แผนรักร้ายของยัยจอมแสบ

Chapter 15

เวลานี้ชายหนุ่มนั่งดูพวกกองถ่ายเขาทำงานกันอยู่ ตัวเขานั้นไม่ได้ไปหายัยแสบเลยไม่รู้ว่าทำอาหารไปถึงไหนแล้ว คือยังไม่อยากเจอตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่ถูกยังไงไม่รู้ก็เลยมานั่งทำใจตรงนี้สักพักนี่ก็สองชั่วโมงกว่าแล้วหละที่ผมไม่ไปหาเธอเลย

"เฮียภูไม่ไปดูปลาวาฬมันหน่อยหรือไง ไม่รู้ทำอะไรไปถึงไหนแล้ว"

"เดี๋ยวเสร็จคงออกมาเองแหละ"

"งั้นให้ผมไปช่วยน้องปลาวาฬมั้ยครับ ผมทำอาหารพอได้นะและอีกอย่างผมก็ว่างแล้วด้วย ^^"

ช่างกล้องเสนอตัวไปช่วยปลาวาฬทำกับข้าวเนื่องด้วยเขามีจุดประสงค์คืออยากจะใกล้ชิดกับหญิงสาว บอกเลยว่าตอนเจอกันครั้งแรกเขาถูกใจผู้หญิงคนนี้มากโคตรสวยสวยสุดๆ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าของเกาะไข่มุกหรือคุณภูเขาดูไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่ตัวเขานั้นไปใกล้ชิดกับน้องปลาวาฬ

"ไม่ต้องหรอก ไม่ต้องๆเดี๋ยวผมไปเอง"

แต่เพียงเขาเอ่ยขึ้นมาแค่ประโยคเดียว คนตรงหน้าเขารีบร้องห้ามทันทีเหมือนจะขัดขวาง เฮียภูรีบลุกขึ้นเดินไปหาหญิงสาวทันทีเนื่องด้วยกลัวว่าผู้ชายคนอื่นจะไปหาเด็กแสบของเขา

เขาเดินมาถึงในห้องครัวมองสภาพเด็กแสบที่ตอนนี้มอมแมมสุดๆ เหงื่อไหลซิกๆพร้อมกับใบหน้าที่ดูเหนื่อยล้า

"บอกว่าให้ตามแม่บ้านมาไง"

"เสร็จแล้วค่ะไม่ต้องตามหรอก เฮียภูลองมาชิมหน่อยคะว่ามันอร่อยหรือยัง"

เขาเดินตรงไปหาเธอก่อนจะเริ่มชิมเมนูของเธอที่มีอยู่ห้าอย่าง เขาชิมไปมองหน้าคนทำไปที่ตอนนี้กุมมือตัวเองลุ้นในคำตอบของเขามาก

"มองอะไรนักหนา"

"เฮียอ่ะอย่าแกล้งสิ ไหนๆชิมแล้วเป็นยังไงบ้างคะอร่อยมั้ย"

"ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้นกันก็แค่ทำอาหารรสชาติก็เหมือนที่ทำปกติ"

"เหมือนตรงไหนคะรสชาติที่ทำปกติคือรสชาติที่เฮียภูคนนี้ชอบทาน แต่นี่ทำแบบกลางๆเพราะไม่รู้ว่าใครชอบแบบไหน"

เขาร้องอ่อออกมาอย่างเข้าใจ มิน่าล่ะตอนที่เขาชิมนั้นมันออกจะจืดๆเป็นเพราะเขาชอบรสจัดและทุกทีปลาวาฬทำให้เขารสชาติมันจะเข้มข้นกว่านี้เยอะ

"ก็คงพอดีแหละสำหรับคนอื่น ถ้าสำหรับเฮียเฮียว่ามันจืดไป"

"ของเฮียอยู่ตรงนั้นค่ะรสชาติไม่เหมือนตรงนี้"

ปลาวาฬชี้ไปยังชามเล็กอีกฝั่งนั้นเป็นเมนูของเฮียภูของเธอ เธอปรุงรสตามที่เขาชอบเป็นพิเศษนั้นทำให้เขายิ้มไม่หยุดเพราะหญิงสาวเอาใจใส่เขามากกว่าใครอื่น

"ยิ้มอะไรคะสุดหล่อ ^///^"

"เปล๊าาาา ไม่มี้ไม่มีป่ะๆเฮียเรียกแม่บ้านมาแล้วเดี๋ยวให้พวกเขาจัดใส่จานเอง ปลาวาฬไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนเถอะดูสภาพแล้วไม่น่าดูเลย"

ปลาวาฬหรี่ตามองหน้าเขาอย่างจับผิดเขารีบดึงเธอให้ตามไปที่ห้องนอนของเขาทันทีคงกลัวว่าเธอจะถามอะไรมากกว่านี้แน่

"อ่ะผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำได้แล้ว"

"แล้วปลาวาฬจะใส่ชุดอะไรคะ "

"ชุดเฮียเยอะแยะเลือกไปใส่สิอยู่ในตู้เสื้อผ้า"

เขาพูดจบก็เดินออกไปเลยทิ้งให้เธอเกาหัวอย่างงงๆอยู่ตรงนั้น เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาแล้วเลือกชุดมาใส่หนึ่งตัว เธอเลือกเป็นเสื้อเชิตสีขาวแขนยาวใส่คู่กับกางเกงขาสั้นของเขากางเกงสั้นเขาคงใส่นอนแหละปลาวาฬหยิบติดมือมาแล้วเดินไปจัดการตัวเองในห้องน้ำอยู่นานพอสมควรก่อนจะเดินออกมาส่องกระจก

"ก็ไม่น่าเกลียดนะ"

ปลาวาฬหมุนไปมาหน้ากระจกก่อนจะก้มมองตัวเอง มันเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวส่วนล่างประมาณครึ่งขาของเธอเพราะมันค่อนข้างตัวใหญ่ ส่วนกางเกงก็อย่างที่บอกไปว่ามันสั้นอยู่แล้วก็เลยมองไม่เห็น

"ง่วงจัง ฮ้าววววว"

หญิงสาวเอามือปิดปากตัวเองก่อนจะหาววอดๆ เธอเดินออกมาข้างนอกและตอนนี้ทีมงานกำลังนั่งรับประทานอาหารฝีมือของเธอกันอยู่

"ปลาวาฬมานั่งด้วยกันตรงนี้"

เธอหันไปมองหน้าป๋าธีมที่ตอนนี้โบกมือเรียก ส่วนเฮียภูของเธอไม่ต้องพูดถึงกำลังคุยสนุกกับเพื่อนเขาที่ชื่อดิวอยู่ไม่สนใจหล่อนซักนิด ปลาวาฬเดินไปนั่งลงข้างๆป๋าธีมก่อนจะหันไปมองหน้าเฮียภูเหมือนว่าเขาจะมัวคุยไม่ได้สนใจเธอที่มาใหม่เลย

"กินอะไรดียัยเด็กแสบ"

"ยังไม่ค่อยอยากทานข้าวค่ะปลาวาฬทานขนมดีกว่า"

"ตามใจแล้วกันนี่ไปอาบน้ำมาเหรอถึงได้มาช้า แล้วนี่ชุดอะไรเนี้ยตัวใหญ่เชียว บางด้วย"

"ยืมของเฮียภูมาใส่ค่ะ ปลาวาฬขี้เกียจกลับบ้านก็เลยยืมไปก่อน"

ป๋าธีมร้องอ่อออกมาก่อนจะส่งจานมาให้ฉันตรงหน้า

"แต่งตัวน่ารักจังเลยน้องปลาวาฬ :)"

ช่างกล้องที่ชื่อเคนเอ่ยพร้อมกับส่งขนมมาให้ตรงหน้าเธอ ปลาวาฬยกมือไหว้ก่อนจะรับมาแล้วจัดการทานขนมตรงหน้า

"ไม่มีชุดใส่ค่ะมันอาจจะไม่สุภาพยังไงขออภัยทุกคนนะคะ"

ชายหนุ่มรีบหันไปมองเด็กแสบของเขาเพราะดูเหมือนว่าจะมีคนทักเรื่องการแต่งกายของเธอหลายคนแล้ว เขามองเธอก่อนจะตาโตทำไมมันโป๊แบบนี้

"ทำไมแต่งตัวแบบนี้ปลาวาฬชุดอื่นมีตั้งเยอะแยะทำไมไม่ใส่!!!"

เขาเริ่มหน้างอกับชุดของเธอก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงให้เธอลุกขึ้นตามเขาไป

"โอ๊ยเฮีย!จะไปไหนคะ"

"เปลี่ยนชุดใครให้เอาตัวนี้มาใส่ โคตรจะบางเลยแล้วกางเกงเนี้ยขายาวก็มีทำไมไม่ใส่มา!!!"

เขาตำหนิเธอเสียงดังก่อนจะลากกลับมาที่ห้องนอนตามเดิม คนตัวเล็กเริ่มหน้างอเพราะก่อนหน้านี้เธอก็น้อยใจเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว มัวแต่คุยกับผู้หญิงไม่สนใจเธอทีอย่างงี้มาทำเป็นสนใจสั่งนั้นสั่งนี่

"ไม่เปลี่ยน! และอีกอย่างชุดเฮียมีแต่ตัวใหญ่ๆใส่ตัวไหนก็ไม่ได้มีแค่นี้แหละค่ะที่ใส่ได้"

ปลาวาฬเอ่ยออกไปเสียงเรียบก่อนจะเดินเตรียมจะออกไปแต่ก็ถูกเขาดึงไว้ซะก่อน

"หยุดเลยถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องออกไปอยู่มันในห้องนี่แหละ!!"

"โอ๊ย! เฮียอ่ะปลาวาฬหิวจะไปกินขนม!!!"

"งั้นก็รีบหาชุดเปลี่ยนใหม่ เร็วๆ"

เขาเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนพร้อมกับกอดอกกดดันเธออยู่ในที เธอมองเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ คนชอบขู่ คนชอบบงการชีวิตคนอื่น!! ชิ

เธอเดินหน้างอไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเลือกชุดใหม่ด้วยความจำใจอย่างทำอะไรไม่ได้

"นี่ได้มั้ยคะ"

"บางไป เอาสีทึบๆสิทำไมต้องเลือกสีขาว"

ปลาวาฬหันกลับไปในตู้เสื้อผ้าก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ต่อไปนี้เวลาไปไหนเธอควรจะพกชุดสำรองไว้จะได้ไม่เดือดร้อนแบบนี้ เธอหยิบเสื้อสีดำคอวีของเขามาพร้อมกับกางเกงวอมสีดำล้วน

"แบบนี้ได้มั้ยคะ"

เขาพยักหน้ายิ้มอย่างพอใจสุดๆ

"แบบนั้นแหละรีบไปเปลี่ยนแล้วตามเฮียออกไปข้างนอก"

เขายิ้มเดินออกจากห้องนอนไปอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ส่วนคนที่อารมณ์เสียก็คือเธอคนนี้เนี้ยแหละ -_-

"ทำอย่างกับผัวหวงเมียไปได้ คนบ้า!! >///<"

ปลาวาฬเดินออกมานั่งลงข้างๆเฮียภู เขายิ้มมุมปากมองเธอแล้วส่งจานไปให้เธอตรงหน้า

"ทานข้าวก่อนค่อยกินขนม"

"แต่ปลาวาฬอยากกินขนมนี่นา"

"ข้าวยังไม่ได้ทานเลยนะ "

ปลาวาฬจำใจทานอย่างช่วยไม่ได้ตอนนี้เธอไม่อยากจะขัดใจเขาเดี๋ยวเกิดปัญหาขึ้นมาอีกเธอจะอดได้นั่งทานข้าวอย่างสงบ

"ว่าแต่บ่ายนี่ภูว่างมั้ยคะดิวอยากชวนภูไปเดินเล่นที่ห้าง มาที่นี่ตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ไปไหนเลย"

ปลาวาฬเงยหน้ามองเฮียภูของเธอทันที บ่ายนี้เขาต้องพาเธอไปทานไอศกรีมถ้าพาผู้หญิงคนนี้ไปด้วยสาบานเลยว่าเธอจะไม่ไปแน่นอน และเธอจะโกรธเขามากจนไม่มาหาอีกเลย คอยดู!!!

"เอ่อ คือบ่ายนี้"

ปลาวาฬมองหน้าเขาจ้องหน้าแทบไม่กระพริบตาจะว่าเธอกดดันเขาก็ได้แต่ถ้าเขาไม่รักษาสัญญาและไปกับผู้หญิงคนอื่นจริงๆเธอก็จะไม่มายุ่งกับเขาอีก

"ว่าไงคะภู"

"ภูต้องพาปลาวาฬไปทานไอศกรีมนะ รับปากไว้แล้ว"

"งั้นดิวไปด้วยได้มั้ย ไปด้วยกันหลายคนสนุกดีนะ ^^"

ปลาวาฬเริ่มมีสีหน้าไม่ดีมากๆเมื่อได้ฟังประโยคของดิวเขารู้สึกได้ เขามองร่างเล็กที่เหมือนจะไม่ชอบดิวเพื่อนของเขามากๆ ตัวเขานั้นรู้ดีว่าเพราะอะไรปลาวาฬถึงไม่ชอบเพื่อนเขาคนนี้

"ถ้าเฮียภูอยากจะไปก็ไปเถอะค่ะปลาวาฬไม่ไปแล้ว และก็จะไม่ไปอีกยกเลิกสัญญาไปเลยค่ะ "

ปลาวาฬเอ่ยยิ้มๆก่อนจะก้มหน้าทานต่อ ทุกคนที่โต๊ะเริ่มรู้แล้วว่าตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยจะดี ส่วนตัวเขานั้นแคร์ความรู้สึกของเด็กข้างๆมากกว่าเพื่อนสาวของเขาอีกเพราะฉะนั้นตอนนี้เขาเลือกที่จะปฎิเสธเพื่อนของเขาแล้วมาเอาใจเด็กแสบข้างๆ

"ภูขอโทษนะดิว เราพาปลาวาฬไปกินไอศกรีมแล้วจะเลยไปทำธุระอย่างอื่นอีกหลายอย่างกลัวว่าดิวจะไม่สะดวกรอไว้วันหลังนะ"

ดิวมองเขายิ้มๆไม่พูดอะไรแต่สายตาของเธอนั้นโกรธยัยเด็กที่นั่งอยู่ข้างๆชายหนุ่มมาก ทำไมจะต้องมียัยเด็กคนนี้มาขัดขวางความสุขของหล่อนตลอดเวลาและดูเหมือนว่าภูจะแคร์แม่นั้นพอสมควรแล้วเธอจะทำอะไรได้ต่อหน้าคนมากขนาดนี้

"ไม่เป็นไรค่ะภูพาน้องไปเถอะ วันอื่นก็ได้รับปากดิวแล้วนะ"

"อืม "

เขาหันไปมองเด็กแสบที่ตอนนี้หน้าบึ้งบูดบอกบุญไม่รับสุดๆ ปลาวาฬวางช้อนลงก่อนจะหันไปมองทีมงานคนอื่นๆ

"ปลาวาฬขอตัวกลับก่อนนะคะมีธุระด่วนไม่ได้สนุกต่อด้วยเลย ไปก่อนนะคะป๋าธีมไปก่อนนะคะทุกคน"

"อ่าวทำไมรีบกลับล่ะ"

"ปลาวาฬจะไปหาพ่อกำนันจ๊ะ "

"โอเคๆ กลับดีๆนะเรา"

ป๋าธีมเอ่ยยิ้มๆ ปลาวาฬลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันทีเธอไม่ยอมสบตากับเขาเลยด้วยซ้ำส่วนเขาเกาหัวอย่างงงๆทำไมถึงหนีกลับบ้านซะอย่างนั้นก็ในเมื่อเขาปฎิเสธเพื่อนไปแล้วเพื่อเธอ

"เดี๋ยวมานะทุกคนตามสบายเลย"

เขารีบตามปลาวาฬไปทันที ถ้าปล่อยแบบนี้คือโกรธเขานานแน่นอน เมื่อมาถึงหน้าบ้านปลาวาฬกำลังเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์เตรียมจะขี่รถออกไปเขาก็ดึงตัวเธอไว้ซะก่อน

"ปลาวาฬจะไปไหน"

"ปล่อยปลาวาฬเลยนะเฮียภู อยากจะพาพี่คนนั้นไปเที่ยวไหนก็ไปเถอะค่ะไม่ต้องมาสนใจปลาวาฬหรอก ปลาวาฬก็แค่น้องข้างบ้านไม่ได้สำคัญอะไรซะหน่อย"

หญิงสาวเอ่ยอย่างน้อยอกน้อยใจในตัวเขา แค่เขาไม่รักเธอเธอก็เจ็บปวดมากพออยู่แล้วนี่ยังจะคุยกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธออีกนี่ถ้าเธอไม่มองเขาอย่างกดดันเขาคงจะอนุญาตให้ผู้หญิงคนนั้นไปด้วยแล้ว

"แต่เฮียบอกดิวไปแล้วนะว่าเฮียจะไปกับปลาวาฬแค่สองคน แล้วจะมางอนอะไรอีก"

เขาเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขายังไม่อยากทะเลาะกับเธอตอนนี้หรอกนะดูจากสภาพเด็กแสบของเขาในวันนี้ทั้งเหนื่อยทั้งล้าแถมยังนอนไม่พอถ้าเขาจะต้องทะเลาะกับเธอรับรองได้เลยว่ากลับไปนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่ที่บ้านทั้งคืนแน่นอน

"ไม่รู้แหละเฮียชอบอยู่ใกล้ผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าปลาวาฬ เฮียก็รู้ว่าปลาวาฬหวงเฮียแต่ก็ยังทำ"

"เฮียแค่คุยกับเพื่อนมั้ย แล้วเราสองคนก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนะมีสิทธิ์หึงหวงเฮียหรือไง"

และคำพูดแบบนั้นมันจี้ใจดำหญิงสาวเหลือเกิน เธอน้ำตาซึมอย่างพูดไม่ออกเพราะเขาไม่ได้พูดอะไรผิดไปเลยแม้แต่น้อยเพราะเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆอย่างที่เขาพูด

"ปลาวาฬขอโทษนะคะที่ทำให้เฮียภูลำบากใจ ต่อจากนี้ปลาวาฬจะไม่มายุ่งกับเฮียภูแล้วจะทำอะไรก็ทำเลยค่ะ จะอยู่กับผู้หญิงคนไหนจะพาเธอไปทำอะไรก็เชิญได้เลยค่ะ ปลาวาฬไม่มีสิทธิ์อยู่แล้ว"

เธอฝืนยิ้มออกมาแต่ภายในของเธอตอนนี้เจ็บปวดเหลือเกิน ผิดที่เธอมารักเขาเองจะโทษใครรักเองเจ็บเองจุดจบมันก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ

"ปลาวาฬคือว่าเฮียไม่ได้หมายถึง.."

"ปลาวาฬกลับก่อนนะคะและต่อจากนี้จะไม่มากวนใจเฮียอีกแล้ว"

หญิงสาวรีบหันหลังทันทีเพราะไม่อยากให้เขามาสมเพชเธอในตอนนี้ อกหักไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้วแต่ครั้งนี้เห็นทีว่าจะเจ็บหนักสุด เพราะเขาไม่เคยพูดจารุนแรงกับเธอขนาดนี้มาก่อนในชีวิตนี้

"ปลาวาฬเฮียขอโทษ"

เขาเดินมาดึงหญิงสาวเข้าไปกอดไม่รู้ว่าตัวเขาเองนั้นรู้สึกอย่างไรในตอนนี้แต่ถ้าปลาวาฬจะถอดใจและไม่มาวุ่นวายกับเขาอีกเขาก็รู้สึกแย่

"ฮึกๆ เฮียภูก็รู้ว่าปลาวาฬรักเฮียมากขนาดไหน แต่เฮียก็ยังมาพูดให้ปลาวาฬเจ็บอีก ฮือออ ปลาวาฬไม่รักเฮียแล้ว"

เธอตัดเพ้อออกมาเหมือนเด็กน้อยงอแงขาดความรักจากผู้ใหญ่ ชายหนุ่มค่อยๆลูบหลังเธออย่างแผ่วเบาภายในใจมีความรู้สึกตีกันหลายอย่าง

"เอาเป็นว่าเฮียขอโทษนะที่พูดไม่ดีแบบนั้น กลับบ้านไปแต่งตัวสวยๆนะเดี๋ยวเฮียไปรับแล้วเราไปเที่ยวกันดีมั้ย"

ปลาวาฬผละออกจากเขาก่อนจะปาดน้ำตาที่มันไหล่อาบแก้มของเธอในตอนนี้

"ฮึกๆ ไม่ไปกับคนอื่นนะ ถ้าเฮียภูพาคนอื่นไปด้วยปลาวาฬจะไม่ไป ฮืออ แล้วก็จะไม่รักเฮียภูแล้ว!!"

"โอเคๆไปกันสองคนเฮียสัญญา "

ปลาวาฬเงยหน้ามองเขาก่อนจะกอดเอวเขาแน่นแต่เขาพูดจาดีด้วยนิดหน่อยก็ทำให้เธอไปไหนไม่รอดแล้ว และแบบนี้เธอจะตัดใจจากเขาได้เมื่อไหร่กัน

"ปลาวาฬอยู่ที่บ้านรอนะ"

"โอเค เดี๋ยวสักพักเฮียจะไปรับนะส่งแขกก่อนแล้วก็หยุดร้องไห้ด้วยไม่สวยเลย"

"ถ้าไม่ร้องไห้ปลาวาฬจะสวยมากใช่มั้ย"

เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วก่อนจะค่อยๆลูบผมเธออย่างแผ่วเบา

"อืม สวยมากเลยแหละเพราะงั้นห้ามร้อง"

"ไม่ร้องแล้วก็ได้คราวหลังห้ามพูดไม่ดีอีกนะไม่อย่างนั้นปลาวาฬจะหนีไปอยู่ที่อื่นแล้ว"

เขาเขกกระบาลหญิงสาวด้วยแรงที่ไม่ได้เยอะมากแต่ก็ทำให้เด็กแสบร้องโอดครวญออกมา

"เฮีย!! มันเจ็บนะ"

"รีบๆกลับไปอาบน้ำแต่งตัวเลย ร้องไห้อย่างกับเด็กๆอีกไม่อายคนอื่นเขาหรือไง"

"ก็เพราะเฮียนั้นแหละ!!! "

"ยังจะมาเถียงอีก.... -_-"