เลิกกันสักทีสิวะ

EP04.2 ll เลิฟช็อต [2]

“อยากจูบแกที่อื่นด้วย แต่ทำตรงนี้คงไม่ถนัด”

“แล้ว... เอาไงดี” ฉันช้อนสายตา ยกยิ้มกรุ้มกริ่ม คนตัวสูงแค่นหัวเราะกับท่าทียั่วยวนที่ฉันมักจะใช้ประจำ แล้วมันก็ได้ผลตลอด

“ไปห้องน้ำไหม”

“เค้าไม่ได้ปวดฉี่” ฉันแกล้งทำเป็นเบลอความต้องการของมัน ทำให้คนตัวสูงย่นจมูกก่อนจะสวมกอดเอวของฉันแล้วคลอเคลียอย่างออดอ้อนสไตล์มัน มันถูไถใบหน้าอยู่บริเวณลำคอก่อนจะกระซิบกระซาบ

“แกก็รู้ว่าเค้าหมายถึงอะไรนี่”

“ไม่รู้”

“หรืออยากให้เค้าทำตรงนี้” มันดื้อดึงกอดฉันแน่นกว่าเก่า ก่อนจะแกล้งให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อยด้วยการดูดเม้มเข้าที่ลำคอ เสียงหายใจของมันเริ่มแรงขึ้นบ่งบอกถึงอารมณ์พลุ่งพล่าน ขนาดเสียงดนตรีก็ยังกลบความต้องการของมันไม่ได้

เมาแล้วหื่นจริงๆ

ทีเมื่อกี้ไปออเซาะกับผู้หญิงอื่นนะ!

“นะ เบสท์นะ” มืออีบอสเริ่มซุกซนแล้ว ฉันว่ามันเมากึ่มๆ นิดหน่อยเลยไม่ค่อยอายอะไร คนตัวสูงเริ่มล้วงเข้ามาในเสื้อ ฉันเลยหยุดมือมันด้วยการจับไว้ก่อน ถึงที่นี่จะเป็นผับ แต่ก็ช่วยรักษาภาพพจน์ของฉันนิดนึง

“แกจะมาล้วงเสื้อเค้าตรงนี้ไม่ได้นะ”

“แล้ว... เอาไงดี” มันย้อนคำพูดฉันแล้วจับสองข้างแก้มฉันแล้วจูบอีกครั้ง ราวกับว่าถ้าฉันไม่ไป มันจะไม่ทนอะไรแล้ว ฉันตอบรับก่อนจะผลักมันออกเมื่อสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่เริ่มจะหยุดไม่ไหวของมัน

“แกนี่มันเอาแต่ใจ”

มันยิ้มหน้าระรื่นแม้ถูกด่าก็ไม่ยี่หระกับสิ่งที่ฉันพูดเลยสักนิด

“งั้นแกก็รู้แล้ว ว่าเค้าจะเอายังไง”

ตึง!

หลังฉันชนเข้ากับประตูฝั่งนึงของห้องน้ำ ที่นี่ค่อนข้างสะอาดสะอ้าน ห้องน้ำก็กว้างพอที่จะทำอะไรต่อมิอะไร... อย่างที่คนตัวสูงจินตนาการไว้ได้ กลิ่นแอลกอฮอล์ยังคงอบอวลในขณะที่คนตรงหน้าดันประตูห้องน้ำแล้วรวบเอวฉันเข้าไปกอด ปลายจมูกฝังลงกับลำคออย่างไม่รีรอ

ตัวของบอสร้อนพอๆ กับฉัน ไม่แน่ใจว่าเพราะอารมณ์พลุ่งพล่านที่มันมีหรือเพราะแอลกอฮอล์ที่มันดื่มเข้าไป ริมฝีปากนุ่มจูบที่ปลายคางของฉันก่อนจะขยับซุกไซร้ลงต่ำ มือหนาเริ่มขยับมาฟอนเฟ้นหน้าอกฉันราวกับคนหิวกระหาย

นี่มันไปอดอยากมาจากไหน...

ฉันหายใจแรงเมื่อคนตัวสูงปลดกระดุมกางเกงยีนส์แล้วล้วงมือเข้าในปราการชิ้นน้อยด้านล่าง ปลายนิ้วเย็นๆ ทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย คนเอาแต่ใจปลุกเร้าฉันด้วยการใช้ปลายนิ้วนั่นถูไถบริเวณจุดอ่อนไหว ความรู้สึกประหลาดพุ่งเข้ามาเล่นงานฉันอย่างจัง ฉันเกาะไหล่เขาก่อนที่เรี่ยวแรงจะหดหายเพราะการขยับไปมาบริเวณนั้น เรียวขาฉันหดเกร็งเข้าหากันก่อนจะพยายามควบคุมสติไม่ให้หลุดร้องออกมาด้วยการหายใจเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ

“ดูแกทำหน้าสิ” มันยิ้มกรุ้มกริ่มทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้ต่างไปจากฉันนัก เขาพุ่งเข้ามาฉกฉวยเอาริมฝีปากก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาควานหาความหวานแต่มันไม่มีหรอก ถ้ามันจะมีก็คงเป็นแอลกอฮอล์ที่มอมเมาพวกเราให้ควบคุมความต้องการที่รุนแรงตอนนี้ไม่ค่อยอยู่ ตัวฉันร้อนวูบวาบในทุกครั้งที่มันตวัดปลายลิ้นและสูบเอาลมหายใจของฉันในบางครั้ง

“เหี้ยเอ๊ย มึงแดกเยอะไปแล้วนะอีโบว์! อ้วกแตกกี่รอบแล้วฮะ” เสียงจากข้างนอกทำให้พวกเราชะงักแล้วผละออกจากกัน เหมือนว่าด้านนอกนั้นจะมีคนอื่น และไม่ใช่คนอื่นไกล...

มันคือเพื่อนฉันเอง

ฉันเลิ่กลั่กนิดหน่อยจนบอสยกนิ้วชี้ขึ้นมาจุ๊ที่ปากบอกให้ฉันเงียบแล้วส่ายหัวเพื่อให้ไม่ต้องสนใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นด้านนอก

...พวกเราสบตากันเพราะรู้ว่าเราค่อนข้างมีเวลาที่จำกัด และรุนแรงอะไรมากไม่ได้นัก

เงียบเชียบ... นั่นคือสิ่งที่ฉันและมันต่างก็รู้

บอสเลิกเสื้อสายเดี่ยวของฉันพร้อมกับเลิกบราเซียฉันขึ้นด้านบนโดยที่ไม่ได้ปลดมันออก มันจูบเข้าที่ใจกลางอกพร้อมกับดูดดึงในที่ที่ไวต่อความรู้สึกทำให้ฉันห่อไหล่และร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง

มันไม่ให้ฉันเสียงดังแต่สิ่งที่มันทำแต่ละอย่าง... เหมือนจะทดสอบความอดทนยังไงยังงั้น!

ยอดอกของฉันเปียกชุ่มและผิวเนื้อบริเวณนั้นเป็นรอยช้ำอยู่สามสี่จุดเพราะเขาจงใจทิ้งรอยไว้แบบนั้น

“อีเบสท์ไปไหนวะ!” เสียงอีโบว์ทำให้ฉันที่ตกอยู่ในภวังค์สะดุ้งอีกรอบ ฉันหยุดตัวเองในขณะที่บอสก็ชะงักไปเหมือนกัน มันถอนหายใจเซ็งนิดหน่อยแล้วปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวเองออก

“แกอย่าสนใจสิ” คนตัวสูงกระซิบเสียงต่ำข้างหูแล้วขยับมาจูบฉัน แต่จะไม่ให้ฉันไม่สนใจก็คงไม่ได้ ฉันจูบตอบมันทั้งๆ ที่ใจเต้นตึกตักเพราะไม่รู้ว่าจู่ๆ อีโบว์จะผีเข้ามาเคาะประตูห้องน้ำที่ฉันอยู่มั้ย...

คนอย่างมันเวลาเมาแม่งก็ทำได้ทุกอย่างซะด้วย

ไม่ทันให้ฉันหวาดระแวง บอสก็อุ้มฉันมาพิงผนังอีกฝั่งนึง มันถลกขากางเกงฉันลงจนเกือบถึงเข่าก่อนจะดันหน้าผากตัวเองให้ชนกับหน้าผากของฉัน กระซิบเสียงเบาพอให้เราได้ยินแค่สองคน

“สนใจแค่บอสก็พอ”

“...”

เสียงของเขาดั่งประกาศิต พอเขาพูดจบก็เลื่อนริมฝีปากจะมาจูบฉันอีกครั้งหากแต่คนข้างนอกน่ะทำให้สมาธิพวกเรากระเจิงได้ตลอด

“ทำไมเบสท์ยังคบกับไอ้บอสวะ ไอ้บอสแม่งเหี้ยจะตาย”

คราวนี้เป็นบอสที่ชะงัก นัยน์ตาฉายแววหงุดหงิดอยู่ในที เขาพ่นลมหายใจเซ็งแล้วมองฉันเล็กน้อย

“เพื่อนเธอนี่ปากดีนะ”

“ก็เพื่อนแกเหมือนกันเหอะ” ฉันยู่หน้าแล้วหัวเราะก่อนจะฝังริมฝีปากเข้าที่ลำคอคนตัวสูงเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจมันบ้าง “สนใจแค่เค้าก็พอ”

“อีเบสท์มันโง่!” อีโบว์ป่าวประกาศจนฉันสะดุ้งเล็กน้อยแล้วตวัดตาไปทางเสียงด้านนอกอย่างอารมณ์เสีย

เอ้า อีนี่ เมาแล้วด่าฉันเฉย!

“อีบอสพูดอะไรก็เชื่อตลอด มันตอแหลมาตั้งไม่รู้กี่ครั้งก็ไม่เคยเข็ด” อีโบว์ร่ายต่อด้วยความเมา ทำให้บรรยากาศระหว่างฉันกับบอสหยุดชะงักลงชั่วครู่ ฉันเลื่อนสายตามองคนตรงหน้าที่ไหวไหล่ราวกับจะบอกฉันว่าอย่าเก็บเอามาใส่ใจ... แต่หน้ามันหงุดหงิดกว่าฉันอีก

“แล้วนี่กูก็ไม่รู้จะบอกเบสท์ยังไง” อีโบว์ยังโวยวายเสียงดังลั่นห้องน้ำ ฉันได้ยินเสียงเบลบอกให้มันลดเสียงแต่เหมือนอีนี่จะเมาจัดจนบ้าเลยไม่สนตาสีตาสาอะไรทั้งนั้น บอสชะงักไปแวบนึงก่อนจะใส่กางเกงและช่วยแต่งตัวให้ฉัน

“ออกกันเหอะ หมดอารมณ์เพราะเพื่อนเธอละ”

“ตอนนี้อะเหรอ” ฉันงงนิดหน่อย บอสดึงบราเซียฉันลงแล้วช่วยสวมกางเกงยีนส์กลับเข้าที่เก่า หากแต่ยังไม่ทันเสร็จดี คนด้านนอกก็โวยวายขึ้นมาอีกรอบ

“บอกอะไรเบสท์วะ” เสียงอีเบล

“ก็คราวที่แล้วที่อีบอสเมาอ่ะ มันโทรหากู” อีโบว์โวยวายแล้วเงียบไปพักใหญ่ เป็นจังหวะเดียวกับที่คนตัวสูงใส่กางเกงยีนส์ให้ฉันเรียบร้อย มันดูเลิ่กลั่ก คิ้วขมวดเล็กๆ ลางสังหรณ์ฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ที่เห็นมันทำท่าแบบนั้น

“ถามว่าขอมานอนที่ห้องกูได้รึเปล่า”