บุษบารัญจวน

สาบกุหลาบ ตอนที่ 13

ตอนที่ 13

เหมยกุ้ยหลับตาพริ้มเมื่อริมฝีปากอุ่นนั้นทาบปิดความช่างพูดของเธอจนมิดไม่มีจุดใดให้เธอได้ประท้วง ลิ้นร้อนชอกชอนซอนชิมไปทั่วทั้งโพรงปากก่อนจะแตะไล่สัมผัสลงล่างเพื่อสร้างความสุขให้กับเธออย่างมากล้น โดยเฉพาะบัวคู่งามทั้งสองก็ถูกดูดดึงบดขยี้และเคล้นคลึงด้วยแรงอารมณ์ในขณะที่กายท่อนล่างของสนยังคงปฏิบัติงานได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

เหมยกุ้ยไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรได้นอกจากครวญครางและกรีดร้องซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้ง และเธอก็ได้เรียนรู้ว่าการเล่นผัวเมียนั้นไม่ได้มีเพียงเธอนอนอยู่ด้านล่างเพื่อรองรับความแข็งแกร่งของเขาที่จะสอดแทรกลงมาเท่านั้น แต่เธอยังเรียนรู้ว่าเมื่อเขาพลิกร่างลงนอนด้านล่างและผลักดันให้เธออยู่ด้านบน

เธอยิ่งสุขเสียยิ่งกว่าสุข สุขจนร่างกระตุกติดๆ กันหลายครั้ง และสุขสมเสียจนคุณสนครวญครางอยู่ใต้ร่างของเธอไม่ขาดปากเช่นเดียวกัน และความสุขนี้แหละที่จะทำให้คุณสนไปจากเธอไม่ได้

“โอว.. น้องกุหลาบเยี่ยมที่สุด โอว... โอว... อูย... โอย...”

ปลาชะโดตัวโตที่เหมือนจะพ่นพิษได้ พ่นน้ำแห่งความกระสันเข้าไปในดงดอกกุหลาบที่แสนจะงดงาม สนกอดกระชับร่างอวบอิ่มของเหมยกุ้ยที่อ่อนระทวยซบลงที่บ่าของเขาไว้แน่น ความสุขสมที่เขาตักตวงจากเรือนร่างนี้ก็ถูกเหมยกุ้ยสูบเอาเลือดเนื้อไปจนหมดสิ้นทำให้เขานึกหวงแหนกายเนื้อนี้อย่างที่สุด

ความงดงามที่มีเขาจับจองเป็นคนแรกเขาจะไม่ยอมให้ใครมาสวมรอยเพราะไม่เคยมีใครให้ความสุขเขาอย่างถึงใจขนาดนี้มาก่อน ความสุขที่เขาอยากจะหลับลงตรงนี้แต่ก็ทำไม่ได้แต่เขาจะไม่ยอมสูญเสียดอกกุหลาบแสนหวานดอกนี้ไปอย่างแน่นอน

หลังจากความสุขสมมาเยือนจนอิ่มแปล้คุณสนก็ยังคงแวะเวียนมาหาเหมยกุ้ยที่เรือเสมอ และทุกครั้งที่มาจะต้องมีของติดไม้ติดมือมาฝากเหมยกุ้ย เหมยฮัวและเฮียย้ง รวมทั้งเงินทองมากมายที่สนนำมามอบให้เพื่อเป็นหลักประกันว่าเขาจริงใจกับเหมยกุ้ยมากมายแค่ไหน

เหมยฮัวนั้นพอใจในของกำนัล แต่เฮียย้งแม้จะพอใจในทรัพย์สินของสนแต่ก็ยังนึกห่วงอาชีพของตน เพราะหากต้องจอดเรือรอคอยให้สนลงเอยกับเหมยกุ้ยก็เห็นทีข้าวของที่ซื้อหามาขายอาจจะเน่าเสียหายไปเสียหมด

เมื่อเหมยกุ้ยเอ่ยปากเรื่องเตี่ยจะต้องนำเรือออกจากท่าเพื่อไปเร่ขายของที่หมู่บ้านอื่น สนจึงหาทางออกด้วยการเปิดร้านในตลาดให้เฮียย้งจับจองและขนถ่ายสินค้าจากเรือไปขายในร้านไม่ต้องเร่ร่อนจอดเรือนอนตามท่าอีกต่อไป

เฮียย้งได้ดีมีสุขมีร้านค้าเป็นของตนเอง ส่วนเหมยฮัวก็ได้แต่งตัวสวยเป็นเถ้าแก่เนี้ยคอยนับเงินทอนเงิน ส่วนเหมยกุ้ยนั้นคุณสนยังไปมาหาสู่สม่ำเสมอ โดยสัญญาว่าเมื่อออกพรรษาแม่ของเขากลับมาจากเยี่ยมญาติที่เมืองเหนือ เขาจะให้แม่มาสู่ขอเหมยกุ้ยให้เป็นหน้าเป็นตาไม่น้อยหน้าใคร

สนต้องทนทรมานกับการต้านทานแรงปรารถนาเพราะเขาอยากจะตระกองกอดและร่วมรักกับเหมยกุ้ยทุกคืนทุกวันไม่ใช่ต้องใช้เรือที่จอดรอท่าเป็นที่พร่ำพรอดคำรักเพราะมันทำให้เขาสามารถร่วมรักกับเธอได้ก็แค่ในยามกลางคืนเท่านั้น ยิ่งอยู่ใกล้เหมยกุ้ยเขายิ่งใหลหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้น

เหมยกุ้ยไม่ต่างจากดอกกุหลาบสีขาวอมชมพูที่งดงาม กลีบดอกบางเบาที่แย้มบานอย่างช้าๆ สร้างความตื่นเต้นให้กับเขาทุกครั้งที่ได้ชิดใกล้

กลิ่นหอมหวนชวนพิศวาสทำให้เขาอยากจะซึมซับเอาความหอมนั้นเพื่อเป็นเรี่ยวแรงในการดำรงชีวิตอยู่ทุกคืนวัน เหมยกุ้ยทำให้เขาไม่อยากจะขาดเธอไม่ว่าจะเพียงครู่ยามหรือข้ามวัน

ดังนั้นไม่ว่าเธออยากได้อะไรขอเพียงเอ่ยปากเขาก็จะรีบหามาให้อย่างเร็วรี่ ว่ากันว่าเพื่อคนที่รักแล้วนั้นนอกจาก “ดาวและเดือน” ที่หามาไม่ได้ เขาก็คงเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน

                เหมยกุ้ยตื่นเต้นเสียจนมือไม้เย็นเฉียบเมื่อถึงวันที่คุณนายเจ้าของตลาดเดินทางกลับมาจากเชียงใหม่ เพราะในวันนี้คุณสนสัญญาว่าจะพาเธอไปแนะนำให้แม่ของเขาได้รู้จักและจะได้นัดแนะเตรียมวันที่จะมาสู่ขอ

หัวใจสาวน้อยที่เพิ่งเริ่มต้นเล่นผัวเมียกับคุณสนได้ไม่กี่คราตื่นเต้นเสียจนนั่งนิ่งอยู่ไม่ไหวจำต้องผุดลุกผุดนั่งอยู่ตลอดเวลาสลับกับมองเงาสะท้อนของตัวเองในบานกระจก

กี่เพ้าสีเขียวมรกตชุดใหม่ที่ตัดเย็บอย่างประณีตด้วยฝีมือตนเองโดยคุณสนเป็นผู้จัดหาเนื้อผ้าที่เธอต้องการมาให้ เส้นผมรวบตึงและมัดมวยไว้ที่ท้ายทอยอย่างเรียบร้อยพร้อมสำหรับเข้าหาผู้ใหญ่ และไม่ลืมที่จะครอบประดับมวยไว้ด้วยพวงมาลัยดอกมะลิสลับกับกลีบกุหลาบสีชมพูที่คุณสนเอ่ยชมทุกครั้งว่ามันทำให้เธอดูงดงามและอ่อนหวานไม่แพ้ผู้หญิงไทย อีกอย่างมันช่วยทำให้ผมของเธอหอมกรุ่นน่าสัมผัสยิ่งนัก

                “ใจเย็นๆ ก็ได้ลูก เดี๋ยวคุณสนเขาก็มารับแล้ว ผุดลุกผุดนั่งแบบนี้ชุดยับกันพอดี”

เหมยฮัวเอ่ยขึ้นเมื่อลูกสาวของเธอดูจะตื่นเต้นเอามากๆ ซึ่งเธอเข้าใจดีเพราะเคยผ่านช่วงเวลานี้มาแล้ว ในยามที่ผู้ใหญ่ฝ่ายเฮียย้งมาดูตัวเธอที่บ้าน เธอก็ตื่นเต้นน้อยเสียเมื่อไร

                “แม่.. ฉันกลัวจัง” เหมยกุ้ยถลาเข้ามาจับมือของแม่แน่น ดวงตาสวยหวานมีแววหวั่นเกรงไม่เป็นสุข

                “กลัวอะไรลูก”

                “ไม่รู้ว่าแม่ของคุณสนจะชอบฉันมั้ย เขาอาจจะไม่ชอบลูกสะใภ้คนจีนก็ได้นะแม่ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วฉันจะทำยังไงดี”

                “ก็ไม่ต้องทำอะไรหรอกลูก ดูท่าทีไปก่อน แม่เคยเจอคุณนายท่านอยู่สองสามครั้งได้ ดูท่านก็ใจดีอยู่ อย่าคิดมากไปเลย เราเป็นสะใภ้ก็ต้องรู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวนะลูก จะยกตัวตีเสมอท่านไม่ได้ ต้องทำให้ท่านรัก เข้าใจที่แม่พูดมั้ย แม่ก็หวังว่าท่านจะปรานีกุหลาบของแม่เหมือนที่คุณสนเป็น”