สาบกุหลาบ ตอนที่ 16
1124 Words
ตอนที่ 16
และแล้วความเจ็บที่ปนมากับความเสียวซ่านจนขนหัวลุกก็ทำให้เหมยกุ้ยครวญครางไม่ขาดปาก ริมฝีปากอวบอิ่มสูดเข้าหากันราวกับคนกินของเผ็ดร้อนอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าไอ้ยอดจะจับเธอให้หันเหไปทางไหน เธอก็ยอมอย่างไม่บิดพลิ้ว รวมทั้งจับร่างของเธอให้คว่ำหน้าชันเข่าปล่อยให้ดอกกุหลาบแสนสวยลอยเด่นคว่ำหน้าลง
สวรรค์ที่ไปเยือนในครั้งที่สี่ทำให้เหมยกุ้ยแทบสิ้นเรี่ยวแรงแต่แล้วดวงตาหวานที่หลับพริ้มก็ต้องเบิกกว้างเมื่อรับรู้ว่ากุหลาบดอกงามของเธอกำลังถุกรุนรานอีกครั้ง ไอ้ยอดทำสิ่งที่เธอไม่คาดคิด มันชอนปลายลิ้นแทงเข้าแทงออกที่ดอกกุหลาบหยาดเยิ้มที่ลอยเด่นออกมาจากบั้นท้ายของเธอ
ลิ้นของมันทำหน้าที่ราวกับตะปูที่กำลังตอกลงไปในเนื้อไม้และทำหน้าที่ราวสว่านที่กว้านวนไปมาจนเธอต้องส่ายบั้นท้ายลอยร่อนตามปลายลิ้น
“โอว... พี่ยอดจ๋า... ฉันไม่ไหวแล้ว... โอย... พี่ยอดจ๋า... อูย... ดีเหลือเกิน... อูย... โอว... ซี้ด... พี่ยอดจ๋า... กรี๊ดดดด...”
ลิ้นร้อนจ้วงแทงเข้าแทงออกสลับกับนิ้วมือที่บี้บดปลายยอดรัวเร็วสิ่งผลให้เหมยกุ้ยกรีดร้องซบใบหน้าเกลือกกลิ้งกับหมอนเพื่อกดดันเสียงร้องให้เบาที่สุด ในขณะที่ดอกกุหลาบงามตอดตุบรัดปลายลิ้นของไอ้ยอดแน่น
“พออะไรกันล่ะจ๊ะ น้องกุหลาบได้ไปห้าน้ำแล้วพี่ยอดยังไม่ได้สักน้ำ ขอพี่ยอดบ้างนะจ๊ะ”
ไอ้ยอดไม่ได้รอคำตอบมันรีบสอดแทรกลูกชายตัวดำของมันสู่โพรงกุหลาบฉ่ำน้ำที่เข้าไม่ยากอีกต่อไป แต่ความคับแน่นก็ยังคงกอดรัดตัวตนของมันแน่นนิ่ง เสียงเหมยกุ้ยครวญครางทุกครั้งที่มันขยับเข้าออก ยิ่งมันรัวเร็วเธอยิ่งกรีดร้องราวบ้าคลั่ง แต่ถ้ามันเนิบนาบเธอก็จะสูดปากซี้ดซ้าดราวคนกำลังได้รับความเจ็บแสบจนน่าสงสาร ทั้งที่มันรู้ดีว่าทั้งหมดนั้นไม่ใช่ แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะว่าเหมยกุ้ยกำลังจะได้ไปเยือนสวรรค์เป็นครั้งที่หกนะสิ
ยิ่งเธอกรีดร้องมันยิ่งรัวเร็วเพราะใบหน้างดงามที่แนบกับหมอนแต่หันมองมันด้วยสายตาฉ่ำเยิ้มราวกับว่ามันเป็นเทพบุตรมาเยี่ยมเยือน สายตาแบบนั้นกระตุ้นแรงขับเคลื่อนให้ยิ่งรัวเร็วมากยิ่งขึ้น
“พี่ยอดจ๋า... พี่ยอดจ๋า... โอว... พี่ยอดจ๋า... โอว... พี่ยอด! พี่ยอด! กรี๊ดดดดด...”
“อูย... น้องกุหลาบจ๋า.. อูย... น้องกุหลาบ... อูย... อูย... อูย...”
และเมื่อได้ยินเธอกรีดร้องยาวๆ เส้นสายความใคร่ของมันก็กระฉูดเข้าใส่โพรงกุหลาบฉ่ำน้ำในทันที น้ำรักของมันพุ่งทะยานไปข้างหน้าไม่หยุดพอๆ กับเหมยกุ้ยที่สั่นระริกส่ายร่อนก้นไปมา
ทางเดินลัดเลาะในสวนที่ตัดผ่านจากตลาดตรงไปยังบ้านของมันที่ปลูกอยู่ปลายนาทั้งมืดและรก แต่มันก็ไม่กลัวอะไรเพราะว่าเดินมาตั้งแต่เป็นเด็กจนเป็นหนุ่มฉกรรจ์เต็มตัวในวันนี้ แม้จะสามารถใช้ตะเกียงส่องผ่านนำทางแต่มันก็ไม่ใช้เพราะเมื่อเจ้าของสวนเปลี่ยนมือจากรุ่นพ่อแม่มาเป็นรุ่นลูก
ความมีน้ำใจให้คนยากจนเดินผ่านเข้าออกตัดสวนดีกว่าที่ต้องเดินอ้อมตลาดซึ่งไกลว่าทางนี้มาก ก็หมดไปพร้อมกับดวงวิญญาณของบรรพบุรุษ เมื่อเจ้าของสวนไม่อยากให้ใครมาเดินผ่าน การที่มันจะเดินอยู่อย่างมืดๆ แบบนี้เพื่อไม่ให้เขารู้ก็สมควรแล้ว
ในมือมีไม้ยาวเขี่ยหญ้าที่อยู่รกและตีไปข้างหน้าเป็นจังหวะเพื่อไล่งูและสัตว์มีพิษอื่นๆ ให้ไปพ้นทางก่อนที่มันจะเดินถึง และระยะทางผ่านสวนที่ไม่นานแต่ในวันนี้มันกลับรู้สึกว่ายาวนานเหลือเกิน
ร่างสูงใหญ่ของยอดเดินไปตามทางที่คุ้นเคยแม้ว่าใจจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ตาม ทั่วทั้งเนื้อตัวมันยังมีกลิ่นของเหมยกุ้ยติดอยู่ มันไม่อยากล้างออกแม้จะทำได้ เพราะมันอยากซึมซับกลิ่นหวานกลิ่นคาวนี้ให้นานที่สุด ไม่คิดฝันว่าจะได้เชยชมนางฟ้าจนเต็มคราบขนาดนี้และเหมยกุ้ยเองก็คงจะไม่ต่างกัน เพราะก่อนที่มันจะออกมานั้นร่างอวบอิ่มยังคงนอนหลับตาพริ้มพร้อมลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
แต่สิ่งที่ทำให้มันเป็นกังวลจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไม่ใช่รสสวาทที่ตักตวงหลายต่อหลายครั้ง แต่กลับเป็นสิ่งที่เหมยกุ้ยร้องขอและเขาก็รับปากว่าจะทำให้
“พี่ยอดจ๋า...”
“จ๋า... ยอดรักของไอ้ยอด” มันขานรับเสียงหวานที่ซุกซบอยู่กับแผงอกของมันหลังจากเสร็จสมกันไปแล้วหนึ่งยก มันน่ะหนึ่งยกแต่สำหรับแม่กุหลาบยอดรักนั้นห้ายกด้วยกัน
“พี่ยอดสัญญาแล้วนะว่าจะทำทุกอย่างที่ฉันขอ”
“จ้ะ พี่สัญญา อะไรก็ตามที่น้องกุหลาบต้องการ พี่ยอดคนนี้จะทำให้อย่างไม่รั้งรอ พี่จะทำทุกอย่างให้น้องกุหลาบมีความสุข” มันตอบแบบพาซื่อตามที่หัวใจสั่งการ และหัวใจของมันก็ไม่โกหก อะไรก็ตามที่เหมยกุ้ยต้องการมันจะทำอย่างไม่บิดพลิ้ว แต่ว่าสิ่งที่เธอร้องขอนั้น...
“เฮ้อ!”
“มีเรื่องอะไรที่ต้องถอนใจ”
เสียงเอ่ยทักที่ดังออกมาจากใต้ต้นมะม่วงข้างทางทำให้มันสะดุ้ง ไม่ได้กลัวผีตามที่ใครโจษขานแต่เป็นเพราะตกใจที่กำลังคิดอะไรเพลินอยู่
“เอ่อ.. เจ๊เหมยฮัว”
แต่เมื่อเห็นคนที่ร้องทักใกล้ๆ และรู้แน่ว่าทางนั้นต้องการมาดักรอ มันก็ตกประหม่าเสียจนแทบพูดไม่ออก คงเหมือนคนมีชนักปักหลังลักกินขโมยกินของของเขาเมื่อเจ้าของเขาดูท่าจะรู้เห็นมันก็ต้องกลัวกันเป็นธรรมดา
“เอ่อ.. เจ๊เหมยฮัว มาทำอะไรตรงนี้จ๊ะ”
“ยอด.. แกน่าจะรู้นะว่าฉันมาทำไม”
“ฉัน.. ฉันไม่เข้าใจจ๊ะ เจ๊พูดเรื่องอะไร ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วฉันต้องไปก่อน นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย พรุ่งนี้ฉันต้องขึ้นน้ำแข็งแต่เช้า”
“เดี๋ยว!” เหมยฮัวเข้ามาขวางทางเมื่อเห็นว่ายอดทำท่าจะเดินจากไป
- Writer
