Nanginginig si Daniel Lukas, ang kanyang bibig ay bumuka at sumasara sa isang walang tunog na pagtatangka na pigilan ang hindi maiiwasan, ang kinatatakutan, at gayon pa man ang pinaka-inaasam.
Dinilaan ni Carlos ang kanyang tuyong labi habang pinagmamasdan si Daniel Lukas na sinipa ang kanyang sapatos, na lumabas sa maong na nakabalot sa kanyang mga binti sa isang bola ng tela pa rin. "Umalis ka... gagawin ko yan!"
Mula sa kanyang maong, gumuhit si Carlos ng isang kumikinang na kutsilyo, ang talim ay kumikinang sa liwanag ng sinag ng araw na dumaraan sa isang siwang sa bubong. Sa isang tunog ng hayop, pinunit niya ang kamiseta ni Daniel Lukas, inilantad ang hubad na balat, ang mabilis na pagtaas at pagbaba ng dibdib na may mabilis na paghinga.
Nakangiti, pinadulas niya ang patag na tali
