กระเป๋าถูกทยอยขนลงจากรถ รุตต์จูงมือภรรยายืนมองบ้านหลังใหญ่ มัจจรีสบตาเขาด้วยความซาบซึ้งใจ ไม่คิดว่าพี่รุตต์จะยอมรับผู้หญิงมีราคีเช่นเธอได้อีก เจ้าของบ้านหันมามองบุตรสาวภรรยา แล้วยิ้มอ่อนโยน
“เข้าไปข้างในกันเถอะหยา พ่อให้คนเตรียมห้องไว้ให้หนูแล้ว”
มายายิ้มกว้าง แล้วสบตามารดา การได้เห็นแม่มีความสุข มันคือสิ่งเดียวที่เธอต้องการในเวลานี้
“ขอบคุณมากค่ะ”
มายาก้าวนำเข้าด้านในไม่รอให้พ่ออนุญาต อยากสนิทสนมให้เร็วที่สุด เธอเรียกชายคนนี้ว่าพ่อได้เต็มปาก เพราะพ่อแท้ๆ ไม่เคยชายตาแลเธอเลยสักครั้ง คอยแต่ทำร้ายซ้ำเติมให้เจ็บช้ำอยู่เรื่อยไป
“อร!” รุตต์เรียกสาวใช้
“คะคุณรุตต์”
“พาหนูหยาไปดูห้องหน่อยไป”
“ได้ค่ะ”
มายาก้าวตามสาวใช้ ประตูห้องเปิดออก ดวงตาเด็กสาวทอประกาย ห้องนอนสีชมพูด ม่านลูกไม้ เฟอร์นิเจอร์ด้านในราวกับถอดมาจากนิยายแฟนตาซี เธอหันไปสบตาอรแล้วยิ้มกว้าง ก่อนยกมือไหว้
“ขอบคุณมากค่ะน้าอร”
