ยัยเพลงอยู่แค่ชั้นสี่ ฉันก้าวขึ้นบันไดแป๊บเดียวก็ถึง ซึ่งพี่ไผ่หวานนำทางให้ฉันและดูลาดเลาให้ทุกก้าว
"คุณเดวากำลังจะออกจากบันไดหนีไฟ ดูทางให้ด้วย"
เธอบอกผ่านวิทยุสื่อสารที่ติดที่ใบหูตัวเอง สงสัยF4 มาถึงแล้ว
"ค่ะๆได้ค่ะ ดึงความสนใจไว้หน่อย พาบอดี้การ์ดหน้าห้องไปไหนก็ได้ เราจะได้รีบเข้าไป"
พอบอกจบบอดี้การ์ดคนสวยก็หันมาหาฉันทันที
"คุณเดวะ...อ้าว คุณเดวาร้องไห้ทำไมคะ?" ฉันรีบยกมือแตะแก้มตัวเอง น้ำตาพวกนี้มันไหลออกมาตอนไหน แล้วทำไมถึงมากมายขนาดนี้
"ไม่รู้ว่าร้องไห้ได้ยังไง ฉัน... ฉันรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีบางอย่างอยู่ในใจฉัน"
"กังวลไปเองรึเปล่าคะ" ฉันไม่ตอบ เพราะไม่รู้จริงๆว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร จนบอดี้การ์ดของฉันแตะที่หูฟังตัวเองอีกครั้งแล้วพยักหน้า
"ข้างในทางสะดวก เราไปกันเถอะค่ะ"
พี่ไผ่หวานดึงประตูเปิดแล้วจับมือฉันออกมาจากบันไดหนีไฟ ก่อนที่เธอจะเดินนำเป็นกำบังไปที่ห้องของย
