“ถึงมันกล้า มึงก็คงไม่ทำกับกูแบบนั้นหรอก กูรู้ว่ามึงรักกู” ฉันหัวเราะแล้วยื่นกระป๋องเบียร์ชนกับไอ้โบว์ คนอื่นก็พากันเฮโลมาชนด้วย ไอ้โบว์ยื่นมือมาขยี้หัวฉันด้วยความเอ็นดูกับคำอ้อน
“กูก็รักมึงเว้ย เบสท์” มันตอบแบบนั้นทำให้ฉันสบายใจขึ้นมานิดหน่อย
แค่นิดเดียวแหละ... ความจริงแล้วไอ้โบว์เป็นเพื่อนที่ฉันไว้ใจเอามากๆ ฉันไม่คิดว่ามันจะทำอะไรไม่ดีกับฉันหรอก แต่ฉันไม่สบายใจเลยตั้งแต่ที่เห็นมันเลิ่กลั่กแล้วบอกฉันว่ามันจำไม่ได้ว่าบอสเรียกชื่อมันรึเปล่า
ฉันรู้มันจำได้... แต่ไม่รู้ทำไมมันไม่บอก
วันต่อมา
เอาจริงๆ ฉันหลบหน้าบอสได้ไม่นานหรอก ด้วยความที่มีเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เรียนด้วยกัน แถมยังทำกิจกรรมด้วยกัน การเลิกกันแม่งโคตรจะยาก ไม่ว่าฉันจะหนีหน้ามันยังไง มันก็ต้องเสนอหน้ามาให้ฉันเจอจนได้
เมื่อวานฉันเมาแล้วนอนหอไอ้โบว์ ก่อนจะเปลี่ยนชุดมาเรียนตอนเช้า พอบ่ายก็ต้องมาคุมน้องระบายสีคัตเอ้าท์
แน่นอนว่า
