กลับมาถึงห้อง คนตัวเล็กทิ้งกายลงบนเตียง คิดหนัก บางอย่างมันเริ่มเข้ามาแทรก แทนคำว่าต้องการแก้แค้น เธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลย เพราะรู้สึกว่าหากวันหนึ่ง พี่เจตรู้ความจริง คงไม่มีวันหันมามองเธอเหมือนเดิมแน่นอน
สองร่างเดินลงบันไดมาจากชั้นบน แล้วมายังห้องอาหาร เห็นผู้ใหญ่สองท่านนั่งรออยู่ก่อนแล้ว มายาหย่อนกายเคียงมารดา ส่วนเขาอยู่ข้างลุงของตนเอง
“วันนี้จะไปเที่ยวที่ไหนกันเหรอลูก” คนเป็นแม่เอ่ยถาม
“หยาว่าจะไปเที่ยวน้ำตกสักหน่อยค่ะแม่ คิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ” เธอบอกพร้อมรอยยิ้ม
เจตนิพนธ์ช้อนสายตามอง แววตาแอบซ่อนบางอย่างเอาไว้ อยากพูด อยากทำอะไรมากกว่านี้ แต่จำต้องปกปิด ไม่ให้ใครล่วงรู้ ไม่แน่ใจอะไรเลยสักอย่าง จนถึงตอนนี้ ยังไม่เข้าใจเลย มายาแสดงท่าทีแบบนี้กับเขา มันหมายความว่ายังไงกันแน่
“หยาอยากไปที่ไหน วันนี้พี่เป็นคนขับให้หนึ่งวันครับ” เขาบอกแล้วยิ้มกว้าง สลัดเรื่องวุ่นวายในหัวออกไป
จบมื้ออาหา
