แค้นรักวาโย

2 | เข้ากันได้ดี (2)

- 2 -

เข้ากันได้ดี (2)

พลันเมื่อทานอาหารเช้าและจัดการกับร่างกายของตัวเองเสร็จก็ได้เวลากลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงสักที เมื่อวานฉันโดนแฟนที่คบหานอกใจแต่ฉันเองเผลอไผลมีความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มีสถานะ แต่แล้วยังไงล่ะ...ฉันกับไอ้ฌอนเราจบกันแล้ว ฉันจะนอนกับใครหรือคบใครใหม่มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน!

"โยกลับก่อนนะ" ฉันเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ

"จะกลับแล้วเหรอ" พี่ครามเอ่ยถามพลางสาวเท้าเดินเข้ามาหาฉัน ซึ่งฉันเองก็พยักหน้ารับบาง ๆ แทนคำตอบ

"ค่ะ จะกลับแล้ว...อ๊ะ!"

"อยู่ต่ออีกหน่อย" เสียงทุ้มเอ่ยแนบชิดกับใบหน้าขณะที่วงแขนแกร่งก็โอบรัดเอวของฉันเอาไว้ทำให้ร่างกายของฉันและเขาใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น

"อื้อ พี่คราม...โยจะกลับแล้ว" ฉันเบี่ยงหน้าออกและดันมือที่แผ่นอกแกร่งเอาไว้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรถึงทำให้พี่ครามอ้อนกันแบบนี้ ปกติแล้วพี่ครามมักจะชอบทำหน้านิ่ง ๆ มองดูเผิน ๆ ก็เหมือนคนหยิ่งคนหนึ่งเลยล่ะ แต่พอเห็นเขาในมุมนี้ก็ทำให้รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน

"อยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหมครับคุณคู่นอน" น้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความต้องการทำให้ฉันเชยใบหน้าขึ้นสบประสานกับสายตาคมที่กำลังจดจ้องมองมาไม่ห่าง

"หื่นสุด ๆ ไปเลยนะคะ" ฉันหัวเราะและเอ่ยออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางของพี่คราม

สองมือกอบกุมใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ก่อนที่ฉันจะเขย่งปลายเท้าและกดริมฝีปากลงทาบทับราวกับเป็นคำตอบให้กับคำร้องขอของเขา

ฉันคล้องแขนที่คอหนาพลางบดเบียดร่างกายเข้าหาคนตัวโตทำให้พี่ครามโอบรัดที่เอวของฉันเอาไว้ ขณะที่ริมฝีปากของเราก็บดเคล้าคลึงกันอย่างหนักหน่วงและดูดดึง จนกระทั่งแผ่นหลังของฉันเดินมาชิดติดกับกำแพงเมื่อถูกไล่ต้อนพร้อมด้วยแขนแกร่งที่ดันไว้ระหว่างร่างกายของฉัน

"อือ...จะทำตรงนี้เลยเหรอพี่คราม" ฉันผละริมฝีปากออกเมื่อรู้สึกถึงมือหนาที่สอดเข้ามาใต้สาบเสื้อและกอบกุมหน้าอกของฉันเอาไว้

"ตรงนี้แหละ พี่ไม่ไหวแล้ว"

"อ๊ะ...อื้อ!" ริมฝีปากของฉันถูกกดทาบทับลงมาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับหนักหน่วงและดุดันมากขึ้นเท่าตัว

มือหนาสัมผัสกับเนื้อกายโดยทั่วก่อนที่เขาจะเคลื่อนไปปลดตะขอบราเซียของฉันออกและเปิดเสื้อขึ้นเผยให้เห็นเนื้ออกที่โผล่พ้นด้วยฝีมือของคนตัวโต

ริมฝีปากหนาเคลื่อนต่ำลงมาจูบซับที่ซอกคอของฉันก่อนจะไล้ตามมาที่เนินอกและครอบครองยอดปทุมถันในที่สุด

"อ๊า..." ฉันจิกเกร็งที่แขนแกร่งของพี่ครามเอาไว้ สัมผัสของเขาทำให้ฉันสั่นระริกจนแทบทรงตัวไม่อยู่เมื่อถูกเขาครอบครองจุดอ่อนไหวแบบนี้

ร่างกำยำขยับเข้ามาใกล้พร้อมทั้งวงแขนที่กลายเป็นที่ยึดหลักไม่ให้ฉันล้มพับไปกองกับพื้นเมื่อถูกคนตัวโตเล่นงานให้จนมุม

เหมือนกับว่าฉันกำลังถูกเขาพรากลมหายใจไปทีละนิด...ทีละนิด หลงเหลือเพียงความวาบหวามที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศเท่านั้น

"อึก...พี่ครามยะ...อย่ากัด อ๊ะ! โยเจ็บ อื้อออ!"

"เจ็บหรือเสียว" ใบหน้าหล่อเหลาเชยขึ้นเล็กน้อยพลางยกยิ้มที่มุมปาก เขาสลับฟันคมและลิ้นเพื่อกระหวัดเกี่ยวและดูดดึงที่ยอดอกอย่างเอาแต่ใจ ถึงแม้ว่าฉันจะหมั่นไส้กับการกระทำของเขาก็เถอะ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อกรอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้ว!

"อ๊า...พี่คราม! อย่าแกล้งโย อ๊ะ!"

แต่ทว่า...

แกรก!

"เฮ้ย...!" พี่ครามร้องขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูก่อนที่ร่างของใครคนหนึ่งจะเดินเข้ามา

จังหวะนั้นทำให้ฉันรีบซุกเข้าหาอกแกร่งและพรางตัวให้เล็กที่สุด ทั้งยังหลุบสายตาลงเพราะยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ให้ตายเถอะ!

"พะ...พี่คราม อะไรเนี่ย"

เสียงผู้หญิงงั้นเหรอ...!?

"ครีม...ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านอะ ไหนบอกว่าจะอยู่กับแฟนไง"

"เอ่อ...ก็ ก็...ครีมกลับมาเอาของอะ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว"

ครีม...น้องสาวของพี่ครามสินะ

โอ๊ย! ให้ตายเถอะ นี่น้องสาวของพี่ครามดันเปิดประตูมาเห็นฉากเด็ดเข้าสินะ!

เหมือนเวรกรรมตามทันยังไงไม่รู้ เพราะฉันเองก็เคยเปิดประตูเข้าไปเจอภาพที่พี่สาวของฉันกับแฟนกำลังจูบฉันยังไงล่ะ แต่พอมาโดนเข้ากับตัวเองแบบนี้มันก็อายเหมือนกันนะ!

"ยัยครีม จะเข้ามาทำไมไม่บอกพี่ก่อนวะเนี่ย!"

"ใครจะรู้เล่าว่าพี่เอาสาวมาที่บ้านอะ! ครีมขอโทษนะคะ ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวครีมปิดตาให้"

ฉันซุกใบหน้าที่อกแกร่งพลางยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความอับอาย ฉันไม่เห็นหน้าของน้องสาวพี่ครามหรอกนะ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะมองมายังไง รู้แค่ว่าเป็นตัวฉันนี่แหละที่อยากจะมุดหน้าหนีไปจากที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอด!

ฮือ....สิ้นแล้ว สิ้นแล้วชีวิตฉัน

ทั้งเขินทั้งอาย ไอ้พี่ครามก็ดันหื่นจะทำตั้งแต่ชั้นล่างของตัวบ้าน ถ้าขึ้นไปทำบนห้องป่านนี้เข้าด้ายเข้าเข็มไปแล้วเนี่ย!

โอ๊ย! เหตุการณ์ครั้งนี้ฉันจะจดจำให้ขึ้นใจเลยว่าเวลาจะทำอะไรฉันจะขึ้นไปทำบนห้องอย่างเดียว!