“แล้วเธอล่ะอาดัม ท่าทางจะหนักมาก เอามาให้เราช่วยถือหน่อยมั้ย” อารียาหันไปมาถามราชองครักษ์หนุ่มบ้าง
“ขอบพระคุณในน้ำใจของท่านหญิงมากขอรับ แต่กระผมไม่หนักหรอกขอรับ จิ๊บๆ เหมือนกัน” ราชองครักษ์หนุ่มยังคงมีอารมณ์ขัน อารียาจึงยิ้มให้กำลังใจผู้ติดตามทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มหวาน แค่นี้อาร์ซูกับอาดัมก็มีแรงขึ้นเยอะแล้ว
“เจ้าคิดแต่จะช่วยอาร์ซูกับอาดัม แล้วเจ้าไม่คิดจะช่วยอะไรเราบ้างหรืออารียา” คนขี้อิจฉาที่เห็นชายาในดวงใจของตนเองเที่ยวแจกจ่ายน้ำใจให้กับผู้อื่น ทีกับสามีของตนเองกลับมองข้าม ไม่คิดจะถามซักคำว่าเหนื่อยไหม ทั้งๆ ที่พระองค์ยอมเป็นที่พักพิงให้เธอได้อิงซบหลับมาเกือบตลอดทาง
“แล้วพระองค์ทรงหิ้วอะไรเหมือนพวกเขาไหมล่ะเพคะ หม่อมฉันจะได้ช่วยถือ”
“นี่ไงเราถือมือเจ้าอยู่ ไม่หนักหรอก แต่เราอยากให้เจ้าช่วย ช่วยจับมือเราหน่อยนะ”
“ต่อหน้าคนอื่นพระองค์อย่าทำรุ่มร่ามส
