[ลาวา :: SPEAK PART]
ผมรู้สึกตัวเพราะเสียงโทรทัศน์ดัง พอขยับลืมตาขึ้นมาก็ยังเห็นไอ้ซอลมันนอนอยู่ข้างๆ ผมเลยกระชับกอดมันให้เเน่นกว่าเดิม..
ตอนที่ได้ยินเสียงไอ้ซอลมันเรียกชื่อผม มันทำให้ผมเเทบบ้าจริงๆ ผมคิดถึงมันมาก คิดถึงเสียงมัน ปากร้ายๆ ของมัน.. พอมันตื่นขึ้นมาผมก็เเทบจะทำอะไรไม่ถูกเลยด้วยซ้ำ
ขอบคุณพระเจ้าที่ให้ซอลกลับมา...
"ตื่นเเล้วเหรอ"ไอ้ซอลมันถาม เเต่สายตาก็ยังจดจ่ออยู่กับหนังตรงหน้า
"อืม หิวเลยตื่น"ผมพูดปนขำ ทำเอาไอ้ซอลมันผลักหน้าผากผมเบาๆ
"ไปหาอะไรกินข้างล่างมั๊ย น่าจะมีมินิมาร์ท"
"เเต่หมอบอกว่ามึงต้องพัก ห้ามออกไปไหน"ผมร้องห้ามก่อนจะเอาขาล็อคตัวมันไว้เเน่น
"เมื่อกี้พยาบาลมากูถามเขาเเล้ว"มันยักคิ้วข้างเดียวใส่อย่างกวนเบื้องล่าง
"เเล้วเขาไม่ว่าเหรอไงกูนอนเตียงคนป่วยเนี่ย"ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับไอ้ซอลที่มองลงมาพอดี
"เขาไม่เสือกเรื่องคนอื่นเหมือนมึงหรอก"ไอ้ซอลว่าก่อนจะจูบลงม
