กว่าที่แขกจะยอมกลับไปก็ทำเอาพรพันวาแทบเป็นประสาท ไม่อยากเชื่อเลยว่าบนโลกใบนี้จะมีคนอย่างเรญาอยู่
“ทำไมต้องยอมให้เธอเข้ามาด้วยคะ” พรพันวาถามสามีที่นอนอ่านข่าวในแท็บเล็ตของเขา
“เกรงใจเพื่อนบ้าน เธอจะบีบแตรอยู่อย่างนั้นจนกว่าผมจะเปิดรั้วให้” เขาตอบแต่สายตายังอ่านข่าวในมืออย่างตั้งใจ
พรพันวาจึงไม่อยากรบกวนเขา เธอขยับตัวขึ้นเตียงแล้วพึมพำเบาๆ ประชดประชันเขา “เวลานอนไม่ให้เล่นโทรศัพท์ หึ”
“ผมได้ยิน” เขาวางแท็บเล็ตลง
“ก็ตั้งใจให้ได้ยิน” พรพันวาตั้งใจยั่วโมโหเขา
“ผมบอกแล้วนะว่า ถ้าคุณดื้อกับผม อย่าหาว่าผมไม่เตือน” เขาพูดด้วยเสียงเบาลอดไรฟัน มองเธอที่ตอนนี้ตะแคงตัวมายิ้มยั่วท้าทายเขา
“แล้วถ้าหยกดื้อ จะโดนอะไรคะ” พรพันวาอยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำอย่างไร
“ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะหยก อย่าท้าทายผมถ้าไม่อยากเจ็บตัว” เขาพูดเสียงพร่า มองดูประกายดวงตาที่ไม่หลบสายตาเขาแล้วรู้สึกว่าอดใจไม่ไหว
“นอนได้แ
