CHAPTER TWENTY SEVEN

2480 Words

I was so shocked sa nalaman ko na halos hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.   Napatingin siya sa akin habang may luha na naman sa kanyang mga mata.   “I was very unaware of my surroundings that time na kahit sino na lang na makabangga ko while walking is hindi ko na pinapansin,” he said.   I felt the pain inside him na naging dahilan para yakapin ko siya nang mahigpit.   At doon siya mas umiyak. I felt his arms wrapped around me too.   Rinig na rinig ko ang hikbi at sakit nang pakiramdam niya habang nakayakap siya sa akin.   “I’m so sorry for hearing those things,” I said habang yakap-yakap ko pa rin siya.   He didn’t say anything instead he cried a lot.   Hindi ko siya masisi kung bakit ganoon na lang ang paghingi niya sa akin ng set-up na kami kahit na

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD