แผนรักร้ายของยัยจอมแสบ

Chapter 17

หลังจากที่เขากลับมาถึงที่บ้านก็รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบโทรศัพท์ไปหายัยเด็กแสบทันที ทำไมหลังๆมานี้เขาติดยัยเด็กแสบจังเลยก็ไม่รู้

ตู๊ดดดดดดดดดดด

"สายซ้อนอย่างนั้นเหรอ"

เขาเริ่มหน้านิ่วอย่างอารมณ์เสียเขาโทรศัพท์หาหญิงสาวแต่เธอไม่รับยังไม่พอเธอยังคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอีก มันน่าตีมั้ยล่ะ เขาไม่รอช้ารีบกดโทรไปเรื่อยๆจะกดดันเธอจนกว่าจะรับนั้นแหละ

"มาดูกันว่าจะทำยังไงปลาวาฬ!!!"

ทางด้านของปลาวาฬเธอกำลังคุยโทรศัพท์กับพ่อกำนันของเธออยู่ เธอดีใจมากที่พ่อโทรศัพท์มาบอกว่ามาคุยเรื่องขอแม่จิตตรีแต่งงานกับพ่อแม่ของแม่จิตตรีตอนนี้เห็นว่าอยู่ที่ร้านอาหาร พ่อกำนันโทรศัพท์หาเธอแล้วแต่ว่าเธอไมรับตอนแรกคงว่าจะชวนเธอไปด้วย

"จริงเหรอจ๊ะพ่อแล้วจะแต่งเมื่อไหร่จ๊ะ"

(ก็คงเป็นอาทิตย์หน้าเลยเอ็งว่ายังไงล่ะ)

"ปลาวาฬอยากให้แต่งซะพรุ่งนี้เลยจะได้มาอยู่ด้วยกันที่บ้าน"

(ไวไปไหนไอ้ลูกคนนี้นี่ จะตามมามั้ยหรือยังไง)

"ปลาวาฬยังอิ่มอยู่เลยอีกอย่างอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วด้วย วันนี้พาแม่จิตตรีมานอนที่บ้านสิจ๊ะฝากบอกแม่ด้วยว่าปลาวาฬอยากมีน้อง คิคิ"

(ทะลึ่งใหญ่ล่ะไอ้นี่ อยู่บ้านก็ล็อคบ้านดีๆเข้าใจมั้ยเราพ่อคงจะกลับดึกๆ)

"มีอะไรขาดเหลืออะไรบอกปลาวาฬได้เลยนะพ่อ ทั้งเรื่องเงินเรื่องอะไรทุกอย่างพ่อเป็นผู้ชายต้องมีสินสอดทองหมั้นให้ตากับยายเขาด้วย"

ปลาวาฬเอ่ยออกมาเพื่อให้พ่อไม่ต้องกังวลเรื่องเงินหรืออะไร งานก็ต้องจัดที่ดีๆไปเลยเช่นรีสอร์ตอะไรแบบนี้เธออยากให้พ่อกำนันให้เกียรติแม่จิตตรีให้มากๆ ผู้หญิงดีๆก็ต้องคู่ควรกับสิ่งดีๆ

(เรื่องเงินนะเอ็งไม่ต้องห่วงหรอกน่าพ่อมีอยู่แล้วไม่รบกวนเอ็งหรอก ที่ดินก็มีไม่รู้กี่สิบไร่เงินทองเราก็มีไม่ใช่จะจนซะเมื่อไหร่)

"รู้น่าพ่อนี่ยังไง ปลาวาฬก็แค่อยากช่วยพ่อบ้าง"

(เก็บเงินเอ็งไว้เถอะปลาวาฬ เอ็งเก่งที่สุดแล้วพ่อรู้เรื่องนี้พ่อจะจัดการเอง พ่ออยากจะให้เอ็งช่วยเป็นธุระเรื่องสถานที่จัดงานแค่นั้นพอ)

"งั้นไปที่รีสอร์ตของลุงสมบัติเลยจ๊ะปลาวาฬจะไปติดต่อพรุ่งนี้เลยจะได้ทันงานดีมั้ยจ๊ะ"

(พ่อขอบใจเอ็งมากนะปลาวาฬที่ให้พ่อกับจิตตรีได้แต่งงานกัน)

"พ่อเสียสละมาเยอะแล้วถึงเวลาที่พ่อกำนันของปลาวาฬจะมีความสุขบ้าง ไปทานข้าวเถอะจ๊ะบอกทุกคนว่าปลาวาฬอาบน้ำนอนแล้วไว้ว่างๆจะไปหาที่บ้านนะ"

(ได้ๆ งั้นพ่อวางก่อนนะเอ็งดูแลตัวเองด้วย)

"จ้าพ่อ"

ปลาวาฬกดวางสายแล้วก็รีบโทรศัพท์กลับไปหาเฮียภูทันที คุยกับพ่อกำนันเพลินไปหน่อยจนลืมว่าเฮียเขาโทรมาสายซ้อน

ตู๊ดดดดดดดดดดด

"เฮียภูขา ^///^"

(คุยกับใคร!!!)

เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเป็นอย่างมาก ปลาวาฬยิ้มมุมปากอย่างมีความสุขที่เขาหึงหวงเธอแบบนี้และยิ่งนานวันเขายิ่งแสดงออกมากขึ้น

"คุยกับพ่อกำนันจ๊ะ"

(คุยกับพ่อได้ยังไงอย่ามาโกหกคิดว่าจะเชื่อเหรอ?)

"คืองี้จ๊ะเฮียขา พ่อกำนันไปคุยเรื่องขอน้าจิตตรีแต่งงานที่ร้านอาหาร แล้วพ่อโทรศัพท์มาชวนไปด้วยแล้วคุยเรื่องจัดงานแต่งงานนะ"

เขาเงียบลงอารมณ์ที่หงุดหงิดเมื่อกี้เริ่มจะสงบลงอย่างเห็นได้ชัด

"เฮียภูดีใจกับปลาวาฬมั้ยปลาวาฬจะมีแม่อย่างคนอื่นเขาแล้วนะ"

(อืม ดีใจสิ)

เขาเอ่ยยิ้มๆ ปลาวาฬไม่มีแม่ตั้งแต่เด็กๆเธอไม่เคยเห็นหน้าแม่ของตัวเองด้วยซ้ำเท่าที่เขารู้มาคือน้าจิตตรีช่วยกำนันคอยดูแลเธอมาตลอด เขาคิดว่าสองคนจะลงเอยกันเร็วกว่านี้ซะอีกแต่คงติดที่ปลาวาฬเพราะกำนันเขารักลูกสาวมากกลัวลูกจะรู้สึกขาด

"พรุ่งนี้ปลาวาฬจะไปที่รีสอร์ตของลุงสมบัติจะไปคุยเรื่องสถาที่จัดงานแต่งงานของพ่อ ปลาวาฬคงไม่ได้ทำอาหารไปให้เฮียภูแล้ว"

ชายหนุ่มเงียบไปก่อนจะหันไปมองปฎิทินว่าพรุ่งนี้เขามีนัดกับใครรึเปล่าหรือว่ามีงานทำที่ไหนมั้ย ก็ไม่มีอะไรสำคัญงั้นเขาจะหยุดอีกซักวันแล้วกัน

(พรุ่งนี้เช้าเฮียไปรับ พรุ่งนี้เฮียจะไปเยี่ยมอาสมบัติอยู่พอดีเลย)

อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นปลาวาฬคิดในใจ แต่ก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอที่เธอจะได้ไปกับเขานะ

"งั้นพรุ่งนี้เฮียภูมาทานข้าวเช้ากับปลาวาฬที่บ้านนะ"

(อืม เอางั้นก็ได้นะ :))

"น่ารักที่สุดเลยเฮียภูของปลาวาฬ คิกคิก"

(แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่)

จากนั้นเขาสองคนก็คุยกันไปเรื่อยเรื่องนั้นโผล่ไปเรื่องนี้จนเวลาล่วงเลยไปเกือบสองชั่วโมง ปลาวาฬเริ่มง่วงก็หาวออกมาวอดๆ

"ฮ้าววววว"

(ง่วงแล้วเหรอ)

"ค่ะ เมื่อเช้าปลาวาฬได้นอนนิดเดียวเอง"

(งั้นนอนเถอะพรุ่งนี้เจอกัน :))

"ฝันดีนะคะเฮียภู ปลาวาฬรักเฮียภูที่สุดเลยนะรู้รึเปล่า"

(ไม่รู้มั่งเล่นบอกทุกวันขนาดนี้ :) )

"รู้แล้วก็รีบรับรักปลาวาฬไวๆน้าเข้าใจมั้ย ^///^"

ปลาวาฬเอ่ยออกไปติดทีเล่นจริง เขายิ้มออกมาคนเดียวก่อนจะเอ่ยออกไปตามประสาคนปากแข็ง

(ไม่เข้าใจ แค่นี้แหละ :) )

ตู๊ดๆๆๆๆ

"เฮีย! เดี๋ยวสิไม่เข้าใจจริงเหรอ เฮีย!!!"

ปลาวาฬดึงโทรศัพท์ออกจากหูก่อนจะทำหน้างออย่างเซ็งๆ

"ชิคนปากแข็ง !!!"

ปลาวาฬยิ้มออกมาก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วปิดไฟนอนทันที วันนี้เธอมีความสุขมากๆเลยอยากจะมีความสุขแบบนี้ตลอดไปจัง ^///^

เช้าวันต่อมา.....

"ทำอะไรลูกสาวกำนัน หืมมม"

พ่อกำนันตื่นเช้ามาเจอลูกสาวกำลังร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีสุดๆทำอาหารไปด้วยใบหน้าที่มีแต่ความสุขจนเขาแปลกใจ

"มีอะไรดีรึเปล่าถึงอารมณ์ดีขนาดนี้"

"เช้านี้เฮียภูจะมาทานข้าวด้วยจ๊ะพ่อ แล้วก็จะพาปลาวาฬไปที่รีสอร์ตลุงสมบัติด้วย"

"ไปรบกวนคุณเขาทำไมเล่า ไปเองก็ได้รถที่บ้านก็มีคุณภูเขาต้องทำงานนะ"

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับกำนันผมว่างก็เลยอาสาไปส่งเอง :)"

เฮียภูเดินเข้ามาพร้อมกับผลไม้เต็มมือมาฝากคนบ้านนี้ ปลาวาฬยิ้มอย่างดีใจโบกไม้โบกมือให้ชายหนุ่มที่เธอรักอย่างออกนอกหน้า

"เฮียภูมาแล้วเหรอคะปลาวาฬคิดถึ้งคิดถึง ^///^"

"น้อยๆหน่อยไอ้ปลาวาฬนี่ต่อหน้าพ่อเอ็งเลยนะ แล้วเอ็งก็เป็นผู้หญิงเก็บอาการหน่อย"

ปลาวาฬทำหน้ายู่วก่อนจะยิ้มออกมา

"ด้านได้อายอดไงพ่อ ^^"

"ให้ตายสิเอ็งมันไวไฟได้ใครวะ!!"

"ได้พ่อมันมั่ง :)"

แม่จิตตรีเดินมาพร้อมกับผักในมือ ทั้งสามคนหัวเราะชอบใจในคำพูดของแม่จิตตรียกเว้นกำนันที่ตอนนี้หน้างอเรียบร้อย

"เนี่ยคุณภูคุณดูไว้นะบ้านนี้ไม่มีใครเข้าข้างผมสักคน"

"นี่ก็ลูกนั้นก็เมียนี่ครับ ยอมๆไปเถอะกำนัน :)"

"พูดถููกใจจริงๆเลยนะคะคุณภูเนี้ย "

"เออ ยอมก็ยอม -_-"

หญิงสาวตักกับข้าวไปวางไว้ที่โต๊ะอาหารโดยมีแม่จิตตรีของเธอคอยช่วยอยู่ข้างๆ

"งานเป็นยังไงบ้านครับคุณภู"

"ก็ดีครับเรื่อยๆ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรมากจะมีอีกทีเดือนหน้าโน้นแหละครับ"

"ดีจังเลยยังหนุ่มแท้ๆแต่บริหารงานได้เก่งมากเลยประสบความสำเร็จตั้งแต่ยังหนุ่มยังแน่น"

"ก็ได้คำแนะนำจากหลายๆคนเช่นกำนัน :)"

"ผมก็รู้เท่าที่รู้แค่นั้นแหละ ไม่ได้มีความรู้มากมายขนาดนั้นหรอกครับ"

สองคนคุยกันเพลินรถหว่างรอสองสาวกำลังจัดโต๊ะอาหารกัน

"ทานข้าวก่อนเถอะจ๊ะเรียบร้อยแล้ว"

"ปลาวาฬตักข้าวให้นะจ๊ะ ^///^"

ปลาวาฬเดินตักข้าวให้พ่อกับแม่เลี้ยงของเธอก่อนแล้วค่อยตักให้เฮียภูของเธอ

"ทานเยอะๆนะคะเฮีย "

"เราอ่ะควรจะทานเยอะๆ ผอมไปนะเฮียว่า"

"เค้าเรียกหุ่นดีค่ะไม่ใช่ผอม "

"บอกว่าผอมก็ผอมสิ"

ปลาวาฬหน้างอง้ำก่อนจะตักข้าวในจานทาน เถียงเขาทีไรไม่เคยชนะซักทีจะต้องมีคำพูดต่างๆนาๆที่มาชนะเธออยู่วันยังค่ำ

"ยังไงผมฝากด้วยนะครับเรื่องสถานที่ ฝากไอ้ปลาวาฬมันด้วยวันนี้ผมมีประชุมกับพวกอำเภอไม่สะดวกจริงๆ"

ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้มๆ กำนันก็มีบุญคุณกับเขาไม่น้อยหรอก ตอนเขาทำฟาร์มไข่มุกใหม่ๆก็ได้เขาเนี้ยแหละช่วยเหลือในหลายๆเรื่อง

"ผมจัดการให้ครับไม่ต้องเป็นห่วง "

"ปลาวาฬจะทำให้ดีที่สุดเลยจ๊ะพ่อ "

"ขอบใจเอ็งมากลูกสาวพ่อ ขอบคุณคุณภูด้วยนะครับ"

"ครับ"

"งั้นปลาวาฬไปเปลี่ยนชุดแปปหนึ่งนะคะเฮียภูรออยู่ตรงนี่ก่อนนะ"

"อืม ไม่ต้องรีบนะ :)"

เขายิ้มให้หญิงสาวก่อนจะหันไปคุยกับกำนันต่อ ส่วนปลาวาฬก็รีบขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้เดินทางข้ามเกาะเธอควรจะแต่งตัวให้สวยกว่าเมื่อวานวันนี้เธอก็เลยใส่ชุดเดรสลูกไม้หวานๆไปมันซะเลย

"สวยแล้ว มั่ง ... ^///^"

ปลาวาฬยิ้มให้ตัวเองในกระจกก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงมาชั้นล่าง เมื่อมาถึงเธอก็เรียกชายหนุ่มเสียงหวาน

"เฮียภูปลาวาฬพร้อมแล้วค่ะ ^///^"

ชายหนุ่มหันไปมองสบตากับเธอก่อนจะอ้าปากค้างอีกครั้ง ปลาวาฬในชุดลูกไม้สีหวานทำเอาเขาอึ้งกว่าเมื่อวานอีก ทำไมเด็กซนของเขาถึงได้สวยขนาดนี้สวยยิ่งกว่าหญิงใดที่เขาเคยเจออีก

"แหม่ไอ้ปลาวาฬหลังๆแต่งตัวเป็นผู้เป็นคนดีจริงๆ"

"แต่งก็ว่าไม่แต่งก็ว่าจะเอายังไงจ๊ะพ่อ -_-"

"ก็ไม่ได้ว่าอะไรรีบไปเถอะ คุณภู คุณภูครับ"

เขาเหมือนตกอยู่ในภวังค์พอรู้สึกตัวก็รีบหันกลับไปมองหน้ากำนันทันที

"คะ..ครับ"

"รีบไปเถอะครับเดี๋ยวมันจะสาย ^^"

"ครับๆ"

เขารีบลุกขึ้นไปยืนอยูรตรงหน้าปลาวาฬเขาเริ่มเกร็งเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าหญิงสาวทั้งๆที่ปกติเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแต่ทำไมหลังๆถึงได้หัวใจเต้นถี่ขนาดนี้นะ

"เฮียแปลกๆนะเป็นอะไรคะ ^///^"

"เปล่านิ ไปกันเถอะ"

เขายื่นมือมากุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะยิ้มหวาน ปลาวาฬจับมือเขาไว้แน่นก่อนจะเดินเคียงข้างเขาออกไปที่รถจอดอยู่

"เข้าไปสิ"

เฮียภูเปิดประตูให้เธอขึ้นรถไปก่อนแล้วเขาก็เดินอ้อมกลับมาตรงที่นั่งคนขับ เขาขับรถออกไปไปเรื่อยโดยมีเด็กซนนั่งข้างๆคอยแซวคอยแกล้งเขาอยู่ในรถ

"เฮียภูวันนี้ปลาวาฬสวยมั้ย"

"สวย :)"

"จริงนะ สวยแล้วรักเปล่า ^///^"

"หึ! "

"เฮียอ่า ใจแข็งชะมัดเลยเมื่อไหร่จะยอมเป็นของปลาวาฬสักทีเนี้ย "

ปลาวาฬมองเขาอย่างออดอ้อนกระพริบตาปริบๆเพื่อขอความเห็นใจจากเขาส่วนคนตัวโตก็ยิ้มอย่ามีความสุขที่ได้แกล้งหญิงสาวตลอดการเดินทาง

"เป็นผู้หญิงแท้ๆมาพูดกับผู้ชายแบบนี้ได้ยังไง"

"ก็เฮียภูไม่ยอมให้ปลาวาฬเป็นของเฮียภูสักทีอ่ะ ปลาวาฬก็เลยจะทำให้เฮียภูเป็นของปลาวาฬแทน คิคิ ใจอ่อนเถอะน้าๆ"

"ไม่เอาอ่ะ"

"ใจร้ายจังเลย เชอะ!!"

"อยากดื่มอะไรมั้ยเฮียแวะให้"

ปลาวาฬมองตามข้างทางเธออยากจะดื่มกาแฟซักแก้วหนึ่ง แต่จริงๆแล้วเธอดื่มไม่ค่อยได้หรอกต้องดื่มอ่อนๆไม่อย่างนั้นเธอจะใจสั่นถึงขั้นเกือบนอนโรงพยาบาลมาแล้วถ้าดื่มเกินขนาด

"อยากกินกาแฟค่ะ ^///^"

"ใจสั่นนอนไม่หลับเกือบนอนโรงพยาบาลยังไม่เข็ดใช่มั้ย :)"

"ถือว่ารู้จักกันจริง มาเป็นของปลาวาฬเถอะนะ"

หญิงสาวกอดแขนเขาแน่น เขาส่ายหน้ายิ้มๆปลงกับนิสัยเปิดเผยของหญิงสาวข้างกาย เธอก็เป็นของเธอแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วแค่เขาไม่ค่อยชินแค่นั้นแต่หลังๆมาก็เริ่มชินละ

"กับคนอื่นเคยทำแบบนี้มั้ยเนี้ย"

"ไม่เคยค่ะเฮียภูเป็นคนแรกและคนเดียว รักที่สุดเลยรู้มั้ย ^///^"

เขามองเธอยิ้มๆก่อนจะหักรถเลี้ยวไปจอดที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

"รออยู่ที่รถเดี๋ยวเฮียไปซื้อน้ำมาให้"

"รู้เหรอว่าปลาวาฬดื่มอะไร "

"อัญชันมะนาวพอ :)"

"ชิ! ขอกาแฟก็ไม่ได้ "

เขาไม่ตอบอะไรอีกปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปในร้านกาแฟมองเมนูก่อนจะสั่งอย่างละหนึ่งแก้ว

"อัญชันมะนาวที่หนึ่งครับ แล้วก็ลาเต้ช็อตเดียวพอครับ"

"ทั้งหมด 100บาทค่ะ"

"นี่ครับ"

เขาจ่ายเงินแบงค์ร้อยให้พนักงานก่อนจะเดินไปนั่งรถที่โต๊ะไม่เกินห้านาทีพนักงานก็เอามาส่งให้เขา

"ได้แล้วค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

เขายิ้มให้พนักงานก่อนจะเดินกลับไปที่รถ ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเขาถึงสั่งลาเต้กาแฟช๊อตเดียวเพราะเด็กแสบจะกินไม่ได้ เขาจะให้เธอชิมแค่นิดเดียวพอหายอยากแค่นั้นแหละ

แอ๊ดดดดดดดดด

เขาเปิดประตูเข้ามาในรถหญิงสาวยิ้มตาหยีมองเขาอยู่ก่อนแล้ว

"แก้วไหนของปลาวาฬน้า ^///^"

"คิดว่าแก้วไหน :)"

"ลาเต้แน่นอนเลย ใช่มั้ยๆ"

"หึ! ฝันไปเถอะ"

เขาส่งแก้วอัญชันมะนาวไปให้เธอ ปลาวาฬรับไปด้วยสีหน้าสลดลง

"เฮียภูใจร้ายมากเลยอ่ะ ปลาวาฬแค่อยากกินกาแฟนิดเดียวเองก็ไม่ได้"

"ซื้อมาแก้วใหญ่จะกินยังไงนิดเดียวจะทิ้งที่เหลือก็เสียดายของหมด :)"

ปลาวาฬมองเขาที่ดูดกาแฟยั่วเธอ เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างหิว ไม่มีใครเข้าใจเธอเลยถ้าอยากกินต้องได้กินอ่ะรู้จักมั้ย T^T

"เฮียปลาวาฬของชิมหน่อย นะๆ"

"แต่เฮียดูดไปแล้วนะ"

"ไม่เป็นอะไรปลาวาฬไม่ถือ ปลาวาฬไม่เคยรังเกียจเฮียภูเลยขอดูดหน่อย นิดเดียวนะๆ"

เขายื่นมันไปตรงหน้าเธอปลาวาฬงับหลอดก่อนจะดูดลงไปอึกหนึ่งแล้วยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ

"ฮ้าาาา สดชื่น คิคิ"

เด็กแสบของเขาพอได้ดูดกาแฟเพียงนิดเดียวก็อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ เขาเอากาแฟมาดูดต่อจากเธอปลาวาฬอ้าปากค้างก่อนจะเอ่ยขึ้น

"เฮีย!! ปลาวาฬใช้หลอดไปแล้วนะเอาอันนี้ไปเปลี่ยนค่ะปลาวาฬยังไม่ได้ใช้"

เขามองแก้วในมือก่อนจะยักไหล่ยิ้มๆ

"ปลาวาฬกินได้เฮียก็กินได้ :)"

ปลาวาฬมองหน้าเขาก่อนจะยิ้มเขิน เหมือนคนจูบกันทางอ้อมเลยอ่ะ >/////////<"

" :) "