดูดดึงและฝ่ามือคลึงเคล้นไม่หยุด เธอยิ่งร้อนวูบวาบไปทั้งร่างโดยเฉพาะดอกกุหลาบแสนสวยของเธอนั้นร้อนรนจนต้องส่ายแอ่นไปมาตามแรงอารมณ์ที่ไร้การควบคุม
“อื้อ... คุณสนขา... อื้อ... อูย... ซี้ด... อูย... อ่ะ! กรี๊ดดดดด...”
“อูย... น้องกุหลาบครับ.. อืม... ทนหน่อยนะครับ อูย... แน่นที่สุด อืม... อูย... เป็นไงบ้างครับ หายเจ็บหรือยัง”
ตัวตนของเขาถูกสอดแทรกจนสุดเมื่อเห็นว่าเหมยกุ้ยกำลังร้อนถึงขีดสุด ความเจ็บในครั้งแรกของเธอสร้างความภาคภูมิใจให้กับเขา สิ่งที่ยืนยันว่าเธอไม่ได้ถูกไอ้โจรนั้นคร่าพรหมจรรย์ไปจริงๆ เขาได้พิสูจน์แล้ว แต่ความคับแน่นจนเขาอยากจะพุ่งทะยานไปข้างหน้าให้สุดก็ทำให้กรามแกร่งบดแน่นจนเป็นสัน
บั้นเอวสอบทำหน้าที่ตามทำนองที่ควรจะเป็น ทั้งบดเบียดทั้งแทงเข้าขยับออก ทั้งกว้านวนจนคนใต้ร่างสะท้านเฮือกมือกำบ่าของเขาและจิกเล็บลงจนรู้สึกเจ็บ แต่นั่นก็ยิ่งทำให้เขาออกแรงรัวเร็วมากขึ้น คำตอบจากเธอเขาไม่ได้ต้องการสักนิด เพราะเมื่อตัวตนของเขากำลังขยับเข้าออกและเสียงร้องครางระงมอย่างคนจับต้นชนปลายไม่ถูกนั่นคือคำตอบที่ถูกที่สุดแล้ว
“โอว... คุณสนขา... อูย... คุณสน... คุณสน... อื้อ...”
ความมหัศจรรย์ที่เริ่มต้นจากความเจ็บปวดปานใจจะขาดแต่เพียงครู่ก็กลับแปรเปลี่ยนเป็นซ่านเสียวจนเธอไม่คิดว่าจะได้พบเจออะไรแบบนี้ นี่หรือคือความสุขที่ทำให้ใครๆ ก็อยากเล่นผัวเล่นเมีย นี่หรือคือความทรมานบนความสุขที่ได้ยินเสียงแม่คร่ำครวญปานจะขาดใจ
นี่หรือคือสิ่งที่คุณสนบอกว่าจะเจ็บเพียงครั้งเดียวแล้วจะไม่เจ็บอีก หลากหลากความคิดและคำถามที่ส่งผ่านเข้ามาวนเวียนไม่มีที่สิ้นสุดตราบที่แรงกระแทกกระทั้นยังคงถาโถม
ร่างอวบอิ่มสั่นสะท้านตามแรงกระทำ ความคิดจินตนาการเห็นตัวเองล่องลอยไปมาบนปุยเมฆสีขาว ความบางเบาทำให้เธอปล่อยตัวปล่อยใจจนสุด ร่างกายไม่อาจต้านทานหรือคิดค้านสิ่งใดได้ ปล่อยให้แรงขับเคลื่อนเหนือร่างกายบังคับเรือนร่างให้หันซ้ายขวาตามใจเขาต้องการ และเส้นทางสีขาวที่สุดทางคือสายรุ้งงดงามก็คือสิ่งที่เธอกำลังไขว่คว้าเอาไว้
“คุณสน! คุณสน! กรี๊ดดดดด...”
เหมยกุ้ยกรีดร้องสุดเสียงร่างอวบอิ่มกระตุกรั้งติดๆ กันไปมา ดงดอกไม้ตอดตุบจนได้ยินเสียงคำรามต่ำลอยลมมาบางเบา อะไรบางอย่างที่อุ่นวาบเหมือนจะพุ่งทะยานเข้ามาให้ร่างกายเป็นดังสายน้ำที่กระฉอกสั้นๆ ติดกันหลายครั้ง บางอย่างที่เธอรู้ว่าทำให้เขารู้สึกราวกับล่องลอยขึ้นไปบนสรวงสวรรค์ไม่แพ้กับเธอ
“น้องกุหลาบครับ มีความสุขมั้ย”
สนทิ้งร่างหอบถี่ลงบนเนื้อกายอวบอิ่ม จมูกโด่งชอกชอนไปมาตามต้นคอหอมกรุ่นอย่างใหลหลง กุหลาบดอกนี้ทำให้เขาหมดแรง แต่เขาก็รู้ว่าในไม่ช้ามันจะกลับมาอีกครั้ง คำพูดสั่นกระเส่าจึงส่งออกไปหวังให้เธอตอบรับ
“จ้ะ” ใบหน้างดงามชื้นไปด้วยไรเหงื่อดูราวจะระเรื่อไปด้วยเลือดลมฉีดพล่าน นึกว่าเขาในใจที่รู้ทั้งรู้ว่าเธอสุขจนแทบจะสำลักเขายังจะมาแกล้งถาม
“พี่ถามก็เพราะอยากทำให้น้องกุหลาบมีความสุขที่สุด” สนยันกายค้ำอยู่เหนือร่างของเหมยกุ้ยทั้งที่ความใหญ่โตที่สงบเงียบไปแล้วยังค้างคาเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันไม่ห่างไปไหน
“ฉัน.. เอ่อ.. ฉันสุขจ้ะ มีความสุขมากที่สุดและฉันก็เจ็บมากๆ ด้วย เอ่อ.. คุณสนพา.. พาเขาออกไปก่อนได้มั้ย ฉัน..”
เหมยกุ้ยพูดตะกุกตะกักเพราะกระดากปากตัวเองเหลือเกินที่ต้องพูดอะไรแบบนี้ออกไป แต่ตัวสร้างความเจ็บปวดและความสุขให้กับเธอไปพร้อมๆ กันนี้ดูราวกับว่าจะมีชีวิต เพราะมันเคลื่อนไหวหยอกเย้าเธอไม่หยุด ขณะที่เธอพูดบอกเขามันยังทำราวผงกหัวรับฟังเข้าใจ
“ไม่เอา เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว ไม่มีฉัน ไม่มีคุณสน น้องกุหลาบต้องเรียกพี่ว่า พี่สน เข้าใจมั้ยจ๊ะ ไหนเรียกสิ”
“จ้ะ พี่สน เอ่อ.. พี่สนพาเขาออกไป.. อุ๊ย! พี่สน!” เหมยกุ้ยอุทานด้วยความตกใจที่จู่ๆ สิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ในโพรงกุหลาบของเธอก็แข็งตัวพร้อมกับที่สนกระแทกเข้าใส่ล้ำลึก
“หึหึหึ.. เขาอยากออกที่ไหนกัน”
“อื้อ.. พี่สน พอแล้วนะจ๊ะ น้องกลัวเตี่ยกับแม่จะมา”
“ไม่ต้องกลัวหรอกจ้ะ กว่าจะเปียของเสร็จพี่สนได้พาน้องกุหลาบไปท่องสวรรค์ได้อีกหลายรอบแน่”
“พี่สน.. อืม...”
- Writer
