2 | เข้ากันได้ดี (1)
935 Words
- 2 -
เข้ากันได้ดี (1)
"โย...โย ตื่นได้แล้ว"
"อือ..." ฉันร้องในลำคอเมื่อรู้สึกตื่นจากแรงสะกิดน้อย ๆ และเสียงทุ้มนุ่มหูที่เอ่ยแนบชิดจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ คลอเคลียไม่ห่าง
ฉันลืมตาขึ้นภายใต้ผ้าห่มผืนหนาพลางปรับโฟกัสสายตากวาดมองรอบ ๆ เพื่อพิจารณาว่าตอนนี้กำลังอยู่ในสถานการณ์แบบไหน
จริงสินะ...เมื่อคืนฉันกับพี่ครามเรามีอะไรกันที่ห้องนี้ ที่นี่เป็นบ้านของพี่คราม มันเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นที่อยู่ในหมู่บ้านใจกลางเมืองซึ่งใช้เวลาเพียงสิบนาทีเท่านั้นในการขับรถจากคลับมาถึงที่บ้านของเขา
"อย่าบอกนะว่าลืมเรื่องเมื่อคืนที่เรา..."
"จะบ้าเหรอ ใครจะลืมลง!" ฉันหันไปทุบที่แขนแกร่งของพี่ครามเมื่อเขายกยิ้มและทำหน้าเย้ยอย่างน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด
ใครมันจะไปลืมลง!
นี่ฉันมีเซ็กซ์กับมือกลองของวงโฟร์ดรีมเลยนะ วงโฟร์ดรีมที่กำลังฮอตฮิตเป็นกระแสอยู่ในตอนนี้น่ะ
"งั้นก็ลุกมากินข้าว พี่ทอดไข่กับไส้กรอกไว้แล้ว"
ฉันพยักหน้ารับหงึก ๆ ก่อนจะลุกขึ้นและเดินตามร่างสูงออกไปด้านนอกห้อง ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งของพี่ครามเอาไว้ หลังจากที่ผ่านค่ำคืนหนักหน่วงจนหมดแรงก็เป็นพี่ครามนี่แหละที่จัดการสวมใส่ชุดของเขาให้
ความจริงฉันก็รับรู้เรื่องทุกอย่างนั่นแหละ แต่ฉันเหนื่อยและหมดแรงเกินกว่าจะลุกขึ้นจากเตียง ฉันเลยกลายเป็นตุ๊กตาให้พี่ครามจับใส่ชุดนั้นชุดนี้ตามที่เขาต้องการ
"โห พี่ครามทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ" ฉันเบิกตากว้างเมื่อเดินออกมาก็ได้กลิ่นหอมฉุยเตะจมูก อีกทั้งเมนูไข่และไส้กรอกทอดน่ารับประทานก็ถูกจัดวางบนจานอย่างสวยงาม มันเลยทำให้ฉันอดที่จะแปลกใจไม่ได้
"เป็นสิ ขอบอกเลยว่าฝีมือของพี่นี่ระดับเชฟต่างประเทศเลยนะ"
"แค่ทอดไข่นี่สถาปนาตัวเองเป็นเชฟเลยเหรอคะ"
"พี่ทำเป็นทุกอย่างนั่นแหละ จะมาชิมฝีมือทำอาหารของพี่ทุกวันก็ได้นะ ไม่ติดอยู่แล้ว"
"อะไรกัน ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ บอกว่าถ้าจะเป็นเมียก็ไม่ติดเหมือนกัน พูดแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าคะเนี่ย" ฉันหัวเราะพลางส่งสายตามองคนตรงหน้าอย่างไม่จริงจังนัก
บอกตามตรงว่าฉันเองก็ไม่ได้เชื่อคารมของพี่ครามมากนักหรอก เขาตั้งใจจะหยอดฉันไปอย่างนั้นไม่ได้คิดจริงจังอะไรอย่างแน่นอน
"นักดนตรีแบบนี้ก็หยอดคำหวานกับสาว ๆ ไปเรื่อยนั่นแหละ"
นั่นไง...ซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้
"ตรงดีนะคะ" ฉันหัวเราะออกมาเสียงดังแต่ทว่ากลับชื่นชอบในคำตอบของเขา
จะว่ายังไงดีล่ะ มองดูแล้วพี่ครามก็เป็นคนที่จริงใจคนหนึ่ง ความต้องการของเราสองคนเหมือนกันนั่นก็คือ 'เซ็กซ์' ที่เกิดจากความเหงา แต่ถึงแม้ว่าเราสองคนจะได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วแต่พี่ครามก็ยังเป็นเขาคนเดิม
"แล้วเราจะนัดเจอกันอีกได้รึเปล่า"
"..." ประโยคนั้นของพี่ครามทำเอาฉันแน่นิ่งไป ฉันเงยหน้าขึ้นละสายตาจากอาหารตรงหน้าและกดสายตามองใบหน้าหล่อเหลาที่รอฟังคำตอบของเขาอยู่เช่นกัน
"คือพี่ไม่ได้จะผูกมัดหรืออะไรหรอกนะ เอ่อ...คือพี่...พี่แค่คิดว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีน่ะ..."
มันก็จริง...ฉันเองก็รู้สึกว่าฉันกับพี่ครามเราสองคนก็เข้ากันได้ดี เอ่อ...หมายถึงเรื่องอย่างว่าอะนะ
"...พี่โสด ส่วนโยเองก็โสด ถ้าความต้องการเราเหมือนกันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องคิดมาก ถ้าวันไหนโยเจอคนที่ถูกใจ หรืออยากเลิกที่จะทำแบบนี้พี่ก็โอเค เราสองคนแค่อยู่ด้วยกันตอนที่มีความต้องการเหมือนกันเท่านั้น"
"คือ...พี่ครามหมายถึงคู่นอนแบบนี้ใช่ป้ะ" ฉันเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าเป็นเชิงคำถาม สิ่งที่เขาต้องการนั้นก็คือความสัมพันธ์แบบคู่นอนใช่ไหมที่เขาหมายถึง?
"อ่า...ก็ประมาณนั้นแหละ"
ความเงียบเข้าปกคลุมภายในห้องเมื่อตอนนี้ฉันกำลังนึกคิดถึงคำพูดของพี่ครามเมื่อครู่ จะว่ายังไงดีล่ะ บอกตรง ๆ ว่าฉันเองก็รู้สึกเหมือนเขานั่นแหละ ฉันไม่ใช่คนเรียบร้อยและไม่ใช่คนหัวโบราณ และแน่นอนว่าเหตุผลของพี่ครามทำให้ฉันเองก็สนใจอยู่ไม่น้อย แต่มันติดตรงที่ว่าเขาคนนั้นคือพี่ครามนี่แหละ!
พี่ครามเป็นเพื่อนพี่พยัคฆ์ ซึ่งพี่พยัคฆ์เป็นแฟนของพี่สาวฉัน ถ้าหากพี่สาวของฉันรับรู้ว่าฉันกลายเป็นคู่นอนให้กับพี่ครามเข้านี่มีหวังบ้านแตกแน่!
"ถ้าไม่โอเคก็ไม่เป็นไรโย พี่แค่..."
"พี่ห้ามบอกเรื่องนี้กับพี่พยัคฆ์ได้ไหม โยไม่อยากให้ใครรู้"
"ได้ดิ ไม่มีปัญหา" คนตัวโตพยักหน้าตอบรับในทันทีทำให้ฉันยื่นมือไปตรงหน้าของเขาเพื่อตกลงในการเริ่มต้นความสัมพันธ์ลับ ๆ นี้
"งั้นก็ตกลงค่ะ คุณคู่นอนสุดหล่อ"
"ยินดีต้อนรับครับ คุณคู่นอนสุดสวย"
- Writer
