Karaniwan itong matutukoy ng mga bisita na unti-unti, kahit kakaunti, ay dumating at naninirahan sa bar habang lumalalim ang gabi. Pero sa pagkamangha ni Rose Anne, mukhang, mag-isa lang siya sa gabing iyon, binalik niya ang tingin sa bartender pero hindi pa rin siya pinapansin nito, ni hindi man lang siya naiirita sa kawalan ng ibang customer.
Inabot ng Rose Anne ang ilalim ng kanyang baso. Saglit niyang pinaikot-ikot ang matingkad na pulang seresa, pinapanood ang mga ito na bumagsak sa magkatabi, bago determinadong itinaas ang garapon sa kanyang mga labi sa huling pagkakataon, sabay-sabay na idinausdos ang mga seresa sa kanyang bibig. Ipinikit niya ang kanyang mga mata sa sarap at nilasap ang tamis na basang-basa sa alak, medyo nadismaya na nangako ang gabing iyon na hindi kawili-wili.
