ทันตาเห็น
633 Words
ตอนที่ 9
“อาหารที่ร้านเหรอครับ อร่อยดีนะ” ชายหนุ่มเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นมา จิราพิมนตร์เงยหน้ามองแล้วยิ้ม
“ค่ะ” เธอแปลกใจ นี่เขาเป็นคนชวนเธอคุยก่อน และการปรากฏตัวขึ้นของเขาคงไม่ใช่เป็นเพราะเธอ แต่เพราะเขามากับพี่ชาย ที่ทำธุรกิจเหมือนอย่างคุณทวีปบิดาของฉายดนัย
เจตนิพัทธ์กับจิราพิมนตร์เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยมีณัฐกานต์คอยชี้นำ จะเรียกว่าเธอเป็นแม่สื่อให้เลยก็ว่าได้จนความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปอย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้น ณัฐกานต์ดูออกว่าเจตนิพัทธ์ชอบเพื่อนของเธอ
ณัฐกานต์จะคอยรายงานเพื่อนสาวตลอด จิราพิมนตร์เคยได้ยินเพื่อนๆ ของเธอพูดว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่สุดแสนจะเพอร์เฟกต์ เจตนิพัทธ์นั้นเรียกว่าสมบูรณ์แบบจริงๆ ไม่ว่าการศึกษาที่โดดเด่นมาโดยตลอด ฐานะทางบ้านและความหล่อเหลา
คุยกันได้สักพักหนึ่ง จิรพิมนต์ก็ขอตัวเดินไปเข้าห้องน้ำภายในบ้านของท่านรัฐมนตรีทวีป เธอใช้เวลาทำธุระส่วนตัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะไม่ได้ต้องการแต่งหน้าอะไรมากมายมีแค่ทารองพื้นเล็กน้อยเท่านั้น พอออกจากห้องน้ำแล้วจังหวะที่กำลังจะเลี้ยงตรงทางเดิน จู่ ๆ มารดาของเธอก็ตรงเข้ามากระชากแขนบุตรสาวทันที
“แม่!!!” หญิงสาวเรียกอย่างตกใจ ใครจะไปคิดว่ามารดาของเธอจะทำอะไรแบบนี้
“ทำไมไม่ไปนั่งกับพี่ดนัยเค้า” ดวงตาของเธอจ้องมองจิราพิมนตร์อย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“ก็โต๊ะพี่ดนัยเค้าเต็มแล้วนี่แม่ มีแต่เพื่อน ๆ ของเขาทั้งนั้น” หญิงสาวรีบบอกกับมารดา
“จะทำอะไรหัดให้เกียรติท่านทวีปหน่อยนะ”
“หนูก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย ยัยกานต์ก็นั่งที่โต๊ะหนู หนูก็ไม่ได้นั่งกับเขาสองต่อสองนะคะแม่”
“คนระดับนั้นเค้าไม่ลดตัวมาคบกับแกจริงจังหรอก ฉันจะบอกให้”
“แม่!!! หนูยังไม่ได้มีอะไรกับเค้าเลยนะคะ”
“แล้วแกไปรู้จักเค้าได้ยังไง”
“เค้าเคยช่วยหนู”
“ยังไง”
“ก็คืนนั้นไงแม่ ที่พี่ดนัยให้หนูออกไปรับ แต่ถูกยัยนั่นปั่นหัว พอออกมาก็ถูกลากไปข่มขืนไงคะ ก็ได้คุณเจตเค้าเนี่ยแหละที่ช่วย”
“จริงเหรอ”
“จริงสิแม่”
“เอ่อ ๆ แต่ยังไงแกก็ต้องไปนั่งกับพี่ดนัยเค้า เพราะถ้าเค้ารู้ว่าแกมีคู่หมั้นแล้ว เค้าจะได้เลิกล้มความตั้งใจ” บุตรสาวถอนหายใจออกมา ผู้เป็นมารดาดันร่างลูกสาวให้เดินออกไปข้างนอก
“รีบ ๆ ออกไปสิ..แล้วไปนั่งข้าง ๆ พี่ดนัยเค้าเดี๋ยวนี้เลย” จิรพิมนต์ จำใจยอมทำตามคำสั่งของมารดา
แต่พอเดินออกไป ทั้งสองก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นสาว ๆ นั่งประกบฉายดนัยทั้งซ้ายและขวา
“ที่นี้คุณแม่รู้หรือยังคะ ว่ามนตร์ไม่ควรไปนั่งตรงนั้น” จิรพิมนตร์พูดขึ้น
“แกนี่มันไม่รู้จักรักษาสิทธิ์ของตัวเองบ้างเลย” นิตยามารดาของเธอกล่าวอย่างไม่ยอมแพ้
“แบบนี้แม่ก็น่าจะรู้แล้วว่าไม่ควรบังคับให้หนูแต่งงานพี่ดนัย”
“แกอย่าพูดมาก เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจะให้ท่านทวีปจัดการ”
พอจะรู้ว่าไม่ต้องไปนั่งกับฉายดนัย จิรพิมนต์ก็ยิ้มลอบยิ้มออกมา ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะของเจตนิพัทธ์ตามเดิม ส่วนนิตยาเดินไปนั่งที่โต๊ะของท่านรัฐมนตรีทวีปและเจษฏา
- Writer
