สาบกุหลาบ ตอนที่ 15
1062 Words
ตอนที่ 15
คำพูดและแววตาจริงใจมั่นคงอย่างที่สุดของไอ้ยอดทำให้เหมยกุ้ยมองมันผ่านม่านน้ำตา หรือคนที่เธอคู่ควรเป็นเพียงไอ้คนงานโรงน้ำแข็ง ไม่ใช่ลูกชายเจ้าของตลาดตามฝันที่สร้างเอาไว้ในวิมานอย่างมากมาย มือไม้ของมันที่แตะต้องสัมผัสไปทุกส่วนทำให้เธอร้อนทั้งที่ไม่ควรสักนิด และสิ่งหนึ่งที่เธอตะหนักได้ก็คือ
ไอ้ยอดมันภักดีซื่อสัตย์ แม้ว่าเธอจะถูกคุณสนดูดกินน้ำหวานมาหลายต่อหลายครั้งแล้วก็ตาม มันก็ไม่ได้ตั้งแง่รังเกียจสักนิดแต่มันกลับรอคอยเวลาที่จะได้ใกล้ชิด
“เดี๋ยวจ้ะพี่ยอด พี่ยอดเดี๋ยว.. พี่ยอดสัญญาว่าจะทำให้ฉันมีความสุขนะจ๊ะ”
“ได้สิจ๊ะ ทุกอย่างที่น้องกุหลาบต้องการพี่ยอดจะทำให้ทั้งหมด ไม่ว่าจะต้องลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ก็ตาม”
“พี่ยอดสัญญาแล้วนะจ๊ะ ทุกอย่างที่ฉันต้องการ”
“จ๊ะ พี่สัญญา”
เหมยกุ้ยแย้มยิ้มอ่อนหวาน ท่อนแขนโอบรอบลำคอของไอ้ยอดโน้มใบหน้าของมันเข้าหา ลิ้นน้อยๆ แสนจะอ่อนหวานไล้เลียอยู่รอบริมฝีปากของมันก่อนจะแทรกซอนเข้าสู่อุ้งปากที่อ้าค้างเพราะไม่คิดว่าจะได้รับการตอบสนองจากเธอเยี่ยงนี้
ยอดครางฮือราวคนเป็นไข้เมื่อเหมยกุ้ยทั้งตอบสนองทั้งเชิญชวนเขาให้กระโจนลงสู่โพรงถ้ำแห่งดินแดนพิศวาส
“อืม.. พี่ยอดทนไม่ไหวแล้ว”
ไอ้ยอดกระโจนเข้าสู่กุหลาบดอกงามไม่ยั้ง ลิ้นร้อนของมันกว้านเร็วไปมาในโพรงแสนจะอ่อนหวานดูดซับดูดดึงลิ้นอ่อนนุ่มให้ผวาตามติดแรงจ้วงแทงของมันครั้งแล้วครั้งเล่า ฝ่ามือหยาบกระชากกระดุมกี่เพ้าตัวสวยหลุดลุ่ยก่อนจะคว้าเอาความใหญ่โตเต่งตึงและหยุ่นมือไว้จนล้นพร้อมทั้งเคล้นคลึงเขย่าบดบี้จนเหมยกุ้ยครางงึมงำในลำคอ
มันถอนปากออกก่อนจะแลบลิ้นยาวออกมาเลียไล้ตั้งแต่ต้นคอขาวละมุนเรื่อยลงมาจนถึงปลายยอดสีชมพูกุหลาบก่อนจะตวัดลิ้นเลียไล้ขึ้นลงเร็วๆ จนเธอแอ่นกายพร้อมครางไม่ขาดสาย ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกที่ไอ้ยอดเฝ้าดูดกลืนกินจนหนำใจหรือบั้นเอวสอบที่มันขบกัดจนเป็นรอยฟัน
จนมาถึงกุหลาบดอกงามไร้หนามที่เปิดอ้ารอคอยให้มันไปกลืนกิน ทุกส่วนที่ไอ้ยอดปรนเปรอมันทำให้เธอตื่นเต้นและมีความสุขได้แตกต่างไปจากที่คุณสนทำให้อย่างสิ้นเชิง
สัมผัสของคุณสนเป็นแบบอ่อนหวานปนหนักแน่นและรุนแรงจนส่งให้เธอไปถึงสวรรค์ได้หลายต่อหลายครั้งในค่ำคืน แต่สัมผัสจากไอ้ยอดมันเป็นความดิบเถื่อนราวกับสัตว์ มันทั้งหนักแน่น รุนแรง และความหยาบโลนในคำพูดก็ดั่งตัวกระตุ้นที่ทำให้เธอรู้สึกสุขและสนุกไปในครั้งเดียว มันทำให้เธอร่ำร้องอยากให้ไอ้ยอดกลืนกินเธอโดยเร็ว
“พี่ยอดจ๋า.. ช่วยกินน้องที พี่ยอดจ๋า...”
“อืม.. หอมเหลือเกิน กุหลาบไม่มีขนของน้องหอมที่สุด”
“อื้ย! พี่ยอดพูดอะไรก็ไม่รู้ จะกินก็รีบๆ กินเข้าเถอะ”
“พี่ยอดพูดจริง อืม... หอม...”
เหมยกุ้ยสะท้านแอ่นกุหลาบดอกงามเข้าปะทะกับจมูกของไอ้ยอดซึ่งมันก็สูดดมอย่างไม่รังเกียจอะไรเลย สายตาของมันทอดมองดอกกุหลาบไร้หนามราวกับกำลังมองสิ่งของมีค่า ก่อนจมูกของมันจะทำหน้าที่ซุกไซ้ซอกซอนเพื่อสูดดมความหอมให้ถึงเนื้อในส่งผลให้เหมยกุ้ยสั่นไหวไปทั้งตัว
ต้นขาขาวนวลที่แยกออกยังไม่พอที่ไอ้ยอดต้องการ มันช้อนเอาสะโพกผายให้เกยอยู่บนบ่าของมันปล่อยให้ปลายเท้าของเหมยกุ้ยชี้ไปทางหัวก่อนที่มันจะก้มลงเลียไล้ดอกกุหลาบอย่างแสนรัก เหมยกุ้ยสั่นเป็นเจ้าเข้าเมื่อเจอไอ้ยอดเล่นไม้นี้ เรื่องลิ้นที่เคยคิดว่าไอ้ยอดเป็นลองคุณสนคงจะไม่เป็นจริงก็วันนี้เพราะตอนนี้มันกำลังส่งเธอไปขึ้นสวรรค์สองครั้งติดๆ กัน
“อูย... พี่ยอดจ๋า... พี่ยอด... อูย... อา... โอว... พี่ยอด... ซี้ด... อา... พี่ยอดจ๋า...”
ยอดยิ้มทั้งที่เมือกแห่งความใคร่เปรอะเปื้อนตั้งแต่ปลายกึ่งกลางจมูกไปจนทั่วริมฝีปาก ยิ่งมันเห็นเหมยกุ้ยดิ้นพล่าน ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางไม่ขาดสายมันยิ่งเร่งตวัดปลายลิ้นให้เร็วยิ่งขึ้น ฝันมานานว่าจะมีวันนี้และก็มาถึงจนได้
สะโพกผายยังถูกยกให้ลอยเช่นเดิมแต่เปลี่ยนที่รองรับจากบ่าของมันเป็นสะโพกสอบ ลูกชายของมันผงกหัวรอคอยที่จะเข้าไปสำรวจโพรงกุหลาบแสนหวานจริงๆ ก็วันนี้ และกุหลาบดอกนี้จะต้องติดใจลูกชายของมันจนลืมไอ้คุณสนไปเลย
“พี่ยอด... ทำไมมันใหญ่โตอย่างนั้น”
เหมยกุ้ยเบิกตากว้างตื่นตกใจเมื่อมองเห็นลูกชายตัวดำของไอ้ยอดชัดเจนก็วันนี้ ขนาดราวข้อมือของเธอสร้างความซ่านเสียวไปทั่วโพรงกุหลาบ ความรู้สึกเจ็บปวดปานร่างกายจะแยกออกจากกันหวนกลับมาอีกครั้ง
“ใหญ่แบบนี้สิสนุก เชื่อพี่ น้องกุหลาบจะสุขจนลืมไอ้คุณสนไปเลย”
ใบหน้าสวยพยักน้อยๆ อย่างว่าง่าย เพราะนอกจากความเจ็บปวดในครั้งแรกเมื่อกุหลาบแสนจะบอบบางถูกชำแรกโดยความแข็งแกร่งของคุณสนแล้วนั้น สิ่งที่เธอไม่สามารถลืมได้ก็คือความรู้สึกหฤหรรษ์สั่นสะท้านไปทั้งกายราวกับร่างกำลังล่องลอยขึ้นสู่สวรรค์
แรงหนักหน่วงกระแทกกระทั้นที่คุณสนโถมลงมาสร้างความสุขจนเกินสุขให้เธอเรียนรู้เป็นครั้งแรก และครั้งนี้ความใหญ่โตมโหฬารของไอ้ยอดจะต้องสร้างความสุขให้เพิ่มมากขึ้นกว่าที่คุณสนทำอย่างแน่นอน
“พี่ยอดจ๋าเบาๆ นะจ๊ะ ฉันกลัว...” เหมยกุ้ยเอ่ยเสียงหวานแต่กลับพยายามอ้าต้นขาให้กว้างขึ้นอีก เพราะเรียนรู้แล้วว่ามันจะช่วยให้อะไรยากๆ ทำได้ง่ายขึ้น
- Writer
