Pleasures [ONGOING]

15th Pleasure

12 years later…

"ARE YOU STILL keeping those letters?” napalingon ako ng makita ko siya na nakatingin sa mga pink na sulat na hawak ko. “I thought you said it doesn’t matter on you,” dagdag pa niya sa akin.“I just realized that it still matters even after all these years. Kahit papaano kinilig ako sa mga sulat na’to kaya tinatago ko.” saad ko sa kaniya.

 “Akala ko talaga dati it came from the one who was sending the lotus,pero laking gulat ko na galling to sa ama ni Franco. He was really fascinated by you back then,” sabi naman niya sa akin.

 “Ako din naman ay fascinated sa kaniya. Hindi ko lang akalain na kikiligin ako dahil sa mga sulat na ito. There is still a part of him that wanted me happy even though he made me miserable.” Sagot ko sa kaniya narinig namin ang malakas na tawanan mula sa labas.  Nakikipaglaro si Hans at Sander sa anak ko, sa tingin ko ay hinaharot nila ang bata. Tumingin ako kay Franco na naglalaro sa labas. “Pinagiisipan ko na ipakilala na si Franco sa ama niya. Sobrang tagal ko ng pinag-iisipan nito.” sabi ko sa kaniya dahilan para mas titigan niya ako .“Pero sabi ng ama ni Franco, huwag mong dadalhin ang bata sa kaniya hanggang sa ‘di mo pa siya napapatawad diba?” he asked me.

“Alam ko, pero tama ka dapat makilala ni Franco ang ama niya. Ayokong maging selfish at pahirapan ang bata. Di ko na nga magawang mahalin  siya ng buo, pagdadamutan ko pa ba?” tanong ko sa kaniya .

 “Dadalhin ko lang si Franco sa kaniya pero di ko siya kakausapin. Hahayaan ko na maging malapit ang loob nila sa isa't-isa.” Saad ko sa kaniya at tiningnan ang mga pink na sulat na ito.

“Hey! Wala ba kayong balak na lumabas dalawa ha?” tanong ni Hans sa amin na biglang sumulpot.

“Hinahanap na kayo ng bata,” sabi niya ulit sa amin tumango ako sa kaniya. “Si Jeremy, nasaan kanina pa ata wala yun?” tanong ko sa kaniya.

“I don’t know, baka may ginawa lang saglit babalik din yun’ di naman siya.” sabi niya sa amin at tinago ko ulit ang sulat sa isang box at saka ako ngumiti.

“Tara na, oras na para puntahan mo na talaga ang puntod niya.” Sabi niya sa akin dahilan para mapahawak ako sa dibdib ko. Pagdating ko sa isang nitso, nakita ko ang mga pangalan niya na nakalagay sa lapida. Bumungad sa akin ay magandang pagkakaukit nang pangalan niya. ‘Yon ang nakapagbalik nang sakit sa puso ko.

 Mahigit pitong taon na rin pala ng nawala siya. “Dada...” mahinang tawag ni Franco sa kaniya tinuring kasi niyang anak si Franco kahit papaano ay naging ama siya nito. He treated Franco as if he is his own. Napapikit ako, pakiramdam ko nadi-disappoint ko siya dahil hanggang ngayon ay malamig ako.

 “Masaya ka na ba diyan?” mahina kong tanong sa kaniya.

 “Ako hindi ko pa magawa ng pangako mo, sorry kung nahihirapan ako. Hindi ko kaya,” sabi ko sa kaniya. “Mas kaya ko kasi kung hawak mo ang kamay ko pero impossible na talaga” muli kong sabi sa puntod niya.

“Naalala mo ba dati, sobra sobra ang pag-aalaga mo sa akin. I failed to appreciate it but I can’t live without it. I can’t live without you.” sabi ko sa kaniya. “Kaya ako nahihirapan ngayon eh, bine-baby mo kasi ako. Kami ni Franco, siguro galit ka sa akin kasi sinusungitan ko na naman yung bata. Lagi mo akong pinapagalitan kapag ayokong i-breast feed si Franco. Namimiss ko na yun, mas gusto kong nagagalit ka sa akin kesa sa ganito wala ka,” saad ko at tumulo ang luha ko.

 “Mahal na mahal kita, ‘di magbabago ‘yon kahit na kailan. Salamat sa pagligtas sa amin ni Franco,” bulong ko at kasunod no'n  ay ang pagdampi ng isang kamay sa pisngi ko para punasan ang luha ko.

**********

“PATAWARIN mo ako December.”

Parang shunga na umuulit ang mga sinabi ni Raphael sa isip ko. Hindi ko alam pero sobrang binabagabag ako nito. “Asa siya,” bulong ko sa sarili ko at saka ako umupo. “Anong akala niya gano’n kadali ang kalimutan ang lahat. Simpleng sorry tapos babalik ‘yung mga nawala sa akin. Hindi na maibabalik ang pagkatao kong nawala nang dahil sa kanila.” Bulong ko pa muli at napahawak ako sa katawan ko.

 Hindi madali na kalimutan ang ginawa niya sa akin bawat gabi ang mga malademoniyong halkahak niya, ang gumigising sa akin. Sobrang samang panaginip na di ko magawang kalimutan.

 Tok Tok…

 Mabagal na katok ang nadinig ko mula sa aking pintuan. “Sino yan?” mahina kong tanong pero nagpatuloy lang ang katok. “Sino nga ‘yan?” tanong ko muli pero wala akong sagot na natanggap. Sa halip, bumukas lang ang pintuan tumingin ako sa pigurang nakatayo at napagtanto ko na si Raphael ito.

 Anong ginagawa niya rito? Gusto na naman ba niyang gawin ‘yon? Marahil ay ganoon nga, lasing siya ‘December” tawag niya sa pangalan ko at pasuray suray na naglakad sa papalit sa akin napakapit ako sa headboard ng kama ngumiti siya sa akin at naamoy ko ang alak mula sa kaniya.

 “Diba pinatulog ka na ni Kuya Phoenix, anong ginagawa mo dito?” tanong ko sa kaniya. Ngumiti lang siya ulit at nilapit ang mukha niya sa akin. Ang kanyang mga mata na kinakatakutan ko ay pumasok sa sistema ko.

Unti-unti na nagdikit ang mga labi naming parang may kuryente na bumalot sa sistema ko ng madama ko ang halik niya. Di ito namimilit sobrang lambot nito pero agad kong nilayo ang labi ko sa kaniya. “Takot ka sa akin ano?” tanong niya sa akin dahilan para tumango ako sa kaniya.

 “Kahit sino naman matatakot sa akin. Sa lala ba naman ng ginawa ko.” Sabi niya sa akin hinawakan niya ang pisngi ko at pinatingin ako sa mga mata niya. It was like before, it looks so warm na para bang bumalik ang dating Raphael na kilala ko. Muli niyang nilapit ang mukha niya sa akin at saka ako hinalikan wala akong nagawa kundi ang tugunan ito. Nilagay niya ang kamay niya sa bewang ko para malapit ako sa kaniya.

 Ginagawa ko ito dahil sa may napag-usapan, siya ang may pinakamalakas ng loob para ikalat ang video kung sakali. Ayokong masira ang buhay ko, unti-unti niyang binuksan ang damit ko at saka binaba ang halik sa leeg ko napasinghap na lang ako ng maramdaman ko ang labi niya na bahagyang sinisipsip ang leeg ko.

 ‘Raphael…” bulong ko sa kaniya pero hinalikan lang niya ang labi ko.

 The way he does this things now are too gentle. Nakakapanibago dahil 'di ito ang kinagisnan ko. Pakiramdam ko prinsesa ako sa sarap na hinahatid niya sa akin at di ko alam kung bakit siya ganito sa harap ko. Mabilis niyang natanggal ang aking damit nakita ko na lang ang sarili ko na nakahubad sa kaniyang harap. Pinagmasdan niyang maigi ang katawan ko saka siya pumatong sa akin para ipasok ang sarili niya.

Napaungol na lang kaming dalawang parehas. Binigyan niya ako ng kakaibang halik habang gumagalaw sa loob ko, naiimpit ng mga halik niya ang ungol ko pabilis ng pabilis ang paggalaw niya pero may halong ingat ‘yon .“I really want it to do it this way...” sabi niya sa akin.

 Mas lumakas ang ungol naming dalawa di namin napansin na mararating na pala namin ang sukdulan. ‘Aaah!” malakas kong ungol ng maramdaman ko ang pagpuno niya sa loob ko parehas kaming humihingal at tumingin siya sa mga mata ko at saka hinalikan ang ulo ko, nilaro pa niya ang buhok ko dahilan para mas makaramdam pa ako ng antok.

Hindi ko na namalayan na nakatulog na rin pala ako. Nakatulog ako sa bisig niya na walang kinakatakutan. Nakaramadam ako nang kapayapaan do’n. Naramdaman ko ang kapayapaan na kahit na kailan pakiramdam ko 'di ko na makakamtam. 

Kinabukasan ng maging ako wala ng bakas ni Raphael sa tabi ko naalala ko ang mga nangyari kagabi at may kakaiba akong naramdaman sa sistema ko. Binalewala ko na lang iyon, pero sumasagi sa isip ko ang pagiging mabait at gentle niya ng mga oras na iyon. I missed that side of him, I always do. Ito ang Raphael na kilala ko, 'yung kahit mapang-asar ay gagawin ang lahat para lang protektahan ako. may saya akong naramamdaman ng marealize kong naramdaman ko ulit na maging ligtas sa piling niya pero di pa iyon sapat para mapatawad ko siya.

 Naligo na lang ako at pinilit na alisin ang thought na iyon sa isip ko. Buong araw nasa kwarto lang ako at gumagawa ng thesis ko, habang nagta-type ako sa laptop ko nadinig ko ang katok ng katulong.

“Ms. December may naghahanap po sa inyo.” Nadinig ko na sabi ng katulong sa akin.

“Sino daw ang naghahanap sa akin?” tanong ko sa kaniya. Sino naming pupunta dito? Eh kukulangin ang isang araw para makalagpas ka sa security checks?

 “Vaughn Angel Kim daw po,” sabi niya mula sa pintuan. Kusang nag-init ang pisngi ko ng maalala ko yung nangyari nung isang araw, nagawa ko pang kiligin ng bongga. “Bakit daw?’ tanong ko sa katulong.

“Gusto daw po niyang makausap ang papa mo. Sa totoo nga po n'yan e' magkausap na po sila ng ama mo.” sabi sa akin ng katulong.

 Napaawang ang labi ko sa gulat. Hindi ko akalain na pupunta siya dito. Paano ba niya madaling nakausap si Papa. Mabait si Papa sa amin ni Mama pero suplado siya sa ibang tao. “Ano?” madali akong tumakbo sa pintuan at pinagbuksan ang maid sa pintuan. “Totoo ba ‘yang sinasabi mo?” tanong ko sa kaniya.

“Opo ma’am nasa opsina po silang dalawa at taimtim na nag-uusap,” sabi naman ng katulong sa akin. Agad akong tumayo at tumakbo ako papunta sa office ni Papa. Dali dali kong binuksan iyon at nakita ko si Papa na tumatawa pa habang kausap si Vaughn.

“Anak, nandito ka na pala!” Saad ni Daddy sa akin.

“Yes, Dad…” sagot ko sa kaniya habang nakatingin kay Vaughnn.

“Bakit di mo naman pinakilala sa amin ang iyong nobyo ha?” tanong niya sa akin napatingin ako kay Vaughn at nakabrush up pa ang buhok nito at sobrang desente niya. Inilipat ko ang tingin kay Papa at nakita ko siyang pinapak ang Jams na galling kay Hans.

 “Vaughn?” tawag ko sa kaniya.

 “Hi December!”

 “Anong ginagawa mo dito?!” tanong ko sa kaniya.

 “Ah! Naisip ko kasi dapat legal tayo kaya pinuntahan ko Papa mo,” sabi niya sa akin, napangiti ako dahil doon.

 “Maraming salamat dito sa mga Jam mo ha? Ipapatikim ko to sa asawa ko pagdating n'ya ng Pilipinas. Nasa China kasi si Cynthia dahil mayro'n siyang conference doon. Matutuwa ‘yon at marami siyang mapapa-meryenda sa mga staff niya,” sabi naman ni Papa.

 “Gano’n po ba sir? Edi babalik na lang po ako bukas para magpakilala kay Ma’am. Gustong- gusto ko nang maging legal kami e,” saad naman ni Vaughn sa kaniya. Halos mauntog ko ang ulo ko sa sarili kong palad. “I like this guy, December. Bakit di mo siya nakekwento sa akin ha?” tanong naman ni Daddy

 “Dad--” aangal sana ako pero nagsalita si Vaughn.

 “Sir, alam ko naman po na mahirap ang sitwasyon ni December kasi first daughter siya kaya rin siguro ‘di niya ako naki-kwento sa inyo.”

 “Nah, a guy like should be the guy that my daughter can be proud of. I like you personally, Mr. Vaughn Kim,” sabi naman ni Daddy sa kaniya at saka tumingin sa aming dalawa.

 Magbabala siya sa amin, ramdam ko ‘yon. “I just want the both of you to be careful…” dagdag naman ni Papa sa kaniya. Bumuntong hininga si Papa at saka ngumiti sa aming dalawa. “I know the both of you wants to have time together." Tumingin sa akin si Papa, "Ipasyal mo muna siya dito sa loob magpapaluto ako ng lunch para sa bisita,” Giit ni Papa sa akin.

Tumango ako sa kanya bilang sagot. "Mayroon lang akong meeting saglit babalikan ko kayong dalawa mamaya." Muli n'yang giit at saka niya ibinulsa ang kanyang cellphone at tumayo upang umalis ng opsina niya.

“Ano kinilig ka ba sa ginawa ko?” tanong niya sa ak in lumapit siya at hinapit ang beywang ko “bakit mo ba ginawa iyon?” tanong ko sa kaniya.“Kasi gusto ko malaman ng pamilya mo na seryoso ako sa’yo,” sabi niya sa akin.

 “December, I want to make things normal for you. Kahit na alam kong impossible dahil sa mga nangyari dati. Kasi naman kahit na okay tayo ngayon. Hindi pa rin maalis na isa ako sa mga nanakit sa'yo at araw- araw kong ihihingi 'yon ng tawad sa'yo. Kahit huli na, kahit 'di na no'n mababago ang lahat.” sabi niya sa akin. Hinawakan ko ang kanyang pisngi.

“Just you, being here and being with me is enough,” sagot ko sa kaniya at saka ngumiti ng mahina ‘Halika ipapasiyal kita over the place.” Sabi ko sa kaniya at saka ko siya hinila palabas.

 Para siyang batang manghang mangha sa mga lugar dito sa loob. “Sa TV ko lang to pinapakita, dito ba ina-award ang Order of Sikatuna?” tanong niya sa akin.

 “Oo, dito soundproof at bullet proof kasi ang lugar na to. Magiging safe ang visitors kung dito gagawin ang malaking event like the awarding at kung ano- ano pa,” sabi ko sa kaniya.

 “Wow, ito ba yung pin na binibigay?” tanong niya sa akin at inangat niya ang sample nang pin sa lamesa.

 Tumango ako sa kaniya. “My Mom have one, kasi siya yung binigyan ng presidente noon bago ang term ni Papa. It was nostalgic, ‘yon kasi ang unang beses na umapak ako sa Malacañang. I never thought na titira ‘din ako dito.” Sagot ko naman sa kaniya lumabas kami ng kwarto na magkahawak ang kamay at pumunta sa garden.

 ‘Napakalaki ng lugar na to para sayo,” sabi niya sa akin. “Yes, but sanay na ako dito Vaughn, though I admit na mas masaya tumira sa simpleng bahay dahil mas may privacy ka. Unlike dito, every move mo ay may mga guards,” sagot ko sa kaniya. Tumahimik kami biglaan matapos no’n. mga dalawang minuto din siya tahimik bago muling tumingin sa akin.

 “I just want to thank you for giving me a chance, December.” bulong niya sa akin .

“I will make sure that you will not regret this chance you gave me,” sabi niya sa akin at hinalikan niya ang ulo ko.

 “Masiyado kang cheesy! Halika nga, maupo nga tayo doon!” sagot ko sa kaniya at saka kami naupo sa may bench at sumandal ako sa shoulders niya.

“Gusto mo ba manood tayo ng Annabelle bukas?” tanong ko sa kaniya.

 “Annabelle? Teka ibig sabihin ba no’n—”

 “Gusto kong magbirthday ka pag tayo na talaga. Gusto kong maging special ang birthday mo,” sagot ko sa kaniya at saka ngumiti tumingin siya sa akin na parang na-excite siya.

 ‘Gusto ko sa first day na maging mag-couple tayo it will be the most special day for you,” sabi ko sa kaniya.

 “Di pa ba tayo? Sinabi ko pa naman sa papa mo tayong dalawa na,”sabi niya sa akin.

 “Manligaw ka muna sa akin, Vaughn. Masyado kang advance at excited na maging jowa ako.” Sabi ko sa kaniya tumawa siya sa akin at hinalikan ang pisngi ko.

**** 

PUMASOK si Raphael sa isang kwarto habang inaayos ang sarili niya. They did it again, at alam niya sa sarili niyang hindi lang basta s*x ang ginawa nila ni December. “Diba sabi ko tigilan mo ng magpakabayani, she hates you.” Sabi ni Phoenix sa kaniya hindi bungad niya ito kay Raphael. "And that would never change." Dagdag pa nito sa kanya.

“Plano ay plano, simula bata palang tayo ito ang gustong gawin ni Mama. Ang maghiganti tayo sa mga Trinidad. Anong nilalambot lambot mo ngayon?” tanong nito Kay Raphael “Anong nilalambot ko ha? Napag-usapan natin na ako ang bahala kay December.”

“Pinagbigyan kita sa gusto mo at hinayaan kitang tirahin nang tirahin ang babaeng ‘yan. Ano bang pinuputok ng pantog mo?” tanong muli ni Phoenix sa kaniya.

 “Yun na nga eh, ako na nga bahala diba pero bakit kasama pa rin siya?” tanong ni Raphael sa kaniya. "I killed her already! Pinatay ko siya kahit ayaw ko!" 

 “Kasi alam kong gusto mo siyang iligtas. Kasama siya sa plano natin at hindi pwedeng ‘di siya magdusa.” sagot nito sa kaniya.

 “Save? Sinira ko na ang buhay niya, Phoenix! Hindi pa ba sapat 'yon para di mo na rin siya pahirapan?” tanong ni Raphael sa kaniya.

“Ginawa ko ang gusto mo pero bakit kailangan idamay siya dyan? December is kind, and she is a wonderful person. Sana naman naisip mo yun. Mas kakayanin ko na magalit siya ng habang buhay sa akin kesa mamatay siya.” sabi naman ni Raphael sa kaniya, gumuhit ang isang nakakatakot na ngiti sa labi ni Phoenix at tinignan mula sa bintana ang kwarto ni December.

 “Hindii naawa ang Presidente kahit na nag makaawa si Mama noon sa kaniya. Tandaan mo yan, sila ang pumatay kay Daddy at Mommy kaya dapat wala kang palagpasin ni isa sa kanila. Hindi tayo titigil hanggang sa ‘di nawawala ang ngiti ng mga Trinidad tandaan mo yan, Raphael.” saad ni Kuya Phoenix sa kaniya.

 ‘Paano kung ayaw ko? Paano kung bumaligtad ako kuya? Anong gagawin mo?”Nilabas ni Phoenix ang baril niya at pabirong nitutok ito kay Raphael. “Papatayin ko si December sa harap mo. Napakadaling mauto ng babaeng 'yon.” Sabi niya at saka ito tumawa ng mahina.

 “Sleep well, my dear brother. At enjoyin mo na ang mga moments na magyuyugyugan kayo ni December.  It might be the last. Make it hard and memorable.” Dagdag pa nito at pumasok sa kwarto niya.